पृथ्वीइ मनूत यक्व दयावल, अले इमि म्ह्याय्पिं नं बुल, परमेश्वरया काय्पिन्सं मनूतय् बाबांलाःपिं म्ह्याय्पिं खनाः थःत यःयःपिं ल्ययाः ब्याहा यात। अले परमप्रभुं धयादिल, “जिगु आत्मा मनूतय्गु नुगलय् सदां च्वनी मखु। छाय्धाःसा इपिं सदां दइपिं मखु। आवंलि इपिं १२० दँ स्वया अप्वः म्वाइ मखु।”
उबलय् व वयां लिपा तक नं पृथ्वीइ नेफिलीमत दुगु खः। परमेश्वरया काय्पिं व मनूतय् म्ह्याय्पिनि पाखें मस्त दत। इपिं उबलय्या बल्लाःपिं व नांजाःपिं खः।