یوحنا 6
6
خوراک دادن به پنج هزار نُفر
1بعدی، عیسی به اُ طَرَه دریاچۀ جلیل که همو دریاچۀ تیبِریه اَن، رَه. 2یه جمعیت گَپی دُمبال عیسی راه کَفتَن، به چه که نِشُنه و معجزه ئُویی که با شفای مَریضُو اَنجُم شَدا، شُدیدَه. 3عیسی رو کوه رَه و با شاگردُ خو اُجا نِشت. 4عید پِسَخ یهودیُ نِزیک هَستَه. 5وختی عیسی نگاه ایکه و ایدی که جمعیت زیادی طرفش اَهُندِن به فیلیپُس ایگو: «اَ کا نُن بگیریم تا ایی مردم بُخارِن؟» 6عیسی ایی گَپُ ایزَه تا به فیلیپُس امتحان بُکنت، به چه که عیسی خویی شَدونِست بایه چه بُکنت. 7فیلیپُس به اُ جواب ایدا: «اگه کَدِ دویست دینار هم نُن بخریم بَسِشُ ناکُن، حتی اگه هر تِیشُ فَکَه یه پَرک نُن بُخارِن.» 8یه تا اَ شاگردُن که نُمی آندریاسَ، و کاکای شَمعون پطرسَ، به عیسی ایگو: 9«یه چوکی ایجان که پنج تا نُن جو و دو تا مُئی ایشَه، ولی با ایشُ چطو ایی همه آدم سیر اَبِن؟» 10عیسی ایگو: «به مردم بِگِی بِنینگِن.» اُجا پُر علفَ. پَ اُشُ که نِزیکِ پنج‌هزار تا مَرد هَستَرِن، نِشتَن. 11اُغایه عیسی نُنُ ایسِی، و بعد اَ ایکه شُکر ایکه میون کسوئی که نِشترِن بَش ایکه، و همیطوَم مُئیُ. به هَرکَ هر چِکَک که شَواستَه شُدا. 12وختی که جمعیت شُخا و سیر بودِن، عیسی به شاگردُن خو ایگو: «خُردَه تکه ئُوی که موندنُ جمع بُکنی تا چیزی اسراف نِبو.» 13پَ اُشُ خُردَه تکه ئُوی که موندَه ئو جمع شُکِه و اَ خُردَه ئُوی اُ پنج تا نُن جو که جمعیت شُخاردَه، دوازده تا گیفیر پُر شُکِه.
14وختی مردم ایی نِشُنه و معجزه ای که عیسی ایکِردَهُ شُدی، شُگُو: «واکعاً که ایی همو پیغُمبَرین که بایه وا ایی دنیا هُندَه.» 15عیسی وختی ایفَهمی که شابیان به اُ بِگِرِن، و وا زور پادشاهی بُکنِن، اُجائو ول ایکه و یه بار دگه تهنایی رَه کوه.
عیسی رو هُوو راه اَرِت
16زرد شُم، شاگردُنی طَرَه دریاچه هُندِن 17و سوار مَنشوبَه بودِن، به اُ پِل دریاچه، طَرَه شهر کَفَرناحوم راه کَفتَن. هوا تارَ، و عیسی هِنو پهلوشُ نَهُندَه. 18وا خاطر باد نعشی دریاچه موج بو. 19وختی تقریباً کَدِ یه فرسخ راه، رَستَه شُزَدَه، به عیسی شُدی که روی دریاچه راه اَرَفتِن و به مَنشوبَه نِزیک اِبودِن. اُشُ تِرسیدِن. 20ولی عیسی بهشُ ایگو: «مه اَم؛ مَتِرسی.» 21اُغایه شُخواست به عیسی سوار مَنشوبَه بُکنِن، که مَنشوبَه همو لحظه به جایی که شَواستَه بِرِن، رِسی.
مه نُن زندگی هَستُم
22صَباش، جمعیتی که اُ پِل دریاچه مُندَرِن، شُدی که فَکَه یه مَنشوبَه اُجائَه، و شادونِسته که عیسی با شاگردُنِش سوار مَنشوبَه نِبودِن، بلکه شاگردُنی تهنا رَفتَرَن. 23اُغایه مَنشوبَه ئُوی دگه اَ تیبِریه هُندِن و نِزیکِ همو جایی رسیدِن که اُشُ بعد اَ ایکه خداوند عیسی شُکر ایکِردَه، نُن شُخاردَه. 24پَ وختی جمعیت شُدی که نه عیسی اُجان و نه شاگردُنِش، سوار مَنشوبَه ئو بودِن جُست عیسی به شهر کَفَرناحوم رفتِن.
25وختی به عیسی اُ پِل دریاچه پیدا شُکِه، به اُ شُگُو: «استاد، کِی ایجا هُندِی؟» 26عیسی در جوابشُ ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم، شما هوا مه اَگَردین، ولی نه وا خاطر نِشُنه و معجزه ئُویی که تُدی، بلکه وا خاطر اُ نونُیی که تُخا و سیر بودین. 27بِی خوراکی که اَ بین اَرِه، کار مَکُنین بلکه بِی خوراکی کار بُکنین که تا زندگی ابدی اَمونِت، یعنی همو خوراکی که پُس انسان بهتُ اَدِت. چونکه رو اُن که خدای بَپ مُهر تأیید ایزدِن.» 28بعد اُشُ به عیسی شُگُو: «بایه چه بُکنیم تا کاروی خدائو اَنجُم مُدادَه بَشِت؟» 29عیسی در جوابشُ ایگو: «کار خدا این که به کسی که اُ ایفِرِستادِن ایمُن بیارین.» 30پَ اُشُ به عیسی شُگُو: «چه نِشُنه و معجزه ای به ما نِشُن اَدِی تا بیگینیم و به تو ایمُن بیاریم؟ چه اَکُنی؟ 31جدُمُ توو لَردِکی مَنّا شُخا همو نُنی که اَ آسَمُن شَباری، همطو که توو نوشته ئُوی مقدّس نوشته بودِن: ”موسی اَ آسَمُن بهشُ نُن ایدا تا بُخارِن.“» 32عیسی جواب ایدا: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم، اُ نُنِ آسَمُنیُ موسی بهتُ اینَدا، بلکه بَپ آسَمُنیِ مِن که نُن حکیکیُ اَ آسَمُن بهتُ اَدِت. 33چونکه نُن خدا اُ کسین که اَ آسَمُن زیر اَتا و به دنیا زندگی اَدِت.» 34اُشُ به عیسی شُگُفت: «سرورُم، ایی نُنُ همیشه به ما هادَه.» 35عیسی بهشُ ایگو: «نُنی که زندگی اَدِت مه هَستُم. هَرکَ پهلوی مه بیاد، گُشنه نابو، و هَرکَ به مه ایمُن بیارِت ابداً چِهنَه نابو. 36ولی همطو که بهتُ اُمگُفت، با ایکه به مه تُدیدِن، هِنوزا ایمُن نِتارین. 37همۀ کسویی که بَپ آسَمُنی به مه اَدِت، پهلوی مه اَتان؛ و هَرکَ پهلوی مه بیاد، به اُ ابداً در ناکُنُم. 38چونکه اَ آسَمُن زیر نَهُندَم تا به خواستۀ خوم عمل بُکنُم، بلکه هُندَم تا خواستۀ کسی که به مه ایفِرِستادِنُ اَنجُم هادَم. 39خواستۀ کسی که به مه ایفِرِستادِن این که به هیچِتا اَ کسوئی که به مه ایدادِن، اَ دَس نَدَم، بلکه به اُشُ توو اُ روز آخِر زنده بُکنُم. 40چونکه اُچه بَپ آسَمُنی مه شَوا این که هَرکَ نگاش به پُس بَشِت و به اُ ایمُن بیارِه، زندگی ابدی ایبَشِت، و مه به اُ توو اُ روز آخِر زنده اَکُنُم.»
41اُغایه یهودیُن دربارۀ عیسی شروع به سُک سُک شُکِه، بِی چه که اُ ایگُفت: «مه اُ نُنی هَستُم که اَ آسَمُن زیر هُند.» 42اُشُ شُگُو: «مگه ایی عیسی، پُس ایسُف نَن همو که ما به بَپِ و مُمِش اَشناسیم؟ پَ چطون حالا اَگِت، ”مه اَ آسَمُن زیر هُندَم“؟» 43عیسی جواب ایدا: «با همدگه سُک سُک مَکُنی. 44هیچکَ ناتون پهلوی مه بیاد مگه ایکه همو بَپی که به مه ایفِرِستا، به اُ طَرَه مه بیارِه، و مه توو اُ روز آخِر به اُ زنده اَکُنُم. 45توو نوشته ئُوی پیغُمبَرُن نوشته بودِن که ”اُشُ همه اَ خدا یاد اَگِرِن.“ پَ هَرکَ اَ بَپ آسَمُنی شِشنُتِن و یاد ایگِفتِن، پهلوی مه اَتا. 46هیچکَ به بَپ آسَمُنی اینَدیدِن، جُلَ اُ کسی که اَ طَرَه خدان؛ اُن که به بَپ ایدیدِن. 47حکیکتاً، بهتُ اَگَم، هَرکَ ایمُن بیارِه، زندگی ابدی ایشَه. 48نُنی که زندگی اَدِت، مه هَستُم. 49جدُتُ، توو لَردِکی مَنّا شُخا، و با ایی حال مُردَن. 50نُنی که اَ آسَمُن زیر اَتات ایطوِن که هَرکَ اَ اُ نُن بُخارِت، نامِرِت. 51اُ نُنی که زندگی اَدِت مه هَستُم هَمویی که اَ آسَمُن زیر هُند. هَرکَ اَ ایی نُن بُخارِت، تا ابد زنده اَمونِت. نُنی که مه اَدَم تا مردم دنیا زندگی شُبَشِت، بدنِ مِن.»
52پَ یهودیُن با همدگه بحث شاکِه، شاگو: «چطو ایی مَرد اِتون بدن خو بِی ما هادِه تا بُخاریم؟» 53پَ عیسی به اُشُ ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم که، تا بدن پُس انسانُ نَخارین و خون اُ رو ننوشین، در خوتُ زندگی تُنی. 54هَرکَ بدن مه ئو بُخارِت و خون مه ئو بُنوشه، زندگی ابدی ایشَه، و مه توو اُ روز آخِر به اُ زنده اَکُنُم. 55چونکه بدن مه خوراک حکیکی و خون مه نوشیدنی حکیکین. 56هَرکَ بدن مه ئو اَخارِه و خون مه ئو اَنوشه، در مه اَمونِت و مه در اُ اَمونُم. 57همطو که اُ بَپی که زندگی اَدِت به مه ایفِرِستا و مه وا خاطر اُ بَپ زندگی اُمهَه، همطوَم اُ که به مه اَخارِه وا خاطر مه زندگی ایشَه. 58ایین نُنی که اَ آسَمُن زیر هُند؛ نه مثه اُ نُنی که جدُتُ شُخا، و با ایی حال مُردَن؛ بلکه هَرکَ اَ ایی نُن بُخارِت، تا ابد زنده اَمونِت.» 59عیسی ایی گَپُنُ موکعی ایگو که توو شهر کَفَرناحوم توو عبادتگاه یهودیُ تعلیم شَدا.
کلمه ئُویِ زندگی ابدی
60خیلی اَ شاگردُنِ عیسی وختی ایی گَپُنُ شُشنُت، شُگُفت: «ایی گُفتَه ئو سختِن، کِن که بُتون کبولِشُ بُکنت؟» 61ولی عیسی که شَدونِست شاگردُنِش دربارۀ ایی گَپُ سُک سُک اَکُنِن، بهشُ ایگو: «ایی گَپِ مه دلخورتُ اَکُنت؟ 62پَ اگه به پُس انسان بِگینین که بالا اَرَفتِن، همو جایی که اَوِّل اُجائَه، اُ موکَع چه اَکُنین؟ 63روح خدان که زندگی اَدِت؛ جسم فُیده‌ای اینین. گَپُنی که مه بهتُ اُمگُفتِن، روح و زندگین. 64ولی یه عده اَ شما هَستَن که ایمُن نِتارِن.» چون عیسی اَ اَوِّل شَدونِست کِئُو ایمُن نِتارِن و کِن که به اُ تحویل دشمن اَدِت. 65بعد عیسی ایگو: «به همی بهتُ اُمگو که هیچکَ ناتون پهلوی مه بیاد، مگه ایکه اَ طَرَه بَپ آسَمُنی به اُ بخشیده بَشِت.»
66بعد اَ ایی گَپ، خیلی اَ شاگردُنِش اَ عیسی برگشتِن، و دگه دُمبالی نَرَفتَن. 67پَ عیسی به اُ دوازده تا شاگرد ایگو: «شما هم تاوا بِرِی؟» 68شَمعون پطرس به اُ جواب ایدا: «سرورُمُ، پهلو کِ بِرِیم؟ کلمه ئُوی زندگی ابدی پهلوی تُن. 69و ما ایمُن مُواردِن و مُفَهمیدِن که تو قدّوسِ خدایی.» 70عیسی به اُشُ جواب ایدا: «مگه مه به شما دوازده نُفر گُزین اُمنَکِه؟ با ایی حال، یه تا اَ شما یه ابلیسِن.» 71عیسی اییُ دربارۀ یهودا، پُسِ شَمعون اَسخَریوط ایگو، بِی چه که اُ یه تا اَ اُ دوازده تا شاگردَه، که شَواستَه به عیسی تحویل دشمن هادِه.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
یوحنا 6: PES
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
©️2024 Korpu Company
یوحنا 6
6
خوراک دادن به پنج هزار نُفر
1بعدی، عیسی به اُ طَرَه دریاچۀ جلیل که همو دریاچۀ تیبِریه اَن، رَه. 2یه جمعیت گَپی دُمبال عیسی راه کَفتَن، به چه که نِشُنه و معجزه ئُویی که با شفای مَریضُو اَنجُم شَدا، شُدیدَه. 3عیسی رو کوه رَه و با شاگردُ خو اُجا نِشت. 4عید پِسَخ یهودیُ نِزیک هَستَه. 5وختی عیسی نگاه ایکه و ایدی که جمعیت زیادی طرفش اَهُندِن به فیلیپُس ایگو: «اَ کا نُن بگیریم تا ایی مردم بُخارِن؟» 6عیسی ایی گَپُ ایزَه تا به فیلیپُس امتحان بُکنت، به چه که عیسی خویی شَدونِست بایه چه بُکنت. 7فیلیپُس به اُ جواب ایدا: «اگه کَدِ دویست دینار هم نُن بخریم بَسِشُ ناکُن، حتی اگه هر تِیشُ فَکَه یه پَرک نُن بُخارِن.» 8یه تا اَ شاگردُن که نُمی آندریاسَ، و کاکای شَمعون پطرسَ، به عیسی ایگو: 9«یه چوکی ایجان که پنج تا نُن جو و دو تا مُئی ایشَه، ولی با ایشُ چطو ایی همه آدم سیر اَبِن؟» 10عیسی ایگو: «به مردم بِگِی بِنینگِن.» اُجا پُر علفَ. پَ اُشُ که نِزیکِ پنج‌هزار تا مَرد هَستَرِن، نِشتَن. 11اُغایه عیسی نُنُ ایسِی، و بعد اَ ایکه شُکر ایکه میون کسوئی که نِشترِن بَش ایکه، و همیطوَم مُئیُ. به هَرکَ هر چِکَک که شَواستَه شُدا. 12وختی که جمعیت شُخا و سیر بودِن، عیسی به شاگردُن خو ایگو: «خُردَه تکه ئُوی که موندنُ جمع بُکنی تا چیزی اسراف نِبو.» 13پَ اُشُ خُردَه تکه ئُوی که موندَه ئو جمع شُکِه و اَ خُردَه ئُوی اُ پنج تا نُن جو که جمعیت شُخاردَه، دوازده تا گیفیر پُر شُکِه.
14وختی مردم ایی نِشُنه و معجزه ای که عیسی ایکِردَهُ شُدی، شُگُو: «واکعاً که ایی همو پیغُمبَرین که بایه وا ایی دنیا هُندَه.» 15عیسی وختی ایفَهمی که شابیان به اُ بِگِرِن، و وا زور پادشاهی بُکنِن، اُجائو ول ایکه و یه بار دگه تهنایی رَه کوه.
عیسی رو هُوو راه اَرِت
16زرد شُم، شاگردُنی طَرَه دریاچه هُندِن 17و سوار مَنشوبَه بودِن، به اُ پِل دریاچه، طَرَه شهر کَفَرناحوم راه کَفتَن. هوا تارَ، و عیسی هِنو پهلوشُ نَهُندَه. 18وا خاطر باد نعشی دریاچه موج بو. 19وختی تقریباً کَدِ یه فرسخ راه، رَستَه شُزَدَه، به عیسی شُدی که روی دریاچه راه اَرَفتِن و به مَنشوبَه نِزیک اِبودِن. اُشُ تِرسیدِن. 20ولی عیسی بهشُ ایگو: «مه اَم؛ مَتِرسی.» 21اُغایه شُخواست به عیسی سوار مَنشوبَه بُکنِن، که مَنشوبَه همو لحظه به جایی که شَواستَه بِرِن، رِسی.
مه نُن زندگی هَستُم
22صَباش، جمعیتی که اُ پِل دریاچه مُندَرِن، شُدی که فَکَه یه مَنشوبَه اُجائَه، و شادونِسته که عیسی با شاگردُنِش سوار مَنشوبَه نِبودِن، بلکه شاگردُنی تهنا رَفتَرَن. 23اُغایه مَنشوبَه ئُوی دگه اَ تیبِریه هُندِن و نِزیکِ همو جایی رسیدِن که اُشُ بعد اَ ایکه خداوند عیسی شُکر ایکِردَه، نُن شُخاردَه. 24پَ وختی جمعیت شُدی که نه عیسی اُجان و نه شاگردُنِش، سوار مَنشوبَه ئو بودِن جُست عیسی به شهر کَفَرناحوم رفتِن.
25وختی به عیسی اُ پِل دریاچه پیدا شُکِه، به اُ شُگُو: «استاد، کِی ایجا هُندِی؟» 26عیسی در جوابشُ ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم، شما هوا مه اَگَردین، ولی نه وا خاطر نِشُنه و معجزه ئُویی که تُدی، بلکه وا خاطر اُ نونُیی که تُخا و سیر بودین. 27بِی خوراکی که اَ بین اَرِه، کار مَکُنین بلکه بِی خوراکی کار بُکنین که تا زندگی ابدی اَمونِت، یعنی همو خوراکی که پُس انسان بهتُ اَدِت. چونکه رو اُن که خدای بَپ مُهر تأیید ایزدِن.» 28بعد اُشُ به عیسی شُگُو: «بایه چه بُکنیم تا کاروی خدائو اَنجُم مُدادَه بَشِت؟» 29عیسی در جوابشُ ایگو: «کار خدا این که به کسی که اُ ایفِرِستادِن ایمُن بیارین.» 30پَ اُشُ به عیسی شُگُو: «چه نِشُنه و معجزه ای به ما نِشُن اَدِی تا بیگینیم و به تو ایمُن بیاریم؟ چه اَکُنی؟ 31جدُمُ توو لَردِکی مَنّا شُخا همو نُنی که اَ آسَمُن شَباری، همطو که توو نوشته ئُوی مقدّس نوشته بودِن: ”موسی اَ آسَمُن بهشُ نُن ایدا تا بُخارِن.“» 32عیسی جواب ایدا: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم، اُ نُنِ آسَمُنیُ موسی بهتُ اینَدا، بلکه بَپ آسَمُنیِ مِن که نُن حکیکیُ اَ آسَمُن بهتُ اَدِت. 33چونکه نُن خدا اُ کسین که اَ آسَمُن زیر اَتا و به دنیا زندگی اَدِت.» 34اُشُ به عیسی شُگُفت: «سرورُم، ایی نُنُ همیشه به ما هادَه.» 35عیسی بهشُ ایگو: «نُنی که زندگی اَدِت مه هَستُم. هَرکَ پهلوی مه بیاد، گُشنه نابو، و هَرکَ به مه ایمُن بیارِت ابداً چِهنَه نابو. 36ولی همطو که بهتُ اُمگُفت، با ایکه به مه تُدیدِن، هِنوزا ایمُن نِتارین. 37همۀ کسویی که بَپ آسَمُنی به مه اَدِت، پهلوی مه اَتان؛ و هَرکَ پهلوی مه بیاد، به اُ ابداً در ناکُنُم. 38چونکه اَ آسَمُن زیر نَهُندَم تا به خواستۀ خوم عمل بُکنُم، بلکه هُندَم تا خواستۀ کسی که به مه ایفِرِستادِنُ اَنجُم هادَم. 39خواستۀ کسی که به مه ایفِرِستادِن این که به هیچِتا اَ کسوئی که به مه ایدادِن، اَ دَس نَدَم، بلکه به اُشُ توو اُ روز آخِر زنده بُکنُم. 40چونکه اُچه بَپ آسَمُنی مه شَوا این که هَرکَ نگاش به پُس بَشِت و به اُ ایمُن بیارِه، زندگی ابدی ایبَشِت، و مه به اُ توو اُ روز آخِر زنده اَکُنُم.»
41اُغایه یهودیُن دربارۀ عیسی شروع به سُک سُک شُکِه، بِی چه که اُ ایگُفت: «مه اُ نُنی هَستُم که اَ آسَمُن زیر هُند.» 42اُشُ شُگُو: «مگه ایی عیسی، پُس ایسُف نَن همو که ما به بَپِ و مُمِش اَشناسیم؟ پَ چطون حالا اَگِت، ”مه اَ آسَمُن زیر هُندَم“؟» 43عیسی جواب ایدا: «با همدگه سُک سُک مَکُنی. 44هیچکَ ناتون پهلوی مه بیاد مگه ایکه همو بَپی که به مه ایفِرِستا، به اُ طَرَه مه بیارِه، و مه توو اُ روز آخِر به اُ زنده اَکُنُم. 45توو نوشته ئُوی پیغُمبَرُن نوشته بودِن که ”اُشُ همه اَ خدا یاد اَگِرِن.“ پَ هَرکَ اَ بَپ آسَمُنی شِشنُتِن و یاد ایگِفتِن، پهلوی مه اَتا. 46هیچکَ به بَپ آسَمُنی اینَدیدِن، جُلَ اُ کسی که اَ طَرَه خدان؛ اُن که به بَپ ایدیدِن. 47حکیکتاً، بهتُ اَگَم، هَرکَ ایمُن بیارِه، زندگی ابدی ایشَه. 48نُنی که زندگی اَدِت، مه هَستُم. 49جدُتُ، توو لَردِکی مَنّا شُخا، و با ایی حال مُردَن. 50نُنی که اَ آسَمُن زیر اَتات ایطوِن که هَرکَ اَ اُ نُن بُخارِت، نامِرِت. 51اُ نُنی که زندگی اَدِت مه هَستُم هَمویی که اَ آسَمُن زیر هُند. هَرکَ اَ ایی نُن بُخارِت، تا ابد زنده اَمونِت. نُنی که مه اَدَم تا مردم دنیا زندگی شُبَشِت، بدنِ مِن.»
52پَ یهودیُن با همدگه بحث شاکِه، شاگو: «چطو ایی مَرد اِتون بدن خو بِی ما هادِه تا بُخاریم؟» 53پَ عیسی به اُشُ ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم که، تا بدن پُس انسانُ نَخارین و خون اُ رو ننوشین، در خوتُ زندگی تُنی. 54هَرکَ بدن مه ئو بُخارِت و خون مه ئو بُنوشه، زندگی ابدی ایشَه، و مه توو اُ روز آخِر به اُ زنده اَکُنُم. 55چونکه بدن مه خوراک حکیکی و خون مه نوشیدنی حکیکین. 56هَرکَ بدن مه ئو اَخارِه و خون مه ئو اَنوشه، در مه اَمونِت و مه در اُ اَمونُم. 57همطو که اُ بَپی که زندگی اَدِت به مه ایفِرِستا و مه وا خاطر اُ بَپ زندگی اُمهَه، همطوَم اُ که به مه اَخارِه وا خاطر مه زندگی ایشَه. 58ایین نُنی که اَ آسَمُن زیر هُند؛ نه مثه اُ نُنی که جدُتُ شُخا، و با ایی حال مُردَن؛ بلکه هَرکَ اَ ایی نُن بُخارِت، تا ابد زنده اَمونِت.» 59عیسی ایی گَپُنُ موکعی ایگو که توو شهر کَفَرناحوم توو عبادتگاه یهودیُ تعلیم شَدا.
کلمه ئُویِ زندگی ابدی
60خیلی اَ شاگردُنِ عیسی وختی ایی گَپُنُ شُشنُت، شُگُفت: «ایی گُفتَه ئو سختِن، کِن که بُتون کبولِشُ بُکنت؟» 61ولی عیسی که شَدونِست شاگردُنِش دربارۀ ایی گَپُ سُک سُک اَکُنِن، بهشُ ایگو: «ایی گَپِ مه دلخورتُ اَکُنت؟ 62پَ اگه به پُس انسان بِگینین که بالا اَرَفتِن، همو جایی که اَوِّل اُجائَه، اُ موکَع چه اَکُنین؟ 63روح خدان که زندگی اَدِت؛ جسم فُیده‌ای اینین. گَپُنی که مه بهتُ اُمگُفتِن، روح و زندگین. 64ولی یه عده اَ شما هَستَن که ایمُن نِتارِن.» چون عیسی اَ اَوِّل شَدونِست کِئُو ایمُن نِتارِن و کِن که به اُ تحویل دشمن اَدِت. 65بعد عیسی ایگو: «به همی بهتُ اُمگو که هیچکَ ناتون پهلوی مه بیاد، مگه ایکه اَ طَرَه بَپ آسَمُنی به اُ بخشیده بَشِت.»
66بعد اَ ایی گَپ، خیلی اَ شاگردُنِش اَ عیسی برگشتِن، و دگه دُمبالی نَرَفتَن. 67پَ عیسی به اُ دوازده تا شاگرد ایگو: «شما هم تاوا بِرِی؟» 68شَمعون پطرس به اُ جواب ایدا: «سرورُمُ، پهلو کِ بِرِیم؟ کلمه ئُوی زندگی ابدی پهلوی تُن. 69و ما ایمُن مُواردِن و مُفَهمیدِن که تو قدّوسِ خدایی.» 70عیسی به اُشُ جواب ایدا: «مگه مه به شما دوازده نُفر گُزین اُمنَکِه؟ با ایی حال، یه تا اَ شما یه ابلیسِن.» 71عیسی اییُ دربارۀ یهودا، پُسِ شَمعون اَسخَریوط ایگو، بِی چه که اُ یه تا اَ اُ دوازده تا شاگردَه، که شَواستَه به عیسی تحویل دشمن هادِه.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
©️2024 Korpu Company