Лука 22
22
ГЛАВА 22
1Наближуваше празникот#На Велики Четврток, на утрената, без изоставање до зачало 109: Во она време, наближуваше празникот бесквасници, наречен Пасха;
2а првосвештениците и книжниците гледаа како да Го погубат, оти се плашеа од народот.
3И влезе сатаната во Јуда, наречен Искариот, еден од бројот на дванаесетте.
4И кога отиде, се договори со првосвештениците и кнезовите, како да им Го предаде.
5Тие се зарадуваа и се согласија да му дадат сребреници.
6И тој вети, и бараше погодно време, да им Го предаде тајно од народот. Читај во понеделникот од Сирната седмица
7И дојде денот бесквасници, кога требаше да се заколе пасхалното јагне;
8па, Исус ги испрати Петра и Јована и им рече: – Отидете и пригответе ни пасха, за да јадеме.
Крај на петокот
9А тие Му рекоа: – Каде сакаш да приготвиме?
10Он им рече: – Ете, влегувајќи в град, ќе ве сретне човек со стомна вода; одете по него во куќата, каде што ќе влезе,
11и кажете му на домаќинот од куќата: Учителот ти вели: каде е собата, во која треба да јадам пасха со учениците Свои?
12И тој ќе ви покаже голема соба, послана; – таму пригответе.
13Кога отидоа, најдоа како што им беше рекол и ја приготвија пасхата.
14А кога дојде времето, Он седна на трпезата и дванаесетте апостоли со Него.
15И им рече: – Од сѐ срце сакав да ја јадам оваа пасха со вас, пред да пострадам;
16оти, ви велам: нема веќе да јадам од неа, додека не се изврши во царството Божјо.
17Па, откако ја зеде чашата, заблагодари и рече: – Земете и разделете ја помеѓу себе,
18зашто нема да пијам од лозовиот плод, додека не дојде царството Божјо.
19Потоа зеде леб и заблагодари, го прекрши и им даде, велејќи: – Ова е Моето тело, кое се дава за вас; правете го ова во Мој спомен.
20Исто така и со чашата, по вечера, велејќи: – Оваа чаша е Новиот завет со Мојата крв, која се пролева за вас.
21Но, ете, раката на оној што Ме предава е со Мене на трпезава.
22Синот Човечки, пак, иде, според реченото, ама тешко на оној човек, којшто ќе Го предаде.
23И почнаа да се прашуваат помеѓу себе, кој ли ќе е од нив, што ќе го направи тоа?
24А се појави помеѓу нив и расправија, кој од нив да се смета за поголем.
25Но, Он им рече: – Царевите владеат над народите, а оние што управуваат над нив, се викаат добротвори.
26Вие, пак, немојте така; но поголемиот меѓу вас да биде како најмалиот, и тој што е старешина, да биде како слуга.
27Зашто, кој е поголем: тој што седи на трпезата, или оној што слугува? Зар не е оној што седи? А Јас сум меѓу вас како слуга.
28Но, вие сте коишто истрајавте со Мене во Моите напасти,
29и Јас ви ветувам царство, како што Ми вети Мојот Отец,
30за да јадете и да пиете на трпезата Моја во царството Мое, и да седнете на престоли и да им судите на дванаесетте Израилеви колена.
31И рече Господ: – Симоне, Симоне, ете, сатаната посака да ве сее како пченица;
32но Јас се молев за тебе, за да не намали твојата вера; а ти некогаш, кога ќе се обратиш, утврди ги браќата свои.
33А тој Му одговори: – Господи, готов сум да одам со Тебе и во затвор, и на смрт.
34Но, Он рече: – Ти велам, Петре, нема да пропее денеска петел, додека трипати не одречеш дека Ме познаваш.
35Па им рече: – Кога ве испратив без ќесе, и без торба, и без обувки, останавте ли лишени од нешто? Тие одговорија: – Од ништо.
36И им рече: – Но сега, кој има ќесе, нека си го земе, исто така и торба; а кој нема, нека си ја продаде облеката и да купи нож;
37зашто, ви велам, на Мене треба да се изврши и ова од Писмото: „и меѓу беззаконици Го ставија“. Оти она, што е напишано за Мене, – се исполнува.
38А тие рекоа: – Господи, еве овде има два ножа. Он им одговори: – Доволно се.
(Зачало 109)
39И кога излезе,#Вторник од Сирната седмица: Во она време, кога излезе Исус, киниса, како и обично, кон Маслиновата Гора; по Него одеа и учениците Негови.
Крај на понеделникот од Сирната седмица и на Вел. Четврток, на утрената
40А кога дојде на местото, им рече: – Молете се, за да не паднете во искушение.
41И Он се одвои од нив, колку камен што може да се фрли, па преклони колена и се молеше,
42велејќи: – Оче, ако сакаш да ме одмине оваа чаша! Ама, да не биде Мојата волја, туку Твојата.
Изостави во вторникот. Читај на Вел. Четврток
43И Му се јави ангел од небото и Го поткрепуваше.
44И, бидејќи се наоѓаше во внатрешна борба, поусрдно се молеше, а потта Му беше како капки крв што паѓаа на земјата.
45Штом стана од молитвата,
Изостави на Вел. Четврток и читај според Матеја, зачало 108
Читај во вторникот
дојде при учениците Свои и ги најде заспани од тага.
46И им рече: – Зошто спиете? Станете и молете се, за да не паднете во искушение.
47Идодека Он уштезборуваше, ете, се појави многу народ и пред сите одеше еден од дванаесетте, наречен Јуда, кој се приближи до Исуса за да Го целива. Зашто таков знак им беше дал: кого ќе Го целивам, Он е.
48А Исус му рече: – Јудо, со целив ли Го предаваш Синот Човечки?
49А оние што беа со Него, кога видоа што ќе стане, Му рекоа: – Господи, да удриме ли со нож?
50И еден од нив го удри слугата на првосвештеникот и му го отсече десното уво.
51А Исус одговори и рече: – Оставете го тоа, запрете! Па, кога се допре до увото негово, го излечи.
52А на првосвештениците и црковните управници, и на старешините што беа дошле против Него, им рече: – Како на разбојник ли сте излегле со ножеви и колови, за да Ме фатите?
53Секој ден бев со вас во храмот и не кренавте рака на Мене, но сега е вашето време и власта на мракот.
54И кога Го фатија, Го поведоа и одведоа во домот на првосвештеникот. А Петар оддалеку одеше по Него.
55Кога запалија оган и седнаа заедно, седна и Петар меѓу нив.
56А една слугинка, штом го виде како седи покрај огнот, погледна на него и рече: – И овој беше со Него!
57Но тој се одрече од Него, велејќи: – Жено, не Го познавам!
58Малку потоа, кога го виде еден друг, рече: – И ти си од нив! Но Петар рече: – Човеку, не сум!
59А кога мина време околу еден час, некој друг почна да тврди, говорејќи: – Навистина, и овој беше со Него, оти е Галилеец.
60Но Петар рече: – Човеку, не знам што зборуваш! И наеднаш, уште додека говореше, петел запеа.
61Тогаш Господ се сврти и го погледна Петра, и Петар се сети на Господовите зборови што Му ги беше рекол: – уште додека петел не пропее, трипати ќе се одречеш од Мене.
62И штом излезе надвор, плачеше горко.
63А луѓето што Го држеа Исуса, Му се потсмеваа и Го биеја.
64Па, кога Го покрија, Го удираа по образите и Го прашуваа, велејќи: – Проречи кој Те удри?
65И многу други хули рекоа против Него.
66А кога се раздени, се собраа старешините народни, првосвештениците и книжниците и Го одведоа во својот Синедрион,
67и рекоа: – Ако си Ти Христос, кажи ни! Но, Он им одговори: – И да ви кажам, нема да поверувате.
68И да ве прашам, нема да Ми одговорите, ниту ќе Ме пуштите.
69Отсега Синот Човечки ќе седне оддесно на силата Божја.
70И сите рекоа: – Ти ли си, значи, Синот Божји? А Он им рече: – Вие велите, дека сум Јас.
71А тие рекоа: – Какво сведоштво ни треба уште? Ние самите чувме од Неговата уста.
Селектирано:
Лука 22: MK2008
Нагласи
Сподели
Копирај
Дали сакаш да ги зачуваш Нагласувањата на сите твои уреди? Пријави се или најави се
© Македонска Православна Црква 2008
© Мacedonian Orthodox Church 2008
Лука 22
22
ГЛАВА 22
1Наближуваше празникот#На Велики Четврток, на утрената, без изоставање до зачало 109: Во она време, наближуваше празникот бесквасници, наречен Пасха;
2а првосвештениците и книжниците гледаа како да Го погубат, оти се плашеа од народот.
3И влезе сатаната во Јуда, наречен Искариот, еден од бројот на дванаесетте.
4И кога отиде, се договори со првосвештениците и кнезовите, како да им Го предаде.
5Тие се зарадуваа и се согласија да му дадат сребреници.
6И тој вети, и бараше погодно време, да им Го предаде тајно од народот. Читај во понеделникот од Сирната седмица
7И дојде денот бесквасници, кога требаше да се заколе пасхалното јагне;
8па, Исус ги испрати Петра и Јована и им рече: – Отидете и пригответе ни пасха, за да јадеме.
Крај на петокот
9А тие Му рекоа: – Каде сакаш да приготвиме?
10Он им рече: – Ете, влегувајќи в град, ќе ве сретне човек со стомна вода; одете по него во куќата, каде што ќе влезе,
11и кажете му на домаќинот од куќата: Учителот ти вели: каде е собата, во која треба да јадам пасха со учениците Свои?
12И тој ќе ви покаже голема соба, послана; – таму пригответе.
13Кога отидоа, најдоа како што им беше рекол и ја приготвија пасхата.
14А кога дојде времето, Он седна на трпезата и дванаесетте апостоли со Него.
15И им рече: – Од сѐ срце сакав да ја јадам оваа пасха со вас, пред да пострадам;
16оти, ви велам: нема веќе да јадам од неа, додека не се изврши во царството Божјо.
17Па, откако ја зеде чашата, заблагодари и рече: – Земете и разделете ја помеѓу себе,
18зашто нема да пијам од лозовиот плод, додека не дојде царството Божјо.
19Потоа зеде леб и заблагодари, го прекрши и им даде, велејќи: – Ова е Моето тело, кое се дава за вас; правете го ова во Мој спомен.
20Исто така и со чашата, по вечера, велејќи: – Оваа чаша е Новиот завет со Мојата крв, која се пролева за вас.
21Но, ете, раката на оној што Ме предава е со Мене на трпезава.
22Синот Човечки, пак, иде, според реченото, ама тешко на оној човек, којшто ќе Го предаде.
23И почнаа да се прашуваат помеѓу себе, кој ли ќе е од нив, што ќе го направи тоа?
24А се појави помеѓу нив и расправија, кој од нив да се смета за поголем.
25Но, Он им рече: – Царевите владеат над народите, а оние што управуваат над нив, се викаат добротвори.
26Вие, пак, немојте така; но поголемиот меѓу вас да биде како најмалиот, и тој што е старешина, да биде како слуга.
27Зашто, кој е поголем: тој што седи на трпезата, или оној што слугува? Зар не е оној што седи? А Јас сум меѓу вас како слуга.
28Но, вие сте коишто истрајавте со Мене во Моите напасти,
29и Јас ви ветувам царство, како што Ми вети Мојот Отец,
30за да јадете и да пиете на трпезата Моја во царството Мое, и да седнете на престоли и да им судите на дванаесетте Израилеви колена.
31И рече Господ: – Симоне, Симоне, ете, сатаната посака да ве сее како пченица;
32но Јас се молев за тебе, за да не намали твојата вера; а ти некогаш, кога ќе се обратиш, утврди ги браќата свои.
33А тој Му одговори: – Господи, готов сум да одам со Тебе и во затвор, и на смрт.
34Но, Он рече: – Ти велам, Петре, нема да пропее денеска петел, додека трипати не одречеш дека Ме познаваш.
35Па им рече: – Кога ве испратив без ќесе, и без торба, и без обувки, останавте ли лишени од нешто? Тие одговорија: – Од ништо.
36И им рече: – Но сега, кој има ќесе, нека си го земе, исто така и торба; а кој нема, нека си ја продаде облеката и да купи нож;
37зашто, ви велам, на Мене треба да се изврши и ова од Писмото: „и меѓу беззаконици Го ставија“. Оти она, што е напишано за Мене, – се исполнува.
38А тие рекоа: – Господи, еве овде има два ножа. Он им одговори: – Доволно се.
(Зачало 109)
39И кога излезе,#Вторник од Сирната седмица: Во она време, кога излезе Исус, киниса, како и обично, кон Маслиновата Гора; по Него одеа и учениците Негови.
Крај на понеделникот од Сирната седмица и на Вел. Четврток, на утрената
40А кога дојде на местото, им рече: – Молете се, за да не паднете во искушение.
41И Он се одвои од нив, колку камен што може да се фрли, па преклони колена и се молеше,
42велејќи: – Оче, ако сакаш да ме одмине оваа чаша! Ама, да не биде Мојата волја, туку Твојата.
Изостави во вторникот. Читај на Вел. Четврток
43И Му се јави ангел од небото и Го поткрепуваше.
44И, бидејќи се наоѓаше во внатрешна борба, поусрдно се молеше, а потта Му беше како капки крв што паѓаа на земјата.
45Штом стана од молитвата,
Изостави на Вел. Четврток и читај според Матеја, зачало 108
Читај во вторникот
дојде при учениците Свои и ги најде заспани од тага.
46И им рече: – Зошто спиете? Станете и молете се, за да не паднете во искушение.
47Идодека Он уштезборуваше, ете, се појави многу народ и пред сите одеше еден од дванаесетте, наречен Јуда, кој се приближи до Исуса за да Го целива. Зашто таков знак им беше дал: кого ќе Го целивам, Он е.
48А Исус му рече: – Јудо, со целив ли Го предаваш Синот Човечки?
49А оние што беа со Него, кога видоа што ќе стане, Му рекоа: – Господи, да удриме ли со нож?
50И еден од нив го удри слугата на првосвештеникот и му го отсече десното уво.
51А Исус одговори и рече: – Оставете го тоа, запрете! Па, кога се допре до увото негово, го излечи.
52А на првосвештениците и црковните управници, и на старешините што беа дошле против Него, им рече: – Како на разбојник ли сте излегле со ножеви и колови, за да Ме фатите?
53Секој ден бев со вас во храмот и не кренавте рака на Мене, но сега е вашето време и власта на мракот.
54И кога Го фатија, Го поведоа и одведоа во домот на првосвештеникот. А Петар оддалеку одеше по Него.
55Кога запалија оган и седнаа заедно, седна и Петар меѓу нив.
56А една слугинка, штом го виде како седи покрај огнот, погледна на него и рече: – И овој беше со Него!
57Но тој се одрече од Него, велејќи: – Жено, не Го познавам!
58Малку потоа, кога го виде еден друг, рече: – И ти си од нив! Но Петар рече: – Човеку, не сум!
59А кога мина време околу еден час, некој друг почна да тврди, говорејќи: – Навистина, и овој беше со Него, оти е Галилеец.
60Но Петар рече: – Човеку, не знам што зборуваш! И наеднаш, уште додека говореше, петел запеа.
61Тогаш Господ се сврти и го погледна Петра, и Петар се сети на Господовите зборови што Му ги беше рекол: – уште додека петел не пропее, трипати ќе се одречеш од Мене.
62И штом излезе надвор, плачеше горко.
63А луѓето што Го држеа Исуса, Му се потсмеваа и Го биеја.
64Па, кога Го покрија, Го удираа по образите и Го прашуваа, велејќи: – Проречи кој Те удри?
65И многу други хули рекоа против Него.
66А кога се раздени, се собраа старешините народни, првосвештениците и книжниците и Го одведоа во својот Синедрион,
67и рекоа: – Ако си Ти Христос, кажи ни! Но, Он им одговори: – И да ви кажам, нема да поверувате.
68И да ве прашам, нема да Ми одговорите, ниту ќе Ме пуштите.
69Отсега Синот Човечки ќе седне оддесно на силата Божја.
70И сите рекоа: – Ти ли си, значи, Синот Божји? А Он им рече: – Вие велите, дека сум Јас.
71А тие рекоа: – Какво сведоштво ни треба уште? Ние самите чувме од Неговата уста.
Селектирано:
:
Нагласи
Сподели
Копирај
Дали сакаш да ги зачуваш Нагласувањата на сите твои уреди? Пријави се или најави се
© Македонска Православна Црква 2008
© Мacedonian Orthodox Church 2008