БІБЛІЯ Кнігі Святога Пісання Біблейскае таварыства прапануе вам, шаноўныя чытачы, новае выданне Бібліі ў перакладзе на сучасную беларускую мову. Асаблівае значэнне выпуск гэтай Бібліі набывае ў юбілейны год беларускага кнігадрукавання, якое ўрачыста будзе адзначаць сваё 500-годдзе! З моманту выхаду першага выдання прайшло ўжо больш за пяць гадоў. Пры падрыхтоўцы да новага выдання рэдакцыйным аддзелам Біблейскага таварыства была зроблена вялікая праца па выпраўленню і ўдакладненню перакладу з улікам найбольш каштоўных з тысяч заўваг і прапаноў, якія паступілі ў наш адрас за мінулы час. Большасць з іх датычіліся Навага Запавету

Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

А за шэсць дзён перад Пасхай прыйшоў Ісус у Бэтанію, дзе быў Лазар памерлы, якога Ісус падняў з мёртвых.
Дык прыгатавалі Яму там вячэру, і Марта паслугавала, а Лазар быў адным з тых, якія ўзлягалі з Ім пры стале.
Марыя ж узяла фунт каштоўнага алейку нардавага і намасціла ногі Ісусу, і абцёрла сваімі валасамі Яго ногі, а пах алейку напоўніў увесь дом.
Кажа тады адзін з вучняў Яго, Юда Сімонаў Іскарыёт, які меўся Яго выдаць:
«Чаму не прадалі гэтага алейку за трыста дынараў і не раздалі ўбогім?»
А сказаў гэта не таму, што ён дбаў пра ўбогіх, але таму, што быў злодзей ды, маючы грашовы капшук, насіў тое, што туды кідалі.
Сказаў тады Ісус: «Не дакучайце ёй, бо яна захавала гэта на дзень Майго пахавання.
Убогіх пры сабе заўсёды маеце, а Мяне – не заўсёды».
І шмат хто з юдэяў даведаўся, што Ён там, і прыйшлі не толькі дзеля Ісуса, але і каб убачыць Лазара, якога Ён падняў з мёртвых.
Дык першасвятары пастанавілі забіць таксама Лазара,
бо многа юдэяў дзеля яго прыходзілі і верылі ў Ісуса.
А назаўтра многія людзі, што прыйшлі на свята, калі пачулі, што Ісус ідзе ў Ерузалім,
назбіралі пальмавых галінак і выйшлі Яму насустрач, усклікаючы: «Гасана! Дабраславёны, Хто прыходзіць у імя Госпада , Цар Ізраэля».
Ісус жа знайшоў асляня і сеў на яго, як напісана:
«Не бойся, дачка Сіёна! Вось жа, Валадар твой прыходзіць, седзячы на асляняці» .
Спачатку вучні Яго не зразумелі гэтага, але, калі Ісус ужо быў праслаўлены, тады яны прыпомнілі, што так было пра Яго напісана і так і здзейснілася з Ім.
Таксама сведчылі і людзі, што былі з Ім, калі выклікаў з магілы Лазара і падняў яго з мёртвых.
З гэтай прычыны выйшаў натоўп людзей Яму на спатканне, бо чулі, што Ён гэткі знак учыніў.
Фарысеі ж казалі між сабою: «Бачыце, што ад вас нічога не залежыць? Вось, увесь свет пайшоў за Ім».
Між тымі, што прыбылі на дзень святочны, каб пакланіцца Богу, было таксама некалькі грэкаў;
яны, вось, звярнуліся да Піліпа, што быў з Бэтсайды Галілейскай, і прасілі яго, кажучы: «Гаспадару, хочам пабачыць Ісуса».
Дык Піліп ідзе і кажа Андрэю, а Андрэй і Піліп ідуць і кажуць Ісусу.
А Ісус адказвае ім, кажучы: «Прыйшла гадзіна, каб праслаўлены быў Сын Чалавечы.
Сапраўды, сапраўды кажу вам: калі пшанічнае зерне, укінутае ў зямлю, не памрэ, дык застаецца адно; а калі памрэ, то прыносіць шмат пладоў.
Хто любіць сваю душу, загубіць яе, а хто мае ў нянавісці сваю душу на гэтым свеце, зберажэ яе на жыццё вечнае.
Хто б хацеў Мне служыць, хай ідзе за Мною, і дзе Я, там будзе і паслугач Мой; калі хто Мне служыць, шануе яго Айцец.
Цяпер моцна ўсхвалявана душа Мая. Што Мне сказаць: Ойча, захавай Мяне ад гэтай гадзіны? Але ж дзеля гэтага Я прыйшоў на гэтую гадзіну.
Ойча, праслаў імя Тваё!» І азваўся голас з неба: «І праславіў, і яшчэ праслаўлю!»
А людзі, што стаялі і чулі, казалі, што загрымела; а іншыя казалі: «Анёл прамовіў да Яго».
Адказаў Ісус і сказаў: «Не дзеля Мяне азваўся голас гэты, але дзеля вас.
Цяпер суд гэтаму свету, цяпер князя гэтага свету выганяць вон;
а Я, калі буду падняты над зямлёй, усіх прыцягну да Сябе».
А казаў гэта, вызначаючы, якою смерцю мае памерці.
Адказаў Яму натоўп: «Мы чулі з закону, што Хрыстос трывае вечна; а як жа Ты кажаш: “Трэба, каб быў падняты Сын Чалавечы”? Хто гэты Сын Чалавечы?»
Сказаў ім тады Ісус: «Яшчэ толькі кароткі час будзе святло сярод вас; хадзіце, пакуль маеце святло, каб вас цемра не агарнула; бо, хто ў цемры ходзіць, не ведае, куды ідзе.
Пакуль маеце святло, верце ў святло, каб былі вы сынамі святла». Гэта сказаў Ісус і адышоў, ды схаваўся ад іх.
Ды хоць так многа знакаў учыніў Ён перад імі, не верылі ў Яго,
каб споўніліся словы Ісаі прарока, які сказаў: «Госпадзе, хто ўверыў пачутаму ад нас, ды рука Госпада каму была аб’яўлена?»
Дзеля таго не змаглі ўверыць, што, як далей сказаў Ісая:
«Засляпіў вочы іх і закамяніў сэрца іх, каб часам вачамі не ўбачылі ды сэрцам не зразумелі, і не навярнуліся, і Я не аздаравіў іх» .
Гэта сказаў Ісая, калі ўбачыў хвалу Яго і гаварыў пра Яго.
Усё ж такі многа з кіраўнікоў уверыла ў Яго, але са страху перад фарысеямі не прызнаваліся, каб іх не вылучылі з сінагогі;
бо славу людзей больш узлюбілі, чым славу Божую.
А Ісус усклікнуў і сказаў: «Хто верыць у Мяне, не ў Мяне верыць, але ў Таго, Хто паслаў Мяне;
і хто Мяне бачыць, бачыць Таго, Хто паслаў Мяне.
Я святлом прыйшоў у свет, каб кожны, хто верыць у Мяне, не заставаўся ў цемры.
І хто пачуе словы Мае і не ўверуе, Я яго не суджу, бо Я не прыйшоў, каб судзіць свет, але каб збавіць свет.
Хто грэбуе Мною і не прымае слоў Маіх, той ужо мае суддзю сабе: слова, што Я сказаў, яно асудзіць яго ў апошні дзень;
бо Я не ад Самога Сябе гаварыў, але Айцец, Які Мяне паслаў, Ён Мне даў загад, што маю гаварыць і вясціць.
І Я ведаю, што загад Яго ёсць жыццё вечнае. І тое, што Я гавару, Я гавару так, як Мне сказаў Айцец».

Слушни за Евангелле паводле Яна Раздзел 12