لوقا 17
17
گِناه، ایمان، وظیفه
1بعد عیسی به شه شاگِردون بائوته: «از لغزشها فرار نَوونه هاکاردن اما وای بر کسی که اوناره سبب بَووهه. 2وِره بِهتِر اینکه که اتا سنگ اسیو وِنه گِردن دوِندن و دِمبِدن دِریا دِله تا اینکه باعث لغزش اَتّا نو ایمان بَووهه. 3پس شه ر مواظب بوشین.
«اگه ته برار گِناه هاکانه وِ رِه توبیخ هاکان و اگه توبه هاکارده وِره بِبَخش. 4اگه هفت بار در روز به ته گِناه هاکارده و هفت بار ته پَلی بییَمو و بائوته: ‹توبه کامبه› وِ رِه ببخش.»
5رسولان به عیسی خِداوند بائوتِنه: «اَمه ایمان رِه زیاد هاکان!» 6عیسی خِداوند جِواب هادا: «اگر ایمانی به کوچکی دونۀ خردل داشته بوشین توننی به این توت دار بایرین از ریشه بَکِندِسته در دریا کاشته بَووهه و شِمه دستور رِه انجام دِنه.
7«کدوم تایه شما که وقتی وِنه نوکِر از شخم بَزِن یا چراهیدنه گوسفندها، صحراجه بَر دَگِرده وِ رِه بایره: بور هِنیش و بَخور؟ 8آیا نایینه: ‹مه شام رِه آماده هاکان و مه جه پذیرایی هاکان تا بخارم و بعد ته بخور؟› 9آیا وِنه نوکِر وِره منّت کانده که وِنه دستور رِه انجام دِنه؟ 10پس شِما هِم وقتی اونچه به شِما دستور هادانه انجام حادین بایرین: ‹ما نوکرانِ بی لیاقِتیمی و تنها انجام وظیفه هاکاردیمی.› »
شفای ده تا جذامی
11عیسی راه دِله که دَشیبییه اورشلیم از مرز سامره و جلیل دیه رد بییه. 12پس وقتی راه دِله وارد اَتّا دِه بَییه، دَه تا جذامی عیسی جه برخورد هاکاردنه. اونا دیر دست هِرِسّانه 13با صدای بِلِند داد کِشینه و گاتنه: «ای عیسی ای اِستا بر اما ترحم هاکان.» 14وقتی عیسی اوناره بَدیه بائوته: «بورین و شه رِه به کاهنون نشون حادین.» اونا راه دَکِتِنه و در میانۀ راه جذام جه پاک بَیینه. 15اَتّا از اونا وقتی بَدییه که شفا بَییته در‌حالی‌که با صدای بِلِند خِدا رِه ستایش کارده بردَگِردِسته؛ 16و شه رِه عیسی لینگه سَر دِمبِدا و وِنجه تَشَکر هاکارده. اون جذامی سامری بی‌یِه. 17عیسی بائوته: «مگر تموم اون ده نفر پاک نَیینه؟ پس نُه نفر دیگر کاجه دَرِنه؟ 18آیا بجز این غریبه، هیچ کس دیگه بر نَگِردِسته تا خِدا رِه سپاس بایره؟ 19بعد وِ رِه بائوته: راست بَووش و بور ته ایمان ته رِه شفا هادا.»
بییَموهَنه پادشاهی خِدا
20عیسی در جِواب فَریسیون که بَپورسینه پادشاهی خِدا کی اِنه بائوته: «بییَموهِنه پادشاهی خِدا رِه نَتونی بَوینین 21و کسی نایینه اینجه یا اونجه دَرِه اینِسّه که پادشاهی خِدا در درونِ شما دَرِه.» #یا: در دسترس شماست و یا: در شماست.
22بعد به شاگِردون بائوته: «زمانی اِنه که آرزو کاننی اَتّا از روزهای انسان ریکا رِه بَوینین اما نَووینی. 23مردِم شِما رِه گاننه: ‹وِ اینجه دَره یا وِ اونجه دَره.› اما دِنبالِ اونا نَشویین. 24اینِسّه که انسان ریکا روزی اِنه که مثل صاعقه که در اِتّا آن دِرَخشِنه و آسمون رِه از کران تا کران روشن کانده. 25اما انسان ریکا اول بایِد خَله رنج بَکِشه و این جماعت جه طرد بَووشه. 26قبل از بیمونه انسان ریکا روزگار مثلِ روزهای نوح هَسّه. 27مردِم خاردِنه و نوشینه و زن گِتِنه و شی کاردِنه تا اون روز که نوح بورده کشتی دِله. بعد سِل بیموهه و همه رِه هلاک هاکارده. 28در زِمان لوط هِم اینتی بییه. مردِم سرگرم بخاردن و بَنوشتِن و خرید و فروش و زراعت و عمارت بینه. 29اما اتا روز که لوط سدوم رِه وِل هاکارده تَش و گوگرد از آسمون بِبارِسته و همه رِه هلاک هاکارده. 30روز ظهور انسان ریکا هَمینجوری هَسّه. 31در اون روز کسی که شه سِره پشت بوم دَره و وِنه اثاث سِره دِله درِه برای بَوردن اثاث سره دِله نَشوهه. و اون که شه باغ دِله دَره هِم، شه سِره بر نَگِرده. بلکه در فِکر نجات دَووشه. 32لوط زِنا رِه به یاد بیارین که چیتی بییه! 33هر کی بخواهه شه جان رِه حفظ هاکانه اون رِه از دست دِنه و هر کی شه جان رِه خِدا دست هاده اون رِه حفظ کانده. 34شِما رِه گامبه در اون شو از دِتا نفر که اتا جا بَخاتِنه اَتّا به آسمون بَوِرده وونه و اتا نَفر دیگه موندنه. 35و از دِتا زن که در اِتّا جا گندم اسیو کانه اَتّا به آسمون بَوِرده وونه و اتا نَفر دیگه موندنه. 36و هِم از دِتا مرد که در باغ دِله دَرنه اَتّا به آسمون بَوِرده وونه و دیگری موندنه.» #در بعضی بَنوِشته ها آیۀ 36 وجود ندارد. 37شاگِردها بَپورسینه: «سَرورم کاجه بَوِرده وونه؟» جِواب هادا: «هر جا اتا لاشه دَووشه لاشخورها اونجه جمع ووننه!»
Одоогоор Сонгогдсон:
لوقا 17: Maz
Тодруулга
Хуваалцах
Хувилах
Тодруулсан зүйлсээ бүх төхөөрөмждөө хадгалмаар байна уу? Бүртгүүлэх эсвэл нэвтэрнэ үү
© Mazanmedia
لوقا 17
17
گِناه، ایمان، وظیفه
1بعد عیسی به شه شاگِردون بائوته: «از لغزشها فرار نَوونه هاکاردن اما وای بر کسی که اوناره سبب بَووهه. 2وِره بِهتِر اینکه که اتا سنگ اسیو وِنه گِردن دوِندن و دِمبِدن دِریا دِله تا اینکه باعث لغزش اَتّا نو ایمان بَووهه. 3پس شه ر مواظب بوشین.
«اگه ته برار گِناه هاکانه وِ رِه توبیخ هاکان و اگه توبه هاکارده وِره بِبَخش. 4اگه هفت بار در روز به ته گِناه هاکارده و هفت بار ته پَلی بییَمو و بائوته: ‹توبه کامبه› وِ رِه ببخش.»
5رسولان به عیسی خِداوند بائوتِنه: «اَمه ایمان رِه زیاد هاکان!» 6عیسی خِداوند جِواب هادا: «اگر ایمانی به کوچکی دونۀ خردل داشته بوشین توننی به این توت دار بایرین از ریشه بَکِندِسته در دریا کاشته بَووهه و شِمه دستور رِه انجام دِنه.
7«کدوم تایه شما که وقتی وِنه نوکِر از شخم بَزِن یا چراهیدنه گوسفندها، صحراجه بَر دَگِرده وِ رِه بایره: بور هِنیش و بَخور؟ 8آیا نایینه: ‹مه شام رِه آماده هاکان و مه جه پذیرایی هاکان تا بخارم و بعد ته بخور؟› 9آیا وِنه نوکِر وِره منّت کانده که وِنه دستور رِه انجام دِنه؟ 10پس شِما هِم وقتی اونچه به شِما دستور هادانه انجام حادین بایرین: ‹ما نوکرانِ بی لیاقِتیمی و تنها انجام وظیفه هاکاردیمی.› »
شفای ده تا جذامی
11عیسی راه دِله که دَشیبییه اورشلیم از مرز سامره و جلیل دیه رد بییه. 12پس وقتی راه دِله وارد اَتّا دِه بَییه، دَه تا جذامی عیسی جه برخورد هاکاردنه. اونا دیر دست هِرِسّانه 13با صدای بِلِند داد کِشینه و گاتنه: «ای عیسی ای اِستا بر اما ترحم هاکان.» 14وقتی عیسی اوناره بَدیه بائوته: «بورین و شه رِه به کاهنون نشون حادین.» اونا راه دَکِتِنه و در میانۀ راه جذام جه پاک بَیینه. 15اَتّا از اونا وقتی بَدییه که شفا بَییته در‌حالی‌که با صدای بِلِند خِدا رِه ستایش کارده بردَگِردِسته؛ 16و شه رِه عیسی لینگه سَر دِمبِدا و وِنجه تَشَکر هاکارده. اون جذامی سامری بی‌یِه. 17عیسی بائوته: «مگر تموم اون ده نفر پاک نَیینه؟ پس نُه نفر دیگر کاجه دَرِنه؟ 18آیا بجز این غریبه، هیچ کس دیگه بر نَگِردِسته تا خِدا رِه سپاس بایره؟ 19بعد وِ رِه بائوته: راست بَووش و بور ته ایمان ته رِه شفا هادا.»
بییَموهَنه پادشاهی خِدا
20عیسی در جِواب فَریسیون که بَپورسینه پادشاهی خِدا کی اِنه بائوته: «بییَموهِنه پادشاهی خِدا رِه نَتونی بَوینین 21و کسی نایینه اینجه یا اونجه دَرِه اینِسّه که پادشاهی خِدا در درونِ شما دَرِه.» #یا: در دسترس شماست و یا: در شماست.
22بعد به شاگِردون بائوته: «زمانی اِنه که آرزو کاننی اَتّا از روزهای انسان ریکا رِه بَوینین اما نَووینی. 23مردِم شِما رِه گاننه: ‹وِ اینجه دَره یا وِ اونجه دَره.› اما دِنبالِ اونا نَشویین. 24اینِسّه که انسان ریکا روزی اِنه که مثل صاعقه که در اِتّا آن دِرَخشِنه و آسمون رِه از کران تا کران روشن کانده. 25اما انسان ریکا اول بایِد خَله رنج بَکِشه و این جماعت جه طرد بَووشه. 26قبل از بیمونه انسان ریکا روزگار مثلِ روزهای نوح هَسّه. 27مردِم خاردِنه و نوشینه و زن گِتِنه و شی کاردِنه تا اون روز که نوح بورده کشتی دِله. بعد سِل بیموهه و همه رِه هلاک هاکارده. 28در زِمان لوط هِم اینتی بییه. مردِم سرگرم بخاردن و بَنوشتِن و خرید و فروش و زراعت و عمارت بینه. 29اما اتا روز که لوط سدوم رِه وِل هاکارده تَش و گوگرد از آسمون بِبارِسته و همه رِه هلاک هاکارده. 30روز ظهور انسان ریکا هَمینجوری هَسّه. 31در اون روز کسی که شه سِره پشت بوم دَره و وِنه اثاث سِره دِله درِه برای بَوردن اثاث سره دِله نَشوهه. و اون که شه باغ دِله دَره هِم، شه سِره بر نَگِرده. بلکه در فِکر نجات دَووشه. 32لوط زِنا رِه به یاد بیارین که چیتی بییه! 33هر کی بخواهه شه جان رِه حفظ هاکانه اون رِه از دست دِنه و هر کی شه جان رِه خِدا دست هاده اون رِه حفظ کانده. 34شِما رِه گامبه در اون شو از دِتا نفر که اتا جا بَخاتِنه اَتّا به آسمون بَوِرده وونه و اتا نَفر دیگه موندنه. 35و از دِتا زن که در اِتّا جا گندم اسیو کانه اَتّا به آسمون بَوِرده وونه و اتا نَفر دیگه موندنه. 36و هِم از دِتا مرد که در باغ دِله دَرنه اَتّا به آسمون بَوِرده وونه و دیگری موندنه.» #در بعضی بَنوِشته ها آیۀ 36 وجود ندارد. 37شاگِردها بَپورسینه: «سَرورم کاجه بَوِرده وونه؟» جِواب هادا: «هر جا اتا لاشه دَووشه لاشخورها اونجه جمع ووننه!»
Одоогоор Сонгогдсон:
:
Тодруулга
Хуваалцах
Хувилах
Тодруулсан зүйлсээ бүх төхөөрөмждөө хадгалмаар байна уу? Бүртгүүлэх эсвэл нэвтэрнэ үү
© Mazanmedia