If you have would like a copy of this version please contact info@davarpartners.org

Text: Garasia Adiwasi New Testament, CC-BY-SA-4.0, The Love Fellowship. -- Audio: Garasia Adiwasi New Testament Audio Bible, CC-BY-SA-4.0, Davar Partners International, The Love Fellowship, 2022

Garasia Adiwasi New Testament

Garasia Adiwasi Bible, by The Love Fellowship is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.

હેંનં દાડં મ આરમ ને દાડે ઇસુ અનેં હેંના સેંલા ગુંવં ના ખેંતર મ થાએંનેં જાએં રિયા હેંતા, અનેં હેંનં સેંલંનેં ભુખ લાગી તે ઉમન્યી તુંડેં-તુંડેંનેં મહેંડેંનેં ખાવા મંડ્યા. ફરિસી ટુંળા ન મનખંવેં ઇયુ ભાળેંનેં ઇસુ નેં કેંદું, “ભાળ તારા સેંલા ઝી કામ આરમ ને દાડે કરે હે ઇયુ આપડા નિયમ ના વિરુધ મ હે.” ઇસુવેં હેંનનેં કેંદું, “હું તમવેં નહેં વાસ્યુ, કે દાઉદ રાજાવેં, ઝર વેયો અનેં હેંના દોસદાર ભુખા થાયા તે હું કર્યુ? વેયો કેંકેંમ પરમેશ્વર ના મંડપ મ જ્યો, અનેં વેયે રુટજ્યી ખાદી ઝી પરમેશ્વર હારુ સડાવેંલી હીતી, આપડા નિયમ ને પરમણે ખાલી યાજકંનેંસ વેયે રુટી ખાવા ની પરવંગી હે.” હું તમવેં મૂસા ના નિયમ મ ઇયુ નહેં વાસ્યુ, કે યાજક આરમ ને દાડે મંદિર મ આરમ ના દાડા નું નિયમ નેં માનવા થી હુંદા ગુંનેગાર નહેં ગણાતા? પુંણ હૂં તમનેં કું હે, કે આં વેયો હે ઝી મંદિર કરતં હુંદો મુંટો હે. તમું જાણો હે કે પવિત્ર શાસ્ત્ર મ ઇની વાત નો હું અરથ હે, મારી હારુ ભુંગ કરવા કરતં, હૂં સાહું હે કે તમું બીજં મનખં ઇપેર દયા કરો. અગર તમું જાણતં કે એંનો હું અરથ હે, તે તમું મારં એંનં ગુંના વગર ન સેંલં ની નિંદા નેં કરતં. હૂં માણસ નો બેંટો તે આરમ ના દાડા નો હુંદો પ્રભુ હે.


વેંહાં થી સાલેંનેં ઇસુ હેંનના ગિરજા મ આયો. વેંહાં એક માણસ હેંતો, ઝેંનેં હાથેં લખુવો થાએંલો હેંતો. ફરિસી ટુંળા ન મનખંવેં ઇસુ ઇપેર દોષ લગાડવા હારુ ઇસુ નેં પૂસ્યુ, “હું આરમ ને દાડે હેંનેં હાજો કરવો ઠીક હે?” ઇસુવેં હેંનનેં કેંદું, “તમં મ એંવું કુંણ હે, ઝેંનું એકેંસ ઘેંઠું વેહ, અનેં વેયુ આરમ ને દાડે ખાડા મ પડેં જાએ, તે વેયો હેંનેં ખાડા મહું નેં કાડે? ભલા, માણસ ની કિમત ઘેંઠા થી કીતરી વદેંનેં હે! એંતરે હારુ આરમ ને દાડે ભલું કરવું તાજું હે.” તર ઇસુવેં હેંના માણસ નેં કેંદું, “પુંતાનો હાથ લાંબો કર.” તર હેંને હાથ લાંબો કર્યો, અનેં હેંનો હાથ બીજા હાથ નેં જેંમ અસલ થાએંજ્યો. તર ફરિસી ટુંળા ન મનખંવેં બારતં જાએંનેં તરત ઇસુ ના વિરુધ મ ગુંઠમણી કરી કે હેંનેં કીવી રિતી માર દડજ્યે.

ઇયુ જાણેંનેં ઇસુ વેંહાં થી જાતોરિયો અનેં મનખં નો એક મુંટો ટુંળો ઇસુ નેં વાહે થાએંજ્યો, અનેં ઇસુવેં ઘણં બદ્દ મનખં નેં હાજં કર્ય, અનેં ભૂતડં નેં સેતવણી આલી કે મનખં નેં નહેં વતાડો કે હૂં કુંણ હે. એંતરે કે ઝી વસન યશાયાહ ભવિષ્યવક્તા દુવારા પરમેશ્વરેં કેંદું હેંતું, વેયુ પૂરુ થાએ.
“ભાળો ઇયોસ હે મારો સેંવક, ઝેંનેં મેંહ પસંદ કર્યો હે. આ મારો વાલો હે, ઝેંનેં થી હૂં ખુશ હે, હૂં મારા આત્મા થી હેંનેં ભરેં, અનેં વેયો બીજી જાતિ ન મનખં મ નિયા ના બારા મ તાજો હમિસાર આલહે.”
વેયો મનખં મ બુંલા-બાલી નેં કરે, અનેં નેં જુંર થી સિસાહે, અનેં નેં વેયો મનખં ના ટુંળા મ ઘમંડ ભર્યુ ભાષણ આલહે.
વેયો એંવં મનખં મનું કેંનું યે નુકસાન નેં કરે, ઝી એક ભાગીલી પાતળી હુટી નેં જેંમ કમજોર વેહ, અનેં ઉંલાવા કરતો વેહ એંવા દીવા નેં, નેં ઉંલવે, પુંણ વેયો પાક્કું કરહે કે નિયા કરવા મ આવે.
અનેં બીજી જાતિ ન મનખં હેંનેં ઇપેર આહ રાખહે.


તર મનખં એક આંદળા-ગુંગા માણસ નેં ઇસુ કન લાય, ઝેંનેં મ ભૂત ભરાએંલો હેંતો, અનેં ઇસુવેં હેંના આંદળા-ગુંગા માણસ મહો ભૂત કાડ દેંદો, અનેં તરત વેયો માણસ બુંલવા અનેં ભાળવા મંડ્યો. એંના સમત્કાર નેં ભાળેંનેં બદ્દ મનખં વિસાર મ પડેંજ્ય અનેં કેંવા મંડ્ય, “હું ઇયો દાઉદ રાજા નો બેંટો નહેં?” પુંણ ફરિસી ટુંળા ન મનખંવેં ઇયુ હામળેંનેં કેંદું, “ઇયો તે ભૂતડં ના મુખિયા શેતાન ની મદદ વગર ભૂતડં નેં નહેં કાડતો.” ઇસુવેં હેંનં ના મન ની વાત જાણેંનેં હેંનનેં કેંદું, “અગર એક દેશ અલગ-અલગ ભાગ મ વટાએંલું વેહ અનેં એક-બીજા હાતેં ઝઘડા કરતં રે, તે વેયુ દેશ ટકેં નેં રે. અનેં કુઇ સેર કે પરિવાર મ ઝઘડા થાએ હે, તે વેયુ હન્દાએં નેં રેંહે. અનેં અગર શેતાન પુંતાનં ભૂતડં નેંસ કાડે, તે વેયો પુંતાનોસ વિરુદી થાએંજ્યો. ફેંર હેંનું રાજ કેંકેંમ હંદાએં રેંહે?” ભલું, અગર હૂં ભૂતડં ના અગુવા શેતાન ની મદદ થી ભૂતડં કાડું હે, તે તમારં બેંટા-બીટી કીની મદદ થી ભૂતડં કાડે હે? એંતરે હારુ વેયસ તમારો નિયા કરહે. પુંણ હૂં પરમેશ્વર ના આત્મા ની મદદ થી ભૂતડં કાડું હે, તરતે એંમ સાબિત થાએંજ્યુ હે, કે પરમેશ્વર નું રાજ તમારી વસ મ આવેંજ્યુ હે. કે કેંકેંમ કુઇ માણસ કયાક જુંર વાળા ના ઘેર મ ભરાએંનેં હેંનો માલ લુટેં સકે હે ઝર તક કે પેલ વેયો હેંના જુંર વાળા નેં બાંદેં નેં લે? તર વેયો હેંના ઘેર નેં લુટેં લેંહે. ઝી મારી મએં નહેં વેયુ મારી વિરુધ મ હે, અનેં ઝી મારી હાતેં ભેંગું નહેં કરતું વેયુ વખેંરે હે. એંતરે હારુ હૂં તમનેં કું હે મનખં ના બદ્દા પરકાર ના પાપ અનેં નિંદા માફ કરવા મ આવહે, પુંણ પવિત્ર આત્મા ની વિરુધ નિંદા કરે, હેંનેં પરમેશ્વર કેંરં યે માફ નેં કરે. ઝી કુઇ માણસ ના બેંટા ના વિરુધ મ કઇ વાત કેંહે, હેંનો ઇયો ગુંનો માફ કરવા મ આવહે, પુંણ ઝી કુઇ પવિત્ર આત્મા ના વિરુધ મ કઇક કેંહે, હેંનો ગુંનો નેં તે એંના લોક મ અનેં નેં પરલોક મ માફ કરવા મ આવહે.


“અગર ઝાડ તાજું હે, તે હેંનું ફળ હુંદું તાજું વેંહે. અનેં અગર ઝાડ નકમ્મું હે, તે હેંનું ફળ હુંદું નકમ્મું વેંહે. કેંમકે ઝાડ પુંતાના ફળ થકીસ વળખવામ આવે હે. હે જેર વાળા હાપ જીવ મનખોં, તમું ભુંડ થાએંનેં કેંકેંમ તાજી વાતેં કેં સકો હે? કેંમકે ઝી મન મ ભર્યુ હે, વેયુસ મોડા ઇપેર આવે હે. એક ભલું મનખ પુંતાના ભલા મન ના ભંડાર મહું ભલી વાતેં કાડે હે, અનેં એક ભુંડું મનખ ભુંડા મન ના ભંડાર મહી ભુંડી વાતેં કાડે હે. અનેં હૂં તમનેં કું હે કે, ઝી-ઝી નકમ્મી વાતેં મનખં પુંતાના મોડા થી કાડે હે, સેંલ્લા નિયા નેં દાડે દરેક ને હીની વાતં ન લેંખં આલવં પડહે. કેંમકે ઝર પરમેશ્વર નિયા કરહે તે દરેક મનખ નેં પુંતાના મોડા થી કેંદેંલા શબ્દ ને પરમણે, હેંને હઉકાર અનેં ગુંનેગાર ગણવા મ આવહે.”


એંનેં ઇપેર અમુક મૂસા નું નિયમ હિકાડવા વાળા અનેં ફરિસી ટુંળા ન મનખંવેં ઇસુ નેં કેંદું, “હે ગરુ, હમનેં એક સમત્કાર કરેંનેં વતાડ, હમું જાણન્યે કે તનેં પરમેશ્વરેં અધિકાર આલ્યો હે.” ઇસુવેં હેંનનેં જવાબ આલ્યો, “એંના જુંગ ન ભુંડં અનેં સિનાળવં મનખં નિશાની માંગે હે, પુંણ યોના ભવિષ્યવક્તા ની નિશાની સુંડેંનેં કુઇ બીજી નિશાની હેંનનેં નેં આલવા મ આવે.” ઝેંમ યોના ભવિષ્યવક્તા તાંણ દાડા, અનેં તાંણ રાતેં મુંટા માસલા ના પેંટ મ રિયો, વેમેંસ હૂં માણસ નો બેંટો હુંદો તાંણ દાડા અનેં તાંણ રાતેં કબર મ રેં. નીનવે સેર ન મનખં સેંલ્લા નિયા ને દાડે, એંના જમાના ન મનખં નેં હાતેં ઉઠેંનેં, હેંનનેં ગુંનેગાર બણાવહે, કેંમકે હેંનવેં યોના નો પરસાર હામળેંનેં, પાપ કરવો સુંડ દેંદો; અનેં ભાળો, આં ઝી હે વેયો યોના ભવિષ્યવક્તા કરતં હુંદો મુંટો હે. અનેં રાખોહ ની રાણી સેંલ્લા નિયા નેં દાડે, એંના જુંગ ન મનખં નેં હાતેં ઉઠેંનેં હેંનનેં ગુંનેગાર બણાવહે, કેંમકે વેયે સુલેમાન ના જ્ઞાન નેં હામળવા હારુ ઘણે સિટી હી આવી હીતી. અનેં ભાળો, આં ઝી હે વેયો સુલેમાન થી હુંદો મુંટો હે. પુંણ તમું પસ્તાવો કરવા નહેં માંગતં.


ઝર ભૂત એક મનખ મહો બારતં નકળેં જાએ હે, તે વેયો હુકી જગ્યા મ રેંવા હારુ ઠેંકણું જુંવતો ફરે હે, પુંણ હેંનેં ઠેંકણું નહેં મળતું. તર વેયો પુંતે-પુંતાનેં કે હે, “ઝેંના મનખ મહો હૂં બારતં નકળ્યો હેંતો, હેંનેં મસ પાસો જએં, અનેં આવેંનેં હેંના મનખ ના જીવન નેં એક એંવા ઘેર નેં જુંગ ભાળે હે, ઝી હુંનું-હટ, બારેં-હુંરેંલું અનેં હણગારેંલું વેહ. તર વેયો ભૂત જાએંનેં બીજં હાત ભૂતડં નેં પુંતાનેં હાતેં લેંનેં આવે હે. અનેં હેંના મનખ મ ભરાએંનેં હેંના મનખં ની દસ્યા પેલી દસ્યા કરતં વદાર ખરાબ કર દે હે. એંના જુંગ ન ભુંડં મનખં નેં હાતેં હુંદું એંવુંસ થાહે.”


ઝર ઇસુ ભીડ વાળં મનખં હાતેં વાતેં કરેંસ રિયો હેંતો, તર ઇસુ ની આઈ અનેં એંના ભાઈ બારતં ઇબં હેંતં અનેં હેંનેં હાતેં વાતેં કરવા માંગતં હેંતં. કેંનેંકેં ઇસુ નેં કેંદું, “ભાળ, તારી આઈ અનેં તારા ભાઈ બારતં ઇબં હે, અનેં તારી હાતેં વાતેં કરવા માંગે હે,” ઇયુ હામળેંનેં ઇસુવેં કેંવા વાળં નેં જવાબ આલ્યો, “કુંણ હે મારી આઈ? અનેં કુંણ હે મારા ભાઈ?” અનેં પુંતાનં સેંલં મએં પુંતાનો હાથ લાંબો કરેંનેં કેંદું, “ભાળો, મારી આઈ અનેં મારા ભાઈ ઇયા હે.” કેંમકે ઝી કુઇ મારા હરગ વાળા બા ની મરજી પરમણે સાલે, વેયોસ મારો ભાઈ, અનેં મારી બુંન, અનેં મારી આઈ હે.

കേൾക്കുക મત્તિ 12