1 Korinthus 7

7
FATSAL VII.
1ADAPUN skarang deri hal pŭrkara pŭrkara yang kamu tŭlah bŭrkirim surat kapadaku itu, maka baiklah juga sa’orang laki laki itu tidak mŭnjamah pŭrampuan.
2KÅ­ndatilah, asal jangan bÅ­rzinah, biarlah kiranya masing masing laki itu mÅ­naroh istrinya sÅ­ndiri, dan biarlah masing masing pÅ­rampuan itu pun mÅ­naroh lakinya sÅ­ndiri.
3Maka handaklah laki itu bÅ­rlaku kapada istri itu dÅ­ngan kasihan yang patut: dan dÅ­mkian lagi pula istri itupun kapada laki itu.
4Adapun istri itu tiadalah bÅ­rkwasa atas dirinya sÅ­ndiri, mÅ­lainkan laki: dan dÅ­mkian lagi pula laki itu tiada bÅ­rkwasa atas dirinya sÅ­ndiri, mÅ­lainkan istri.
5Maka janganlah kamu bŭrasing asing sa’orang dŭngan sa’orang, mŭlainkan kalau ada dŭngan kasukaan antara kadua pada barang kutika lamanya, supaya kamu dapat sŭnang akan puasa dan bŭrdoa; maka kumdian bŭrdampinglah pula, supaya jangan Shietan itu mŭnchobai kamu sŭbab tiada dapat kamu mŭnahani kainginanmu.
6TÅ­tapi aku mÅ­ngatakan ini dÅ­ngan izin sahja, bukannya dÅ­ngan hukum.
7Kŭrna kukahandaki supaya sagala manusia itu spŭrti aku ini adanya. Tŭtapi masing masing mŭndapat anugrah dŭngan spatutnya deripada Allah, sa’orang bŭgini sa’orang bŭgitu.
8Maka sÅ­bab itulah aku bÅ­rkata kapada yang bÅ­lom kahwen, dan kapada pÅ­rampuan pÅ­rampuan janda, Bahwa baik bagie marika itu jikalau iya tinggal juga spÅ­rti aku ini.
9Tŭtapi jikalau marika itu ta’bulih tahan, biarlah iya kahwen: kŭrna tŭrlebih baik bŭrkahwen deripada tŭrhangus.
10TÅ­tapi kapada orang yang bÅ­rkahwen itu aku bÅ­rpÅ­san, tÅ­tapi bukannya pÅ­sananku, mÅ­lainkan TÅ­han, Bahwa janganlah istri itu bÅ­rchÅ­rie deripada lakinya:
11Akan tÅ­tapi jikalau iya bÅ­rchÅ­rie, maka biarlah iya tinggal dÅ­ngan tiada kahwen, atau jadi bÅ­rdamie dÅ­ngan lakinya: maka janganlah lakinya itu mÅ­mbuangkan istrinya.
12Tŭtapi kapada orang lain lain aku bŭrkata, bukannya Tuhan: Jikalau kiranya ada kapada barang saudara sa’orang istri yang tiada bŭriman, maka jika suka pŭrampuan itu dudok dŭngan dia, maka janganlah dibuangkannya dia.
13Maka pŭrampuan itu yang ada sa’orang bŭrlaki yang tiada bŭriman, maka jikalau iya suka dudok dŭngan pŭrampuan itu, maka janganlah kiranya dilŭpaskan ulih pŭrampuan itu akan dia.
14KÅ­rna laki yang tiada bÅ­riman disuchikan ulih istrinya, dan istri yang tiada bÅ­riman disuchikan ulih lakinya: maka jikalau tiada dÅ­mkian, maka anak anakmu itu tiada suchi; tÅ­tapi skarang marika itu suchi adanya.
15Tŭtapi jikalau yang tiada bŭriman itu pŭrgi, biarlah iya pŭrgi. Maka sa’orang saudara laki laki atau saudara pŭrampuan tiada tŭrsangkot dalam hal yang dŭmkian: tŭtapi Allah mŭnjŭmpot akan kami kapada kasŭntosaan.
16KÅ­rna, hie istri, bagimanakah angkau mÅ­ngatahui kalau kalau angkau bulih mÅ­mbri slamat kapada lakimu? atau, hie laki, bagimanakah angkau mÅ­ngatahui kalau kalau angkau bulih mÅ­mbri slamat kapada istrimu?
17TÅ­tapi spÅ­rti Allah tÅ­lah mÅ­mbahgikan kapada masing masing orang, spÅ­rti Tuhan tÅ­lah mÅ­mileh masing masing orang dÅ­mkianlah juga handaknya iya bÅ­rlakukan. Dan dÅ­mkian lagi aku bÅ­rpÅ­san kapada sagala sidang jÅ­maah.
18Adakah barang sa’orang tŭlah dipileh sudah iya bŭrsunat, maka janganlah iya mŭnjadi kulop. Adakah barang sa’orang tŭlah dipileh tŭtkala iya lagi kulop? maka janganlah iya disunatkan.
19Maka bÅ­rsunat itu tiada suatu apa, dan kulop itu pun tiada suatu apa, mÅ­lainkan mÅ­mliharakan hukum Allah.
20Maka biarlah masing masing orang itu tinggal dalam pangkat yang tÅ­lah iya dipileh itu.
21Adakah angkau tÅ­lah dipileh pada masa angkau lagi hamba? janganlah angkau pÅ­duli sÅ­bab itu: tÅ­tapi jikalau angkau bulih mÅ­njadi mÅ­rdehka, lebih baiklah itu.
22Maka barang siapa yang dipileh ulih Tuhan, sungguh pun iya sa’orang hamba, maka iya juga jadi sa’orang mŭrdehka Tuhan: dŭmkian lagi pula barang siapa yang dipileh, sungguh pun iya sa’orang mŭrdehka, maka iya itu hamba Almasih.
23Adapun kamu ini tÅ­lah ditÅ­bos dÅ­ngan suatu harga; maka janganlah kamu mÅ­njadi hamba manusia.
24Hie saudara saudara, bahwa handaklah masing masing orang yang dalam pangkat mana iya tÅ­lah dipileh, disitulah juga tinggal kÅ­rna Allah.
25Adapun deri hal sagala anak darah, maka tiadalah bagieku hukum deripada Tuhan: tŭtapi aku bri akhtiarku, spŭrti sa’orang yang tŭlah mŭndapat kamurahan deripada Tuhan, supaya mŭnjadi sŭtiawan.
26Maka sÅ­bab itulah pada sangkaku, iya itu baik juga deri sÅ­bab kasukaran yang ada pada masa ini, maka baiklah juga orang itu tinggal dÅ­mkian.
27Adakah angkau tŭrikat dŭngan suatu istri? maka janganlah angkau chari jalan mŭlŭpaskan dia. Adakah angkau tŭrlŭpas deripada sa’orang istri? maka janganlah angkau mŭnchari istri lain.
28Tŭtapi jikalau angkau kahwen, maka tiada angkau bŭrdosa; dan jikalau sa’orang anak darah kahwen, maka tiada iya bŭrdosa; mŭlainkan orang yang bŭrbuat dŭmkian, iya itu kŭlak mŭndapat susah dirinya: tapi aku sayangkan kamu.
29TÅ­tapi aku bÅ­rkata ini, hie saudara saudara, adapun waktu itu picheklah: dalam hal yang dÅ­mkian, orang yang bÅ­ristri itu kiranya spÅ­rti orang yang tiada bÅ­ristri.
30Dan orang yang mÅ­nangis, itupun spÅ­rti orang yang tiada mÅ­nangis; dan orang yang tÅ­rmasa itu spÅ­rti orang yang tiada tÅ­rmasa; dan orang yang mÅ­mbli itupun spÅ­rti orang yang tiada mÅ­mpunyai.
31Dan orang yang mÅ­makie dunia ini, spÅ­rti orang yang mÅ­makie dia dÅ­ngan tiada bÅ­rsalah: kÅ­rna adat dunia ini akan lÅ­nyap.
32Bahwa aku kahandaki kamu janganlah bÅ­rsusah susah. Adapun orang yang tiada bÅ­rkahwen itu dia mÅ­ngindahkan pÅ­rkara deripada Tuhan, bagimana iya bulih mÅ­nyukakan Tuhan:
33TÅ­tapi orang yang kahwen itu mÅ­ngindahkan pÅ­rkara dunia ini, bagimana iya bulih mÅ­nyukakan istrinya.
34Maka adalah kÅ­lainannya diantara istri dÅ­ngan anak darah itu. Bahwa pÅ­rampuan yang bÅ­lom kahwen itu mÅ­ngindahkan akan pÅ­rkara Tuhan, supaya iya bulih mÅ­njadi suchi kaduanya, iya itu tuboh dan jiwa; tÅ­tapi pÅ­rampuan yang sudah kahwen itu, iya mÅ­ngindahkan akan pÅ­rkara dunia, bagimanakah iya bulih mÅ­nyukakan lakinya.
35Maka pŭrkataan ini kukatakan ulih untong kamu sŭndiri; bukannya supaya aku buangkan jŭrat ka’atas kamu, tŭtapi kŭrna supaya mŭndatangkan mulia, dan supaya kamu bulih bŭrkhodmat kapada Tuhan dŭngan tiada tŭrkachau.
36Tŭtapi jikalau barang sa’orang mŭnyangka iya mŭlakukan dirinya itu tiada dŭngan spatutnya kapada anak darahnya, jikalau anak itu sudah balir, dan patutlah dipŭrsuamikannya, maka biarlah dipŭrbuatnya spŭrti yang dikahandakinya, maka tiada iya bŭrdosa: biarlah dia orang kahwen.
37TÅ­tapi barang siapa yang bÅ­rdiri tÅ­tap dalam hatinya, dÅ­ngan tiada dipaksa, mÅ­lainkan adalah iya mÅ­mpunyai kwasa atas kahandaknya sÅ­ndiri, sÅ­tlah sudah ditÅ­ntukannya dÅ­mkian dalam hatinya yang iya akan mÅ­nyimpan akan darahnya itu, baiklah.
38Maka sÅ­bab dÅ­mkianlah, orang yang mÅ­mbri dia kahwen itupun baiklah; dan orang yang tiada mÅ­mbri iya kahwen itupun tÅ­rlebih baiklah.
39Adapun istri itu bÅ­rgantong ulih hukum slagi lakinya itu hidop; tÅ­tapi jikalau lakinya itu mati, maka bibaslah iya, bulih iya kahwen dÅ­ngan barang siapa yang disukainya; mÅ­lainkan dÅ­ngan kÅ­rna Tuhan.
40TÅ­tapi tÅ­rlebih sÅ­nanglah bagie pÅ­rampuan itu jikalau iya tinggal dÅ­mkian, spÅ­rti akhtiarku: dan aku pun sangka bahwa aku mÅ­mpunyai Roh Allah.

Terpilih Sekarang Ini:

1 Korinthus 7: KEAS

Highlight

Kongsi

Salin

None

Ingin menyimpan sorotan merentas semua peranti anda? Mendaftar atau log masuk