ลูกา 24
24
พระเยซูฟื้นขึ้นจากความตาย
(มธ.28:1-8; มก.16:1-8; ยน.20:1-8)
1เช้ามืดวันแรกของสัปดาห์ พวกผู้หญิงนำเครื่องหอมที่เตรียมไว้ไปที่อุโมงค์วางศพ 2พวกเธอพบว่าก้อนหินถูกกลิ้งออกจากอุโมงค์แล้ว 3แต่เมื่อเข้าไปก็ไม่พบศพของพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้า 4ขณะที่กำลังงงว่าเกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้นชายสองคนในชุดที่ส่องประกายเหมือนแสงฟ้าแลบมายืนอยู่ข้างๆ พวกเธอ 5พวกผู้หญิงซบหน้าลงกับพื้นด้วยความกลัว แต่ชายทั้งสองพูดกับพวกเธอว่า “พวกเจ้ามามองหาคนเป็นในหมู่คนตายทำไม 6พระองค์ไม่ได้อยู่ที่นี่ พระองค์ฟื้นขึ้นจากความตายแล้ว! จงระลึกถึงสิ่งที่พระองค์บอก ขณะที่ยังอยู่กับพวกเจ้าในแคว้นกาลิลีว่า 7‘บุตรมนุษย์จะต้องถูกมอบไว้ในมือของคนบาป และถูกตรึงบนไม้กางเขน แล้วในวันที่สามจะฟื้นขึ้นจากความตาย’ ” 8แล้วพวกเธอก็จำถ้อยคำที่พระองค์เคยพูดได้
9เมื่อกลับจากอุโมงค์วางศพ พวกเธอก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้สาวกสิบเอ็ดคนและคนอื่นๆ ฟัง 10คนที่เล่าเรื่องนี้ให้พวกอัครทูตฟัง คือ มารีย์ชาวมักดาลา โยอันนา มารีย์แม่ของยากอบ และผู้หญิงคนอื่นๆ ที่อยู่กับพวกเธอ 11แต่พวกเขาก็ไม่เชื่อพวกผู้หญิงเพราะฟังดูเหลวไหล 12แต่เปโตรลุกขึ้นวิ่งไปที่อุโมงค์ เขาก้มลงมองก็เห็นแถบผ้าลินินวางอยู่ จึงกลับไปด้วยความประหลาดใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
บนเส้นทางไปเอมมาอูส
13ในวันนั้นเอง สาวกสองคนกำลังจะไปหมู่บ้านเอมมาอูส ซึ่งห่างจากกรุงเยรูซาเล็มประมาณ 11 กิโลเมตร 14ทั้งสองพูดคุยกันเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น 15ขณะที่เขากำลังพูดคุยกันอยู่นั้น พระเยซูก็มาและเดินไปกับพวกเขา 16แต่ทั้งคู่จำพระองค์ไม่ได้ราวกับถูกปิดตา
17พระองค์ถามพวกเขาว่า “ระหว่างที่เดินมานี้ พวกเจ้าคุยเรื่องอะไร”
พวกเขายืนนิ่งหน้าตาโศกเศร้า 18คนที่ชื่อเคลโอปัสถามพระองค์ว่า “ท่านเป็นคนเดียวในเยรูซาเล็มตอนนี้ ที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่นหรือ”
19 “เรื่องอะไร” พระองค์ถาม
พวกเขาตอบว่า “เรื่องพระเยซูชาวนาซาเร็ธ ท่านเป็นผู้เผยพระวจนะ มีอำนาจทั้งวาจาและการกระทำต่อหน้าพระเจ้าและคนทั้งปวง 20แต่พวกหัวหน้าปุโรหิตกับพวกผู้มีอำนาจปกครองของเรา ส่งพระองค์ให้รับโทษประหาร และตรึงพระองค์ไว้ที่ไม้กางเขน 21แต่พวกเราหวังว่าพระองค์คือผู้ที่จะไถ่อิสราเอล และยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็เป็นวันที่สามแล้ว ตั้งแต่เรื่องนี้เกิดขึ้น 22นอกจากนี้ ผู้หญิงในกลุ่มเราบางคนทำให้เราประหลาดใจ เช้ามืดวันนี้พวกเธอไปที่อุโมงค์ 23แต่ไม่พบศพของพระองค์ และกลับมาบอกว่าเห็นนิมิต มีทูตสวรรค์มาบอกว่า พระองค์ยังมีชีวิตอยู่ 24แล้วพวกเราบางคนไปที่อุโมงค์และได้พบเหมือนที่พวกผู้หญิงบอกไว้ แต่ก็ไม่เห็นพระเยซู”
25พระองค์พูดกับพวกเขาว่า “เจ้าช่างโง่เขลา และเชื่องช้าที่จะเชื่อสิ่งที่ผู้เผยพระวจนะพูดไว้ทั้งหมด 26พระเมสสิยาห์จะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างนั้นก่อน แล้วจึงเข้าสู่สง่าราศีของพระองค์มิใช่หรือ” 27จากนั้นพระองค์อธิบายทุกอย่างที่กล่าวถึงพระองค์ไว้ในพระคัมภีร์ให้ฟัง ตั้งแต่โมเสสจนถึงผู้เผยพระวจนะทุกคน
28เมื่อใกล้ถึงหมู่บ้านที่กำลังจะไปนั้น พระเยซูทำทีว่าจะเลยไป 29แต่ทั้งคู่คะยั้นคะยอว่า “แวะพักกับเราก่อนเถิด เพราะนี่ใกล้ค่ำ จะหมดวันอยู่แล้ว” พระองค์จึงพักกับพวกเขา
30เมื่อร่วมโต๊ะกับพวกเขา พระองค์หยิบขนมปัง ขอบพระคุณพระเจ้า และหักขนมปังส่งให้ 31แล้วตาของเขาก็เปิดออกและจำพระองค์ได้ แต่พระองค์ก็หายไปจากสายตาพวกเขา 32พวกเขาจึงถามกันว่า “ใจของเราร้อนรุ่ม เมื่อพระองค์พูดด้วยระหว่างทาง และอธิบายพระคัมภีร์ให้เราฟังใช่ไหม”
33ทั้งสองลุกขึ้นกลับไปที่เยรูซาเล็มทันที และพบสาวกสิบเอ็ดคนกับพรรคพวกที่ชุมนุมกันอยู่ 34ซึ่งกำลังพูดกันว่า “เป็นเรื่องจริง! องค์พระผู้เป็นเจ้าฟื้นขึ้นจากความตายแล้ว และปรากฏตัวให้ซีโมนเห็น” 35แล้วทั้งสองคนจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างทาง และที่พวกเขาจำพระเยซูได้เมื่อพระองค์หักขนมปัง
พระเยซูปรากฏตัวกับสาวก
36ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันเรื่องนี้ พระเยซูมายืนอยู่ท่ามกลางพวกเขาและพูดว่า “สันติสุขจงอยู่กับพวกเจ้า”
37พวกเขาสะดุ้งตกใจกลัว คิดว่าเห็นผี 38พระองค์จึงพูดว่า “เหตุใดพวกเจ้าวุ่นวายใจ ทำไมจึงเกิดความสงสัยขึ้นในใจ 39จงมองดูมือและเท้าของเรา นี่เราเอง จับตัวเราดู ผีไม่มีเนื้อและกระดูก อย่างที่เจ้าเห็นอยู่ว่าเรามี”
40เมื่อพูดจบแล้ว พระองค์ก็ให้พวกเขาดูมือและเท้าของพระองค์ 41ขณะที่พวกเขายังไม่เชื่อเพราะกำลังตื่นเต้นดีใจ และประหลาดใจอยู่นั้น พระองค์ก็ถามว่า “ที่นี่มีอะไรให้กินไหม” 42พวกเขาเอาปลาย่างชิ้นหนึ่งให้พระองค์ 43พระองค์ก็รับมากินต่อหน้าพวกเขา
44พระองค์พูดกับพวกเขาว่า “นี่คือสิ่งที่เราบอกไว้ตอนที่ยังอยู่กับพวกเจ้า คือทุกสิ่งต้องเกิดขึ้นตามที่มีเขียนไว้เกี่ยวกับเราในหนังสือกฎบัญญัติของโมเสส หนังสือผู้เผยพระวจนะ และในหนังสือสดุดี”
45แล้วพระองค์ก็เปิดใจพวกเขาให้เข้าใจพระคัมภีร์ 46พระองค์บอกเขาว่า “นี่คือสิ่งที่เขียนไว้ คือพระเมสสิยาห์จะต้องทนทุกข์และฟื้นขึ้นจากความตายในวันที่สาม 47และให้ประกาศการกลับใจใหม่ เพื่อรับการอภัยบาปในนามของพระองค์แก่ชนทุกชาติเริ่มจากเยรูซาเล็ม 48พวกเจ้าเป็นพยานถึงสิ่งเหล่านี้ 49เรากำลังส่งสิ่งที่พระบิดาสัญญาว่าจะให้พวกเจ้า แต่จงคอยอยู่ในเมืองนี้จนกว่าจะได้รับฤทธิ์เดชจากเบื้องบน”
พระเยซูขึ้นสู่สวรรค์
50เมื่อพระองค์นำพวกเขาออกไปใกล้หมู่บ้านเบธานีแล้ว ก็ยกมือขึ้นอวยพร 51ขณะที่กำลังอวยพรพวกเขาอยู่นั้น พระองค์ก็จากไป และถูกรับขึ้นสู่สวรรค์ 52พวกเขานมัสการพระองค์และกลับเยรูซาเล็มด้วยความยินดียิ่ง 53และพวกเขาอยู่ที่วิหารทุกวันเพื่อสรรเสริญพระเจ้า
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
ลูกา 24: TCV
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
พระ/คริสตธรรม/คัมภีร์ ฉบับ/ไทย/สามัญ™
สงวนลิขสิทธิ์ © 2025 โดย Biblica, Inc.
ใช้/โดย/ได้รับ/อนุญาต สงวน/ลิขสิทธิ์/ทั้งหมด
―――――――
Holy Bible, Thai Common Version™
Copyright © 2025 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.
ลูกา 24
24
พระเยซูฟื้นขึ้นจากความตาย
(มธ.28:1-8; มก.16:1-8; ยน.20:1-8)
1เช้ามืดวันแรกของสัปดาห์ พวกผู้หญิงนำเครื่องหอมที่เตรียมไว้ไปที่อุโมงค์วางศพ 2พวกเธอพบว่าก้อนหินถูกกลิ้งออกจากอุโมงค์แล้ว 3แต่เมื่อเข้าไปก็ไม่พบศพของพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้า 4ขณะที่กำลังงงว่าเกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้นชายสองคนในชุดที่ส่องประกายเหมือนแสงฟ้าแลบมายืนอยู่ข้างๆ พวกเธอ 5พวกผู้หญิงซบหน้าลงกับพื้นด้วยความกลัว แต่ชายทั้งสองพูดกับพวกเธอว่า “พวกเจ้ามามองหาคนเป็นในหมู่คนตายทำไม 6พระองค์ไม่ได้อยู่ที่นี่ พระองค์ฟื้นขึ้นจากความตายแล้ว! จงระลึกถึงสิ่งที่พระองค์บอก ขณะที่ยังอยู่กับพวกเจ้าในแคว้นกาลิลีว่า 7‘บุตรมนุษย์จะต้องถูกมอบไว้ในมือของคนบาป และถูกตรึงบนไม้กางเขน แล้วในวันที่สามจะฟื้นขึ้นจากความตาย’ ” 8แล้วพวกเธอก็จำถ้อยคำที่พระองค์เคยพูดได้
9เมื่อกลับจากอุโมงค์วางศพ พวกเธอก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้สาวกสิบเอ็ดคนและคนอื่นๆ ฟัง 10คนที่เล่าเรื่องนี้ให้พวกอัครทูตฟัง คือ มารีย์ชาวมักดาลา โยอันนา มารีย์แม่ของยากอบ และผู้หญิงคนอื่นๆ ที่อยู่กับพวกเธอ 11แต่พวกเขาก็ไม่เชื่อพวกผู้หญิงเพราะฟังดูเหลวไหล 12แต่เปโตรลุกขึ้นวิ่งไปที่อุโมงค์ เขาก้มลงมองก็เห็นแถบผ้าลินินวางอยู่ จึงกลับไปด้วยความประหลาดใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
บนเส้นทางไปเอมมาอูส
13ในวันนั้นเอง สาวกสองคนกำลังจะไปหมู่บ้านเอมมาอูส ซึ่งห่างจากกรุงเยรูซาเล็มประมาณ 11 กิโลเมตร 14ทั้งสองพูดคุยกันเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น 15ขณะที่เขากำลังพูดคุยกันอยู่นั้น พระเยซูก็มาและเดินไปกับพวกเขา 16แต่ทั้งคู่จำพระองค์ไม่ได้ราวกับถูกปิดตา
17พระองค์ถามพวกเขาว่า “ระหว่างที่เดินมานี้ พวกเจ้าคุยเรื่องอะไร”
พวกเขายืนนิ่งหน้าตาโศกเศร้า 18คนที่ชื่อเคลโอปัสถามพระองค์ว่า “ท่านเป็นคนเดียวในเยรูซาเล็มตอนนี้ ที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่นหรือ”
19 “เรื่องอะไร” พระองค์ถาม
พวกเขาตอบว่า “เรื่องพระเยซูชาวนาซาเร็ธ ท่านเป็นผู้เผยพระวจนะ มีอำนาจทั้งวาจาและการกระทำต่อหน้าพระเจ้าและคนทั้งปวง 20แต่พวกหัวหน้าปุโรหิตกับพวกผู้มีอำนาจปกครองของเรา ส่งพระองค์ให้รับโทษประหาร และตรึงพระองค์ไว้ที่ไม้กางเขน 21แต่พวกเราหวังว่าพระองค์คือผู้ที่จะไถ่อิสราเอล และยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็เป็นวันที่สามแล้ว ตั้งแต่เรื่องนี้เกิดขึ้น 22นอกจากนี้ ผู้หญิงในกลุ่มเราบางคนทำให้เราประหลาดใจ เช้ามืดวันนี้พวกเธอไปที่อุโมงค์ 23แต่ไม่พบศพของพระองค์ และกลับมาบอกว่าเห็นนิมิต มีทูตสวรรค์มาบอกว่า พระองค์ยังมีชีวิตอยู่ 24แล้วพวกเราบางคนไปที่อุโมงค์และได้พบเหมือนที่พวกผู้หญิงบอกไว้ แต่ก็ไม่เห็นพระเยซู”
25พระองค์พูดกับพวกเขาว่า “เจ้าช่างโง่เขลา และเชื่องช้าที่จะเชื่อสิ่งที่ผู้เผยพระวจนะพูดไว้ทั้งหมด 26พระเมสสิยาห์จะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างนั้นก่อน แล้วจึงเข้าสู่สง่าราศีของพระองค์มิใช่หรือ” 27จากนั้นพระองค์อธิบายทุกอย่างที่กล่าวถึงพระองค์ไว้ในพระคัมภีร์ให้ฟัง ตั้งแต่โมเสสจนถึงผู้เผยพระวจนะทุกคน
28เมื่อใกล้ถึงหมู่บ้านที่กำลังจะไปนั้น พระเยซูทำทีว่าจะเลยไป 29แต่ทั้งคู่คะยั้นคะยอว่า “แวะพักกับเราก่อนเถิด เพราะนี่ใกล้ค่ำ จะหมดวันอยู่แล้ว” พระองค์จึงพักกับพวกเขา
30เมื่อร่วมโต๊ะกับพวกเขา พระองค์หยิบขนมปัง ขอบพระคุณพระเจ้า และหักขนมปังส่งให้ 31แล้วตาของเขาก็เปิดออกและจำพระองค์ได้ แต่พระองค์ก็หายไปจากสายตาพวกเขา 32พวกเขาจึงถามกันว่า “ใจของเราร้อนรุ่ม เมื่อพระองค์พูดด้วยระหว่างทาง และอธิบายพระคัมภีร์ให้เราฟังใช่ไหม”
33ทั้งสองลุกขึ้นกลับไปที่เยรูซาเล็มทันที และพบสาวกสิบเอ็ดคนกับพรรคพวกที่ชุมนุมกันอยู่ 34ซึ่งกำลังพูดกันว่า “เป็นเรื่องจริง! องค์พระผู้เป็นเจ้าฟื้นขึ้นจากความตายแล้ว และปรากฏตัวให้ซีโมนเห็น” 35แล้วทั้งสองคนจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างทาง และที่พวกเขาจำพระเยซูได้เมื่อพระองค์หักขนมปัง
พระเยซูปรากฏตัวกับสาวก
36ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันเรื่องนี้ พระเยซูมายืนอยู่ท่ามกลางพวกเขาและพูดว่า “สันติสุขจงอยู่กับพวกเจ้า”
37พวกเขาสะดุ้งตกใจกลัว คิดว่าเห็นผี 38พระองค์จึงพูดว่า “เหตุใดพวกเจ้าวุ่นวายใจ ทำไมจึงเกิดความสงสัยขึ้นในใจ 39จงมองดูมือและเท้าของเรา นี่เราเอง จับตัวเราดู ผีไม่มีเนื้อและกระดูก อย่างที่เจ้าเห็นอยู่ว่าเรามี”
40เมื่อพูดจบแล้ว พระองค์ก็ให้พวกเขาดูมือและเท้าของพระองค์ 41ขณะที่พวกเขายังไม่เชื่อเพราะกำลังตื่นเต้นดีใจ และประหลาดใจอยู่นั้น พระองค์ก็ถามว่า “ที่นี่มีอะไรให้กินไหม” 42พวกเขาเอาปลาย่างชิ้นหนึ่งให้พระองค์ 43พระองค์ก็รับมากินต่อหน้าพวกเขา
44พระองค์พูดกับพวกเขาว่า “นี่คือสิ่งที่เราบอกไว้ตอนที่ยังอยู่กับพวกเจ้า คือทุกสิ่งต้องเกิดขึ้นตามที่มีเขียนไว้เกี่ยวกับเราในหนังสือกฎบัญญัติของโมเสส หนังสือผู้เผยพระวจนะ และในหนังสือสดุดี”
45แล้วพระองค์ก็เปิดใจพวกเขาให้เข้าใจพระคัมภีร์ 46พระองค์บอกเขาว่า “นี่คือสิ่งที่เขียนไว้ คือพระเมสสิยาห์จะต้องทนทุกข์และฟื้นขึ้นจากความตายในวันที่สาม 47และให้ประกาศการกลับใจใหม่ เพื่อรับการอภัยบาปในนามของพระองค์แก่ชนทุกชาติเริ่มจากเยรูซาเล็ม 48พวกเจ้าเป็นพยานถึงสิ่งเหล่านี้ 49เรากำลังส่งสิ่งที่พระบิดาสัญญาว่าจะให้พวกเจ้า แต่จงคอยอยู่ในเมืองนี้จนกว่าจะได้รับฤทธิ์เดชจากเบื้องบน”
พระเยซูขึ้นสู่สวรรค์
50เมื่อพระองค์นำพวกเขาออกไปใกล้หมู่บ้านเบธานีแล้ว ก็ยกมือขึ้นอวยพร 51ขณะที่กำลังอวยพรพวกเขาอยู่นั้น พระองค์ก็จากไป และถูกรับขึ้นสู่สวรรค์ 52พวกเขานมัสการพระองค์และกลับเยรูซาเล็มด้วยความยินดียิ่ง 53และพวกเขาอยู่ที่วิหารทุกวันเพื่อสรรเสริญพระเจ้า
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
พระ/คริสตธรรม/คัมภีร์ ฉบับ/ไทย/สามัญ™
สงวนลิขสิทธิ์ © 2025 โดย Biblica, Inc.
ใช้/โดย/ได้รับ/อนุญาต สงวน/ลิขสิทธิ์/ทั้งหมด
―――――――
Holy Bible, Thai Common Version™
Copyright © 2025 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.