लुका 14မွ လူႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ က်မ္းပိုဒ္မ်ား။

မၽွေဝရန္

“केदी एगदो मार फाय आवी, एने तान आईख आबाख एने बायकु एने सोराह एने बायाख एने बोणह्युख न्या वोर काय तान जीवाह बी माहु रेन जादा मोंग केरी, तो मारो चेलो नाह एय सिकेत।

एने जो कुण मार केरता खुरूसखाम उखलीन दुख वेठीन मोरने नाह हुदेत, एने मार पासाण नाय आवी, तो बी मारो चेलो नाह एय सिकेत।

काहाकाय जो कुण सोताह मोठो बाणावी, तो आत्यो बाणावाय जाय; एने जो कुण सोताह आत्यो बाणावी, तो मोटलो बाणावाय जाय।”

इहीचकेरीन तुमरे माय रेन जो कुण तान आखो सोड़ी नाय, ते मारो चेलो नाह बोण सिकेत।

“तुमरे माय रेन कुण हे जो किल्लो बाणावणे हुदेह, एने पेल बोहीन खीरचो नाय जोड़ी काय पुरो केरनेन ताकेत मार फाय हे काय नाह। एने इहकेरीन नाय एय काय जेवी तो पायो बांद लेय पुण तियार नाय केर सेकी, ते आखा देखणारे ज्य केयीन तान मोजाक उड़ावीन आहणे बाज गीया, ‘ज्य माणुह बाणावणे ते बाजनोह पुण बाणाव नाह सीक्‍यो!’

पुण जेवी तु खाणो खाणे बुहहे, ते गेरब्याह, लुला, लेंगड़ाह एने आंदलाह हादजे। तेवी तु बोरकेतवालो रिहे, काहाकाय तुवाह आपणेन केरता ता उगे रेन तुवाह कायच नाय जुड़ी, पुण तुवाह देरमीह पोशो जीव उठणेन पासाण बोगवानान उगे रेन फोल जुड़ी।

“मीठ ते हाजो हे, पुण मीठान खारलो होवाद जात रेय, ते काल्ली चिजी केरीन खारलो केराय जाय। तो नाह ते बुईन केरता, एने नाह खोतान केरता कामाम आवीह: पुण ताह माणहे बाहेर टाक देतेह, जान होमेलनेन कान हेते ता होमली लेय!”