توریت شریف: پَیدایش 13မွ လူႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ က်မ္းပိုဒ္မ်ား။

မၽွေဝရန္

کِیئانکہ اے سارا مُلخ جیہڑا تُوں تکݨا ایں، میں تُکی تے تُہاڑیاں نسلاں کی ہمیشہ واسطے دیساں۔

حضرت لُوط نے جاݨے توں بعد رب حضرت ابرام کی آخیا، ”جِتھے توں ایں، اُتھوں اپݨی نظر چارے پاسے چنگی طرح دوڑھا،

میں تُہاڑیاں نسلاں کی مٹی نیاں ذریاں نی طرح بڑاساں. جِسرح کوئی مٹی نیاں زریاں کی نی گِݨی سکݨا، اِسے طرح تُساں نی نسلاں کی وی کوئی نی گِݨی سکݨ لغا!

فِر حضرت ابرام حضرت لُوط کی آخیا، ”مہاڑے تے تہاڑے وِچ تے مہاڑیاں تے تُہاڑیاں نوکراں وِچ چہگڑا ناں ہووے، کِیئانکہ اساں رشتہ دار آں۔

فِر حضرت ابرام اپݨا ڈیرا پَٹیا، تے حبرون وِچ جائی کے ممرے نے بڑے درختاں کول رہݨ لغے، تے فِر اُتھے رب واسطے اِک قربانی دیݨے آلی جغہ بݨائی۔

فِر حضرت لُوط آسے پاسے تکیا، تے اُنہاں نی نظر وادی اُردن پر ٹھہری. اے ساری وادی شہر ضُغر تک سرسبز سی، تے جنّت عدن یا مُلخ مِصر نی طرح لغݨی سی. ( اے رب نے سدُوم شہر تے عُمُورہ شہر نی تباہی کرنے توں پہلوں نی گل اے.)