Baverset oyo Eyebani Mpenza ewuti na لوقا ۱۸

Share

عیسی خو شاگردأنٚ رِه ایتأ مٚثٚل بأورده تا اوشأنَ حألی بوکونه کی وأستی همیشه دوعا بوکونید و هیوخت دیل‌سردَ نیبید.

اگه اَ جور آدم، مردومٚ داد فأرسه، ینی خودا او کسأنٚ داد کی خودش اینتخاب بوکوده و شبأنه روز اونٚ ورجأ ایلتماس کونیدی، فئنرسه و اوشأنَ کومک نوکونه؟ یقین بدأنید کی خودا خیلی زود به دادٚ اوشأن فأرسه. ولی می سؤال اَنه: وختی من کی اینسأنٚ پسرم بأیم، چن نفرَ تأنم پیدا بوکونم کی خودا کارأنَ ایمأن بدأرید؟»

عیسی بفرمأسته: «اونچی کی اینسأنٚ رِه ایمکأن نأره، خودا رِه ایمکأن دأره.»

قاضی خیلی مدت زمأت اونٚ گبأنَ محل نوکودی. بأزین آخرٚ سر خو اَمرأ بوگفته: ‹گر چی من خودا جأ نترسم و خلقٚ خودایم محل ننم، ولی چون اَ وِئوه زنای مِره دردسر بوبوسته، بهتره کی اَنٚ دادَ فأرسم کی اَنٚ شوئون و اَمون مرَ زله نوکونه.›»

آمین شمرَ گم کی هر کی خودا پادشایی‌یَ ایتأ کوجه زأکٚ مأنستن قوبیل نوکونه، هیوخت نتأنه اونٚ دورون بشه.»

ولی عیسی، زأکأنَ خو ورجأ بخوأسته و خو شاگردأنَ بوگفته: «وئلید زأکأن می ورجأ بأیید و اَشأنٚ جُلُویَ نیگیرید، چونکی خودا پادشایی اَ جورٚ کسأنٚ شینه.

عیسی اونَ بفرمأسته: «بینا بوبو، تی ایمأن ترَ نجات بدَه.»

عیسی اونَ بوگفته: «چره مرَ ‹نیکو› دوخوأنی؟ هیکس جز خودا نیکو نی‌یه.