Лука 12-ын алдартай Библийн эшлэлүүд

Хуваалцах

Арышъ, шъори шъухьазырын фае, сыда пӀомэ, ЦӀыф Лъэпкъым ы Къо къэкӀожьынэу шъузымыгугъэрэ сыхьат горэм дунаим къэкӀожьыщт.

Ау ыпэ рапшӀэу Тхьэм и Тетыгъошхо иӀофхэм ауж шъуит, етӀанэ адрэ къэнэгъэ Ӏофхэри къышъуӀэкӀэхьащт.

ЕтӀанэ цӀыфмэ ариӀуагъ: – Шъуфэсакъ! Сыд фэдэ нэйпсыягъэ къызхэшъумыгъаф, сыда пӀомэ, цӀыфым сыд фэдиз мылъку иӀэми, ар ищыӀэныгъэ епхыгъэпышъ ары.

Сыда пӀомэ, шъуимылъкушхо зыдэщыӀэм шъугухэри щыӀэщтых.

ГумэкӀэу хэта шъо шъуащыщэу зы Ӏэнтэгъу нэмыӀэми илъэгагъэ хэзгъэхъон зылъэкӀыщтыр?

– Арышъ, шъосэӀо, – ариӀуагъ Исус игъогу рыкӀохэрэм, – «Сыда тшхыщтыр?» шъуӀоу, шъуищыӀэныгъэ пае шъумыгумэкӀ. «Сыда тщыгъыщтыр?» шъуӀоу, шъупкъы паий шъумыгумэкӀ.

Ау шъо шъушъхьэ тет шъхьац нэлъэ пстэури лъытагъэ. Шъумыщын, бзыубэхэм анахьи шъо шъуанахь лъапӀ.

– Шъумыщын шъо, куп тӀэкӀур, сыда пӀомэ, шъуя Тэ лъапӀэ и Тетыгъошхо къызыскӀэ, тетыгъо къышъуитыныр игопэщт.

Къуалэхэм шъуяплъ. Ахэмэ чылапхъи апхъырэп, лэжьыгъи ахыжьырэп. Конхэри къакъырхэри яӀэхэп, ау щытми, Тхьэм къареты. Шъо бзыухэм анахьи бэкӀэ шъуанахь лъапӀ!

Шъо шъушхыщтымрэ шъузэшъощтымрэ ауж шъуимыт, шъуафэмыгумэкӀ.

А уцэу губгъом непэ итэу, неущ хьакум радзэжьыщтыр Тхьэм аущтэу зигъэкӀэракӀэкӀэ, ащ нахьи бэкӀэ нахьыбэу шъо шъуигъэкӀэрэкӀэщт, шъо, шӀошъхъуныгъэ зимакӀэхэр!

Къэмылъэгъожьынэу чӀэухъумагъэ зи щыӀэп, цӀыфхэм къамышӀэнэуи гъэбылъыгъэ зи щыӀэп.