ေကာရိန္သုဩဝါဒစာပထမေစာင္ 13:1-13
ေကာရိန္သုဩဝါဒစာပထမေစာင္ 13:1-13 MSBZ
ငါသည္ လူ႔ဘာသာစကားႏွင့္ ေကာင္းကင္တမန္၏ဘာသာစကားတို႔ကို ေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း ေမတၱာမရွိလွ်င္ ျမည္ဟည္းေသာေၾကးေမာင္း၊ သို႔မဟုတ္ စူးရွစြာျမည္ေသာ လင္းကြင္းကဲ့သို႔ျဖစ္၏။ ငါသည္ ပေရာဖက္ျပဳေဟာေျပာႏိုင္ေသာအခြင့္ကိုရရွိ၍ လွ်ိဳ႕ဝွက္နက္နဲေသာအရာရွိသမွ်ႏွင့္ အသိပညာအလုံးစုံတို႔ကို နားလည္သိရွိကာ ေတာင္မ်ားကိုေ႐ႊ႕ႏိုင္သည့္ ယုံၾကည္ျခင္းအျပည့္အဝရွိေသာ္လည္း ေမတၱာမရွိလွ်င္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၏။ ငါသည္ မိမိဥစၥာပစၥည္းရွိသမွ်တို႔ကို စြန႔္ႀကဲသည္သာမက ငါ၏ကိုယ္ခႏၶာကိုမီးရႈိ႕ေစရန္ အပ္ႏွံေသာ္လည္း ေမတၱာမရွိလွ်င္ ငါ၌မည္သည့္အက်ိဳးမွ်မရွိ။ ေမတၱာသည္ စိတ္ရွည္တတ္၏။ ေက်းဇူးျပဳတတ္၏။ ေမတၱာသည္ မနာလိုျခင္းမရွိ။ ဝါႂကြားျခင္းမရွိ။ မာနေထာင္လႊားျခင္းမရွိ။ မေလ်ာက္ပတ္စြာမျပဳတတ္။ ကိုယ္က်ိဳးကိုမရွာတတ္။ ေဒါသအလြယ္တကူမထြက္တတ္။ သူတစ္ပါးအျပစ္ကို မွတ္၍မထားတတ္။ မတရားမႈ၌ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းမရွိဘဲ သမၼာတရား၌သာ ဝမ္းေျမာက္တတ္၏။ ခပ္သိမ္းေသာအရာကို ႀကံ့ႀကံ့ခံတတ္၏။ ခပ္သိမ္းေသာအရာကို ယုံၾကည္တတ္၏။ ခပ္သိမ္းေသာအရာကို ေမွ်ာ္လင့္တတ္၏။ ခပ္သိမ္းေသာအရာကို သည္းခံတတ္၏။ ေမတၱာသည္ မည္သည့္အခါမွ် ကုန္ခန္းျခင္းမရွိ။ ပေရာဖက္ျပဳေဟာေျပာျခင္းတို႔မူကား ပယ္ဖ်က္ျခင္းခံရၾကလိမ့္မည္။ အျခားေသာဘာသာစကားေျပာဆိုျခင္းတို႔သည္လည္း ရပ္တန႔္သြားၾကလိမ့္မည္။ အသိပညာသည္လည္း ပယ္ဖ်က္ျခင္းခံရလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား ငါတို႔သည္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသမွ်သာသိၾကၿပီး တစ္စိတ္တစ္ေဒသမွ်သာ ပေရာဖက္ျပဳေဟာေျပာၾက၏။ သို႔ေသာ္ စုံလင္ျခင္းေရာက္လာေသာအခါ တစ္စိတ္တစ္ေဒသမွ်သာျဖစ္ေသာအရာသည္ ပယ္ဖ်က္ျခင္းခံရလိမ့္မည္။ ငါသည္ ကေလးသူငယ္ျဖစ္စဥ္က ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေျပာဆိုခဲ့၏။ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔စဥ္းစားခဲ့၏။ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေတြးဆခဲ့၏။ လူႀကီးျဖစ္လာေသာအခါ ကေလးသူငယ္၏အေလ့အထမ်ားကို ငါပယ္ရွား၏။ ယခု ငါတို႔သည္ မွန္အားျဖင့္ မႈန္ဝါးဝါးသာျမင္ရၾက၏။ ထိုအခါ၌မူကား မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ရၾကလိမ့္မည္။ ယခု ငါသည္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသမွ်သာသိ၏။ သို႔ေသာ္ ငါ့ကိုစုံလင္စြာသိေတာ္မူသကဲ့သို႔ ထိုအခါ၌မူကား ငါသည္လည္း စုံလင္စြာသိရလိမ့္မည္။ ယခုတြင္ ယုံၾကည္ျခင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ဤသုံးပါးတို႔သည္ တည္လ်က္ရွိ၏။ ဤသုံးပါးတို႔တြင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ အျမတ္ဆုံးျဖစ္၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
