لوقا 24

قیام عیسی

1روز اَوِّل هفته، صُحب زود زَنُن سرِ مقبره رفتِن و اُ اَدووَه ئُویی که آماده شُکِردَه، با خوشُ شُبُرد. 2ولی شُدی که سنگ اَ جلوِ دَهنه مقبره هُل شُدادِن. 3ولی وختی داخل مقبره رفتِن، به جسد خداوند عیسی پیدا شُنَکِه. 4همو موکَع که زنُ اَ دیدنِ ایی بُهتِشُ ایزَدَه، یَکهو دو تا مرد با جِمه ای که بَرخ شَزَه پهلوشُ ووستادَن. 5زَنُن اَ تِرس سرُ خو زیر شُکَردی ولی اُ دو تا مرد بهشُ شُگُو: «به چه دُمبال زنده میونِ مُردهُ اَگَشتین؟ 6عیسی ایجا نین، اُ زنده بودِن. وا یاد بیاری که وختی هِنو توو منطکه جلیل هَستَه به شما چه ایگُفت. 7اُ ایگُفت: که به پُس انسان بایه دَسِ گناهکارُ هادِن، به صلیب ایبِکِشِن و روز سوّم زنده بَشِت.» 8زَنُن گَپوی عیسائو وا یادش هُند. 9وختی اَ مقبره برگشتِن، همۀ ایی اِتفاکُ به یازده تا حَواری و بکیه تعریف شُکِه. 10زَنُنی که ایی خبر به حَواریُن شُدا، ایشُ هَستَرِن، میریَم مَجدَلیّه، یوآنّا، میریَم مُمِ یَعکوب و زَنُن دگه ای که واکل اُشُ هَستَرِن. 11حَواریُن فکر شُکِه که زَنُن خیالاتی بودَن و گَپُشُ باور شُنَکِه. 12ولی پطرس پا بو وا طَرَه مقبره دُو ایزَه، خم بو و داخل مقبره ئو نگاه ایکه، ولی جُلَ کَفَن چیزی اینَدی. پَ اَ چیزی که اِتفاک کَفتَه تعجب ایکه و وا لَهَر برگشت.

توو راه عِمائوس

13همو رو دو تا اَ شاگردُ به داهات عِمائوس شارَفتَه، که تقریباً ده کیلومتر اَ شهر اورشلیم فاصله ایشَستَه. 14و در مورد همۀ ایی چیزُیی که اِتفاک کَفتَه با هم گَپ شازَه. 15وختی که با هم گَپ شازَه، عیسی نِزیکِشُ هُند و واکلشُ بو. 16ولی به عیسی شُنَشناخت چون چِهمِشُ بسته بودَه. 17عیسی ازشُ ایپُرسی: «توو راه وا همدگه دربارۀ چه گَپ تازه؟» اُشُ سرِ جا خو ووستادَن، غم و ناراحتی اَ توو روشُ معلومَه. 18اُغایه یه تا اَ اُ دو نُفر، که نُمی کْلِئوپاسَ، جواب ایدا: «میون غریبه ئُویی که به اورشلیم اَتان فَکَه تویی که خبر اِتنی ایی روزُ چه اِتفاکویی اُجا کَفتِن؟» 19عیسی ایپُرسی: «کَم اِتفاکُ؟» اُشُ شُگُفت: «اِتفاکویی که به عیسایِ ناصری کَفت. اُ پیغُمبَری هَستَه که توو رفتار و گَپ، هم پهلو خدا و هم پهلو همۀ مردم کُدرَت زیادی ایشَستَه، 20کاهنوی گَپ و رئیسوی ما، به اُ تحویلی شُدا تا به مرگ محکوم بَشِت و به اُ به صلیب ایشُکِشی. 21ولی ما امید مُهَستَه که اُ، همو کِسین که به کوم یهود آزاد اَکُنت. همۀ ایشُ به کنار، الان سوّمین روزِن که ایی اِتفاکُ کَفتِن. 22گذشته اَ ایشُ، چَن نُفر اَ زَنُنِ گروهُمُ، به ما متعجب شُکِردِن. اُشُ اِمرو صُحبِ زود به مقبره رفتِن، 23ولی وختی که به جسدِ عیسی پیدا شُنَکِردَه، برگشتِن و بهمُ شُگُفت که توو رؤیا فرشته‌ئُونی شُدیدِن که بهشُ ایگُفتِن عیسی زِندَن. 24بعضی اَ اُشُویی که توو گروه ما هَستَرِن به مقبره رفتِن و اوضاعُ همطو شُدی که زنُن تعریف شُکِردَه، ولی به عیسی شُنِدی.» 25عیسی بهشُ ایگو: «ای نادونُ، بِی چه ایکَک بهتُ سختِن که به گَپُنِ پیغُمبَرُن ایمُن بیارین؟ 26مگه لازم نَهَستَه که مسیح موعود ایی عذابُ بِکَشِه و بعد به جلال خو داخل بَشِت؟» 27پَ اَ تورات موسی و نوشته‌ئُوی همۀ پیغُمبَرُن شروع ایکه و هرچه که توو نوشته‌ئُوی مقدّس دربارۀ خوش نوشته بودَه، بهشُ توضیح ایدا.

28وختی به داهاتی که به سمتش شارَفتَه نِزیک بودِن، عیسی یه طوری نِشُن ایدا که شَوات دورتِه بِرِت. 29ولی اُشُ خیلی بهش اصرار شُکِه و شُگُفت: «پهلومُ بُمون، چونکه هوا تار اِبودِن و غایه شُو نِزیکِن.» پَ عیسی داخل لَهَرشُ بو تا پهلوشُ بُمونِت. 30وختی باهاشُ سرِ سفره نِشت نُن ایسِی خدائو شُکر ایکه پَرک ایکه و بهشُ ایدا. 31همو موکَع، چِهمُشُ واز بو و به عیسی شُشناخت ولی عیسی اَ جلو چِهمِشُ غیب بو. 32اُشُ به همدگه شُگُفت: «اِتدی توو راه که باهامُ گَپ شَزَه و نوشته‌ئُوی مقدّسُ به ما توضیح شَدا، چطو دِلُمُ گرم شِبو؟» 33پَ همو موکَع بلند بودِن و به اورشلیم برگشتِن. اُجا به اُ یازده تا حَواری پیدا شُکِه که با دوستُ خو جمع بودَرِنُ، 34شاگُفت: «حکیکت ایشَن که خداوند عیسی زنده بودِن و بِی خوش به شَمعون نَمایُن ایکِردِن.» 35بعد اُ دو نُفر تعریف شُکِه که چه اِتفاکی توو راه کَفتِن و چطو به عیسی موکعی که نُن پَرک شَکِه شُشناختِن.

عیسی به خویی به شاگردُن خو نِشُن ایدا

36هِنو دربارۀ ایی چیزُ گَپ شازَه که عیسی میونشُ ووستا و ایگُفت: «سلام به شما.» 37ولی اُشُ وحشت شُکِه و تِرسیدِن، چون فکر شُکِه روح شُدیدِن. 38عیسی بهشُ ایگُفت: «به چه پریشونین؟ به چه توو دِلِتُ شک تُهَستِن؟ 39دَسُ و پائُوم بیگینین. خومَم، بهم دَس بِزِنی و بیگینی؛ چونکه روح گوشت و اُستَخون اینین ولی اِدیدِین که مه اُمهَستِن.» 40وختی اییُ ایگو و دَسُ و پائُو خو نِشُنِشُ ایدا، 41اُشُ اَ خوشالی و تعجب هِنوزا شُناتونِستَه ایی چیزُئو باور بُکنِن، عیسی بهشُ ایگو: «ایجا چیزی بِی خاردِن تُهَستِن؟» 42اُشُ یه پَرک مُئی بیرزوندَه بهش شُدا. 43عیسی ایگِفت و جلو چِهمِ هَمَشُ ایخا.

44بعد بهشُ ایگو: «وختی که هِنوزا وا شما هَستَرُم بهتُ اُمگُفتَه که، تَمُن چیزُیی که دربارۀ مه توو تورات موسی و نوشته‌ئُوی پیغُمبَرُن و توو کتاب زبور نوشته بودِن، بایه اَنجُم بَشِت.» 45بعد ذهنُشُ واز ایکه تا بُتونِن نوشته ئُوی مقدّس بُفَهمِن. 46بهشُ ایگو: «نوشته بودِن که مسیح موعود بایه عذاب بِکَشِه و روز سوّم اَ مرگ زنده بَشِت، 47و ایی که به نُم اُ توبه کِردِن و بخشیدن گناهُن، بایه اَ اورشلیم شروع بَشِت و به همۀ ملتُ اعلام بَشِت، 48شما شاهدویِ ایی چیزُیین. 49بیگینی، مه اُ چیزی که بَپِ آسَمُنیم بهتُ وعده ایدادِن، اَفِرِستُم. ولی توو ایی شهر بُمونی تا موکعی که، کُدرَتی که اَ آسَمُن اَتا به شما بُپوشونِه.»

بالا رفتِن عیسی به آسَمُن

50بعد عیسی به اُشُ به در اَ شهر تا نِزیکیِ داهاتِ بِیت‌عَنْیا ایبُرد و دَسُ خو وا طَرَه آسَمُن بلند ایکه و برکتشُ ایدا؛ 51و همیطو که برکتشُ شَدا، ازشُ جدا بو و به آسَمُن بُردَه بو. 52اُشُ به عیسی پرستش شُکِه و وا شادی گِپی به اورشلیم برگشتِن. 53اُشُ دایُم توو معبد به خدا حمد و ثنا شاکِه.

ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖

لوقا 24: PES

គំនូសចំណាំ

ចែករំលែក

ចម្លង