Маттай 8
8
Яман гён аврувлуну сав этив
1Иса тавдан тюшгенде, Ону арты булан кёп халкъ бара. 2Яман гён аврувлу бир адам, Огъар ювукълашып, тизден туруп:
– Я Раббим! Эгер сюйсенг, Сен мени сав этип болажакъ эдинг, – деп ялбара.
3Иса, къолун узатып, авруйгъан адамгъа тийип:
– Сюемен, сав бол, – дей. Шоссагьатына ону авруву тайып къала. 4Сонг Иса огъар:
– Вёре, биревге де айтмассан, барып дин къуллукъчугъа гёрюн. Аврувдан тазалангъанынг саялы, Муса буюргъан кюйде къурбан эт. Къурбан этгенинг сени къолай болгъанынга шагьатлыкъ этежек, – дей.
Юз асгерни башчысыны къулун сав этив
5Иса Капернагьумгъа гиргенде, юз асгерни башчысы гелип, Огъар:
6– Я Раббим! Мени бир къулум авруп ятгъан, тербенип болмай, кёп азап чегип тура, – дей.
7Иса огъар:
– Мен гелип ону сав этермен, – дей.
8Амма юз асгерни башчысы огъар булай дей:
– Я Раббим! Сен мени уьюме гирмеклигинге мен лайыкълы тюгюлмен. Тек Сен бир сёз сёйлесенг, мени къулум сав болуп къалажакъ эди. 9Мен де оьзюмню гьакимимни табилигиндеги бир адамман, мени табилигимде де асгерлер бар. Бирине: «Гет!» – деймен – гете, башгъасына: «Гел!» – деймен – геле, къулума да: «Муну эт!» – деймен – эте.
10Бу сёзлени эшитгенде, Иса огъар тамашалыкъ этип, Оьзюню арты булан гелеген халкъгъа булай дей:
– Гертисин сёйлеймен сизге: гьатта Исрайылда да Мен бу къадар уллу имангъа къаршы болмадым. 11Сизге айтаман: гюнтувушдан да, гюнбатышдан да бир хыйлылар гележеклер. Аллагь гьакимлик этеген ерге гелип, тепсини айланасында Ибрагьим де, Исгьакъ да, Якъуб да булан бирче олтуражакълар. 12Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмеге герекли болгъанлар буса тыш янгъа, къарангылыкъгъа ташланажакъ. Онда йылав яс болажакъ, тишлер къыжыражакъ.
13Сонг Иса юз асгерни башчысына:
– Уьюнге къайт, сагъа иманынга гёре болсун, – дей. Шоссагьат ону къулу да сав болуп къала.
Иса кёплени сав эте
14Петерни уьюне гелгенде, Иса ону къайнанасы иссиликден авруп ятгъанны гёре. 15Иса къатынны къолуна тийгендокъ, ону иссилиги тайып къала. Сонг къатын да туруп, Огъар тепси къура.
16Ахшам болгъанда, Исаны янына бир хыйлы жинли гишилени гелтирелер. О сёз булан жинлени къувалай ва бары да авруйгъанланы сав эте. 17«О зайыплыкъларыбызны тайдырды, аврувларыбызны алды», – деп Ешая пайхаммар айтгъан сёзлер яшавгъа шолай чыгъа.
«Мени артыма тюш!»
18Айланасына кёп халкъ жыйылгъанын гёрюп, Иса якъчыларына кёлню бириси ягъына юзюп чыкъмакъны буюра. 19Шо заман бир дин алим гелип, Огъар:
– Устазым! Сен къайда барсанг да, мен Сени артынг булан гележекмен, – дей.
20Иса огъар:
– Тюлкюлени инлери, кёкде учагъан къушланы уялары сама бар. Мени, Инсанны Уланыны, буса башымны сыйындырмагъа ерим де ёкъ, – дей.
21Якъчыларындан бир башгъасы Огъар:
– Я Раббим! Бир алдын уьйге барып, атамны гёмюп гелмеге изну бер, – дей.
22Иса да огъар:
– Гел! Мени артыма тюш! Оьлюлени оьзлер оьлюлер гёмсюнлер, – дей.
Иса алатолпанны токътата
23Иса къайыкъгъа мине. Арты булан якъчылары да минелер. 24Бирден кёл бек гьалекленип гете, гьатта къайыкъны толкъунлар батдырып къойма аз къала. Иса буса юхлап тура. 25Якъчылары гелип, Ону уятып:
– Я Раббибиз! Бизин къутгъар, бата турабыз! – дейлер.
26Иса олагъа:
– Гьей имандан языкълар, мунча неге къоркъасыз? – дей. Сонг туруп, елни ва кёлню гьалекленгенин токътата. Бир шыплыкъ болуп къала. 27Якъчылары буса:
– Еллер де, кёл де Оьзюне таби болагъан Бу Кимдир? – деп гьайранлыкъ этелер.
Жинлилени сав этив
28Иса Галилея кёлню бириси ягъасында ерлешген гадаренлилени топурагъына гелген заманда Ону къабурлардан чыкъгъан эки жинли адам къаршылай. Олар о даражада бек къутургъан болгъан чы, гьатта шо ёлдан бирев де юрюп болмай болгъан. 29Олар:
– Гьей Аллагьны Уланы, бизден не сюесен? Мунда бизге белгиленген болжалдан алда азап берме гелгенмисен? – деп къычыралар.
30Олардан бираз ариде отлайгъан бир уллу донгуз сирив болгъан. 31Жинлер Исагъа:
– Бизин къувалай бусанг, шо сиривдеги донгузланы ичлерине гирме сама изну бер! – деп тилейлер.
32Иса олагъа:
– Барыгъыз! – дей.
Жинлер де, адамлардан чыгъып, донгузланы ичлерине гирелер. Шонда савлай донгуз сирив, чабып йиберип, учурумдан таба кёлге тюшюп, сувгъа батып къала. 33Донгуз сакълагъанлар буса, шагьаргъа къачып, донгузлагъа ва жинли адамлагъа болгъан бары да затны хабарлайлар. 34Шо заман Исаны къаршыламагъа бютюн шагьар чыгъа. Ону гёрюп, Огъар оьзлени ерлеринден ариде турсун деп тилей.
Селектирано:
Маттай 8: КъумCK
Нагласи
Сподели
Копирај
Дали сакаш да ги зачуваш Нагласувањата на сите твои уреди? Пријави се или најави се
© Библияны Таржумасыны институту, Москва, 2007
Маттай 8
8
Яман гён аврувлуну сав этив
1Иса тавдан тюшгенде, Ону арты булан кёп халкъ бара. 2Яман гён аврувлу бир адам, Огъар ювукълашып, тизден туруп:
– Я Раббим! Эгер сюйсенг, Сен мени сав этип болажакъ эдинг, – деп ялбара.
3Иса, къолун узатып, авруйгъан адамгъа тийип:
– Сюемен, сав бол, – дей. Шоссагьатына ону авруву тайып къала. 4Сонг Иса огъар:
– Вёре, биревге де айтмассан, барып дин къуллукъчугъа гёрюн. Аврувдан тазалангъанынг саялы, Муса буюргъан кюйде къурбан эт. Къурбан этгенинг сени къолай болгъанынга шагьатлыкъ этежек, – дей.
Юз асгерни башчысыны къулун сав этив
5Иса Капернагьумгъа гиргенде, юз асгерни башчысы гелип, Огъар:
6– Я Раббим! Мени бир къулум авруп ятгъан, тербенип болмай, кёп азап чегип тура, – дей.
7Иса огъар:
– Мен гелип ону сав этермен, – дей.
8Амма юз асгерни башчысы огъар булай дей:
– Я Раббим! Сен мени уьюме гирмеклигинге мен лайыкълы тюгюлмен. Тек Сен бир сёз сёйлесенг, мени къулум сав болуп къалажакъ эди. 9Мен де оьзюмню гьакимимни табилигиндеги бир адамман, мени табилигимде де асгерлер бар. Бирине: «Гет!» – деймен – гете, башгъасына: «Гел!» – деймен – геле, къулума да: «Муну эт!» – деймен – эте.
10Бу сёзлени эшитгенде, Иса огъар тамашалыкъ этип, Оьзюню арты булан гелеген халкъгъа булай дей:
– Гертисин сёйлеймен сизге: гьатта Исрайылда да Мен бу къадар уллу имангъа къаршы болмадым. 11Сизге айтаман: гюнтувушдан да, гюнбатышдан да бир хыйлылар гележеклер. Аллагь гьакимлик этеген ерге гелип, тепсини айланасында Ибрагьим де, Исгьакъ да, Якъуб да булан бирче олтуражакълар. 12Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмеге герекли болгъанлар буса тыш янгъа, къарангылыкъгъа ташланажакъ. Онда йылав яс болажакъ, тишлер къыжыражакъ.
13Сонг Иса юз асгерни башчысына:
– Уьюнге къайт, сагъа иманынга гёре болсун, – дей. Шоссагьат ону къулу да сав болуп къала.
Иса кёплени сав эте
14Петерни уьюне гелгенде, Иса ону къайнанасы иссиликден авруп ятгъанны гёре. 15Иса къатынны къолуна тийгендокъ, ону иссилиги тайып къала. Сонг къатын да туруп, Огъар тепси къура.
16Ахшам болгъанда, Исаны янына бир хыйлы жинли гишилени гелтирелер. О сёз булан жинлени къувалай ва бары да авруйгъанланы сав эте. 17«О зайыплыкъларыбызны тайдырды, аврувларыбызны алды», – деп Ешая пайхаммар айтгъан сёзлер яшавгъа шолай чыгъа.
«Мени артыма тюш!»
18Айланасына кёп халкъ жыйылгъанын гёрюп, Иса якъчыларына кёлню бириси ягъына юзюп чыкъмакъны буюра. 19Шо заман бир дин алим гелип, Огъар:
– Устазым! Сен къайда барсанг да, мен Сени артынг булан гележекмен, – дей.
20Иса огъар:
– Тюлкюлени инлери, кёкде учагъан къушланы уялары сама бар. Мени, Инсанны Уланыны, буса башымны сыйындырмагъа ерим де ёкъ, – дей.
21Якъчыларындан бир башгъасы Огъар:
– Я Раббим! Бир алдын уьйге барып, атамны гёмюп гелмеге изну бер, – дей.
22Иса да огъар:
– Гел! Мени артыма тюш! Оьлюлени оьзлер оьлюлер гёмсюнлер, – дей.
Иса алатолпанны токътата
23Иса къайыкъгъа мине. Арты булан якъчылары да минелер. 24Бирден кёл бек гьалекленип гете, гьатта къайыкъны толкъунлар батдырып къойма аз къала. Иса буса юхлап тура. 25Якъчылары гелип, Ону уятып:
– Я Раббибиз! Бизин къутгъар, бата турабыз! – дейлер.
26Иса олагъа:
– Гьей имандан языкълар, мунча неге къоркъасыз? – дей. Сонг туруп, елни ва кёлню гьалекленгенин токътата. Бир шыплыкъ болуп къала. 27Якъчылары буса:
– Еллер де, кёл де Оьзюне таби болагъан Бу Кимдир? – деп гьайранлыкъ этелер.
Жинлилени сав этив
28Иса Галилея кёлню бириси ягъасында ерлешген гадаренлилени топурагъына гелген заманда Ону къабурлардан чыкъгъан эки жинли адам къаршылай. Олар о даражада бек къутургъан болгъан чы, гьатта шо ёлдан бирев де юрюп болмай болгъан. 29Олар:
– Гьей Аллагьны Уланы, бизден не сюесен? Мунда бизге белгиленген болжалдан алда азап берме гелгенмисен? – деп къычыралар.
30Олардан бираз ариде отлайгъан бир уллу донгуз сирив болгъан. 31Жинлер Исагъа:
– Бизин къувалай бусанг, шо сиривдеги донгузланы ичлерине гирме сама изну бер! – деп тилейлер.
32Иса олагъа:
– Барыгъыз! – дей.
Жинлер де, адамлардан чыгъып, донгузланы ичлерине гирелер. Шонда савлай донгуз сирив, чабып йиберип, учурумдан таба кёлге тюшюп, сувгъа батып къала. 33Донгуз сакълагъанлар буса, шагьаргъа къачып, донгузлагъа ва жинли адамлагъа болгъан бары да затны хабарлайлар. 34Шо заман Исаны къаршыламагъа бютюн шагьар чыгъа. Ону гёрюп, Огъар оьзлени ерлеринден ариде турсун деп тилей.
Селектирано:
:
Нагласи
Сподели
Копирај
Дали сакаш да ги зачуваш Нагласувањата на сите твои уреди? Пријави се или најави се
© Библияны Таржумасыны институту, Москва, 2007