១ ពង្សាវតារក្សត្រ ពាក្យលំនាំ
ពាក្យលំនាំ
កណ្ឌគម្ពីរពង្សាវតារក្សត្រទី១ មានកត់ត្រាប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបន្តពីគម្ពីរសាំយូអែលទី១ និងទី២។ នៅដើមដំបូង គម្ពីរនេះមានរៀបរាប់អំពីរាជ្យរបស់ព្រះបាទសាឡូម៉ូន និងស្ដេចមួយចំនួនដែលស្នងរាជ្យព្រះបាទសាឡូម៉ូន។
នៅពេលដែលព្រះបាទដាវីឌមានវ័យចាស់ជរា ពុំអាចគ្រប់គ្រងលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានទៀត បុត្រពីរអង្គរបស់ស្ដេចប្រជែងគ្នា ចង់ឡើងស្នងរាជ្យបិតា(១.១-២.១២)។ នៅទីបំផុត រាជសម្បត្តិបានទៅលើព្រះបាទសាឡូម៉ូន។ ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់ក្នុងរជ្ជកាលរបស់ព្រះបាទសាឡូម៉ូន គឺការសង់ព្រះវិហារ និងព្រះបរមរាជវាំង នៅក្រុងយេរូសាឡឹម។ ប៉ុន្តែ នៅចុងបញ្ចប់ ព្រះបាទសាឡូម៉ូនបានបែកចិត្តចេញពីព្រះអម្ចាស់ ទៅថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយ (២.១៣-១១.៤៣)។ ពេលនោះ ព្រះអម្ចាស់បណ្ដោយឲ្យអ៊ីស្រាអែលបែកស្រុកជាពីរ: កុលសម្ព័ន្ធនានានៅប៉ែកខាងជើងពុំព្រមចុះចូលនឹងអំណាចបុត្ររបស់ព្រះបាទសាឡូម៉ូនទេ ដូច្នេះ ពួកគេតែងតាំងស្ដេចមួយអង្គឲ្យគ្រងរាជ្យលើពួកគេ ហើយដាក់ឈ្មោះនគររបស់ខ្លួនថា «រាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែល» ដែលក្រោយមក មានរាជធានីនៅក្រុងសាម៉ារី។ រីឯកុលសម្ព័ន្ធពីរទៀតដែលនៅខាងត្បូង គឺយូដា និងបេនយ៉ាមីន នៅស្មោះត្រង់នឹងរាជវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌ ដាក់ឈ្មោះនគររបស់ខ្លួនថា «រាជាណាចក្រយូដា» ដែលមានរាជធានីនៅក្រុងយេរូសាឡឹម(១២.១-១៤.២០)។ នគរទាំងពីរនេះស្ថិតនៅជានគរជិតខាងគ្នាអស់រយៈពេលប្រមាណពីរសតវត្សរ៍ ជួនកាលចងសម្ពន្ធមិត្តជាមួយគ្នា ជួនកាលច្បាំងគ្នា (១៤.២១-២២.៥៣)។
កណ្ឌគម្ពីរនេះសង្កត់ធ្ងន់លើសារសំខាន់នៃភក្ដីភាពរបស់ព្រះមហាក្សត្រចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើស្ដេចស្មោះត្រង់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ស្រុកទេសក៏បានសុខសាន្តត្រាណ ចម្រុងចម្រើនដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើស្ដេចបែកចិត្តចេញពីព្រះជាម្ចាស់ទៅគោរពថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយ នោះស្រុកទេសត្រូវជួបនឹងមហន្តរាយ។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ព្យាការីមួយចំនួនឲ្យទៅរំឭកស្ដេចអំពីមាគ៌ា និងក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គ។ ក្នុងចំណោមព្យាការីទាំងនោះ លោកអេលីយ៉ាមានឈ្មោះល្បីជាងគេ (១៧-១៩, ២១)។
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
១ ពង្សាវតារក្សត្រ ពាក្យលំនាំ: គខប
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
Khmer Standard Version © 2005 United Bible Societies.