Southern Balochi: Hodáay Pákén Ketáb Portions

Hodáay Pákén Ketáb

آدما، گۆن وتی جَن هئوایا وَپت و واب کرت و هئوائے لاپ پُرّ بوت و کائِن پێدا بوت. هئوایا گوَشت: ”چه هُداوندئے برکتا، منا مردێن‌چُکّے بوتگ.“ رَندا هئوایا کائِنئے برات، هابیل پێدا کرت. هابیلا شپانکیَ کرت و کائِنا دِهکانی.
کَمّے وهدا و رَند، کائِنا چه وتی ڈگارئے بر و سَمران په هُداوندا ٹێکیے آورت. هابیلا هم چه وتی رَمگئے پَسانی ائولی چُکّان لهتێن کُشت و آیانی پیگی گۆشت زُرت و په هُدایا ٹێکی آورت. هُداوندا هابیل و آییئے ٹێکی پسُند بوتنت، بله کائِن و آییئے ٹێکی آییا پسُند نبوتنت. کائِن سکّ زَهر گِپت و دێمی تَهار بوت.
هُداوندا گۆن کائِنا گوَشت: ”چێا زَهر ائے؟ چێا تئیی دێم تَهار اِنت؟ اگن تئو شَرّێن کار بکنئے، تئیی هئیالا کبول کنگَ نبئے؟ بله اگن تئو شَرّێن کارَ نکنئے، گناه تئیی دروازگئے پُشتا اۆشتاتگ و تئیی رندا کپتگ. تئو باید اِنت گناهئے سرا بالادَست ببئے.“
کائِنا گۆن وتی برات هابیلا گوَشت: ”بیا ڈگارئے سرا رئوێن.“ ڈگارا که شتنت، کائِنا وتی برات هابیلئے سرا اُرُش کرت و کُشتی. گڑا هُداوندا گۆن کائِنا گوَشت: ”تئیی برات هابیل کُجا اِنت؟“ آییا گوَشت: ”نزانان. زانا من وتی براتئے نِگَهپان آن؟“ هُداوندا گوَشت: ”تئو چِه کارے کرت؟ تئیی براتئے هۆن چه زمینا گۆن من پریات کنگا اِنت. نون تئو نالتیے ائے. چه اے زمینا دَرپَدَر کنگَ بئے که دپی په تئیی براتئے هۆنئے اێر برگا پَچ اِنت، هما هۆن که چه تئیی دستا رێچگ بوتگ. وهدے زمینا کارَ کنئے، زمین په تئو برَ نئیاریت و تئو، جهانا دَرپَدَر و بےآرامَ بئے.“
کائِنا گۆن هُداوندا گوَشت: ”منی سِزا چه منی سَگّ و بَرداشتا ڈَنّ اِنت، مرۆچی تئو منا چه اے سرزمینا گَلّێنئے. من چه تئیی بارگاها گارَ بان. جهانا دَرپَدَر و بےآرامَ بان و هرکَس که گۆن من ڈیکّ بوارت، منا کُشیت.“ هُداوندا گۆن آییا گوَشت: ”چُشَ نبیت. هرکَس که ترا بکُشیت، آییئے سِزا هَپت سَریَ بیت.“ گڑا هُداوندا کائِنارا نشانے پِر کرت تانکه اگن کَسے گۆن آییا ڈیکّ بوارت، مکُشیتی. کائِن چه هُداوندئے بارگاها در بوت و اَدَنئے رۆدراتکا، نۆدئے سرڈگارا نِشت.

کائِنا گۆن وتی جَنا وپت و واب کرت و آییئے جَنئے لاپ پُرّ بوت و چه آییا هَنوک نامێن چُکّے پێدا بوت. کائِن شهرے اَڈّ کنگا اَت و شهرئے نامی وتی بچّئے نامئے سرا هَنوک کرت. چه هَنوکا ایراد پێدا بوت، چه ایرادا مِهویاییل، چه مِهویاییلا مِتوشاییل و چه مِتوشاییلا لَمێک.
لَمێکا دو جَن گِپت، ائولیئے نام آدَه اَت و دومیئے زِلَّه. چه آدَها یابال پێدا بوت. یابال، هما مردمانی پت اَت که گِدان‌نِند اَتنت و دَلوَتِشَ داشت. یابالئے براتئے نام یوبال اَت. یوبال، چَنگ و نَل جنۆکانی پت اَت. چه زِلَّها، توبال‌کائِن پێدا بوت که بْرنج و آسِنئے وڑ وڑێن ائوزار و سامانانی اَڈّ کنۆک اَت. توبال‌کائِنئے گهارئے نام نَهمَه اَت.
لَمێکا گۆن وتی جَنان گوَشت:
”او آدَه و زِلَّه! منی تئوارا گۆش دارێت.
او لَمێکئے جَنان! منی گپّان گۆش دارێت.
یکّ مردێا منا ٹَپّیگ کرت و من آ کُشت،
وَرناێن مردے که منا ٹَپّیگی کرتگ‌اَت.
اگن کائِنئے بێر هَپت سَری گِرگَ بیت،
لَمێکئے بێر هپتاد و هَپت سری گرگَ بیت.“

آدما پدا گۆن وتی جَنا وپت و واب کرت و آییئے جَنا مردێن‌چُکّے آورت. جَنا چُکّئے نام سئیت کرت. گوَشتی: ”هُدایا منا هابیلئے بدلا دگه چُکّے داتگ، پرچا که کائِنا هابیل کُشت.“ سئیتا هم مردێن‌چُکّے بوت و آییئے نامی اێنۆش کرت. همے وهدا مردمان هُداوندئے نامئے تئوار کنگ بِندات کرت.

နားေထာင္ပါ။ پێدایش 4