येशू रितीने प्रार्थना करणे शिकणेनमुना

आपण प्रार्थना का करावी?

येशू, देहातील देवाला, स्वतः प्रार्थना करणे आवश्यक होते.तो प्रार्थना करण्यासाठी निघून गेला.जेव्हा त्याने लोकांना खायला दिले आणि बरे केले तेव्हा त्याने प्रार्थना केली.जेव्हा त्याला एकटे ठेवले, शिवीगाळ केली आणि मरण्यासाठी सोडले तेव्हा त्याने प्रार्थना केली.प्रार्थना ही पृथ्वीवरील येशूच्या सेवाकार्याची गुप्त सॉस होती.त्याने केवळ प्रार्थनेचा नमूना दिला नाही तर त्याने आम्हाला प्रार्थना करायलाही शिकवले.

प्रार्थना ही कला नसून ती जीवन जगण्याची पद्धत आहे.हा संवाद आहे आणि तो देवाला जाणून घेण्याच्या आणि त्याच्याकडून ऐकण्याच्या मोठ्या इच्छेमध्ये गुंतलेला आहे.आम्ही आधीच प्रार्थना करू शकतो किंवा कदाचित तुम्ही प्रार्थना कशी करावी हे समजून घेण्याचा प्रयत्न करत आहात.आपली पार्श्वभूमी किंवा अनुभव प्रार्थनेप्रमाणे कसा दिसतो याची पर्वा न करता आपल्या ख्रिश्चन जीवनाच्या अगदी रचनेमध्ये विणले गेले पाहिजे.

जर प्रार्थना ही संवाद असेल, तर हे जाणून घेणे महत्त्वाचे आहे की ते केवळ एक मार्ग संवाद नाही.हा तुमचा निर्माता आणि तुमचा संवाद आहे.हे जिव्हाळ्याचे आणि वैयक्तिक आहे, याचा अर्थ प्रार्थनेत दोन्ही बाजूंना बोलण्याची आणि ऐकण्याची संधी मिळते.यिर्मया संदेष्टा आपल्याला देवाला हाक मारण्याची विनंती करतो जेणेकरून तो आपल्याला महान आणि अगम्य गोष्टी सांगेल? हा मोठा सन्मान आणि विशेषाधिकार नाही का? जगाचा निर्माता, एक सर्वशक्तिमान राजा आपल्यावर विश्वास ठेवू इच्छितो आणि आपल्याशी बोलू इच्छितो.

हे लक्षात ठेवणे देखील महत्त्वाचे आहे की आपण देवाकडे काहीही मागू शकतो.हे आपोआप अनुवादित होत नाही की तो आपल्याला सर्वकाही देतो.त्याचा अर्थ एवढाच आहे की कोणतीही विनंती त्याच्यासमोर आणण्यासारखी लहान किंवा मोठी नसते.कोणीतरी एकदा असे म्हटले होते की सर्व प्रार्थना न करता सोडल्या जाणे ही सर्वात मोठी शोकांतिका असेल.येशूने स्वतः त्याच्या शिष्यांना त्याच्या नावाने “काहीही मागायला” सांगितले!

आपण जी प्रार्थना करतो ती प्रत्येक प्रार्थना आपल्या शाश्वत देवाला सुगंधित उदबत्तीसारखी असते आणि म्हणून आपल्या प्रार्थनांना कमी करू नका.तुमच्या आयुष्यातील सर्वात मोठ्या गोष्टींपासून ते अगदी लहान गोष्टींपर्यंत प्रत्येक गोष्टीबद्दल प्रार्थना करा.प्रार्थनेत दररोजच्या प्रत्येक क्षणात देवाचा समावेश होतो.