खोन्किना अ़ङ्का आप्पिछाङ आम्नुओ बुदा तामा अ़खान्ङाओनि अ़मित्ऩङ्च़ऩङ। मेन हाङ्पो, ‘नुवाखारा!’नि लोनिप़नि खोन्कि अ़ङ्हारुक नुखात। अ़ङ्का सिन्तुङ्योङ देकिनालो अ़ङ्का आप्पिछाङ अ़ङ्छोङ्दुओ पाङ्यिचिओ अ़चुपाङ्दा याक्ङाङा, खोन्कि अ़ङ्पाङ्दा रात्खामिचि म़याक्याङ। अ़ङ्का अ़क्छा ‘खारा!’नि लोङ, खोन्कि मो खात, नि ‘बाना!’नि लोङ खोन्कि मो बान। अ़ङ्का अ़ङ्हारुक, ‘ओ मु!’नि लोङ, खोन्कि खोसाआ मो मु।”
ओ अ़य़ङ अ़एनाकि येसु दोम्तुदो, खोन्कि खोक्को कात़ङ म़ना मुक्लाचिएह्यात्नि म़हुसान्चिन्कि म़लोचि, “अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, इस्राएल्दाओ साङ्एदाछाङ ओन तोक्पो साकोङ्छ़ङ अ़ङ्का मान्धित्युक्तुङ।”