ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 12:19-25

မိမိ​အမႈထမ္း​တို႔ တီးတိုးေျပာဆို​ေန​ၾက​သည္​ကို ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​ျမင္​လွ်င္ သူငယ္​ေသဆုံး​ေၾကာင္း​ကို ရိပ္မိ​သျဖင့္ ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​က အမႈထမ္း​တို႔​အား “​သူငယ္​ဆုံး​သြား​ၿပီ​ေလာ​”​ဟု ေမးလိုက္​ရာ သူ​တို႔​က “​သူငယ္​ဆုံး​သြား​ပါ​ၿပီ​”​ဟု ျပန္ေလွ်ာက္​ၾက​၏​။ ထိုအခါ ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​သည္ ေျမ​မွ​ထ​၍ ေရခ်ိဳး​ဆီလိမ္း အဝတ္အစား​လဲ​ၿပီးလွ်င္ ထာဝရဘုရား​၏​အိမ္​ေတာ္​သို႔​သြား​၍ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္​ေလ​၏​။ ထို႔ေနာက္ နန္းေတာ္​သို႔​ျပန္လာ​၍ အစားအစာ​ျပင္ဆင္​ခိုင္း​ၿပီး စားေတာ္ေခၚ​ေလ​၏​။ ထိုအခါ သူ​၏​အမႈထမ္း​တို႔​က သူ႔​အား “​မင္းႀကီး​သည္ သူငယ္​အသက္ရွင္​ေသး​စဥ္က အစာေရွာင္​လ်က္​၊ ငိုေႂကြး​လ်က္​ေန​၏​။ သူငယ္​ဆုံး​သြား​ေသာအခါ​မူကား ထ​၍​စားေသာက္​၏​။ မင္းႀကီး ဤသို႔ ျပဳ​သည္​မွာ အဘယ္​အေၾကာင္း​ေၾကာင့္​နည္း​”​ဟု ေမးေလွ်ာက္​ၾက​၏​။ ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​က “​သူငယ္​အသက္ရွင္​ေသး​စဥ္က အစာေရွာင္​ငိုေႂကြး​သည္​မွာ ‘​ထာဝရဘုရား​သည္ ငါ့​ကို သနား​ေသာ​အားျဖင့္ သူငယ္​ကို အသက္ရွင္​ခြင့္​ေပး​မည္ မ​ေပး​မည္​ကို မည္သူ​သိ​ႏိုင္​မည္နည္း​’​ဟု ငါ​ေတြးမိ​သျဖင့္ ဤသို႔​ျပဳ​ျခင္း ျဖစ္​၏​။ သို႔ေသာ္ ယခုမွာ သူငယ္ ေသ​ၿပီ​ျဖစ္၍ ငါ အဘယ္ေၾကာင့္ အစာေရွာင္​ရ​ေတာ့​မည္နည္း​။ သူ႔​ကို ငါ​ျပန္ေခၚလာ​ႏိုင္​သေလာ​။ သူ​ရွိ​ရာ​သို႔ ငါ​သြား​ရ​မည္​။ ငါ့​ဆီ သူ​ျပန္လာ​ႏိုင္​ေတာ့​မည္​မ​ဟုတ္​”​ဟု မိန႔္ဆို​၏​။ ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​သည္ မိဖုရား​ဗာသေရွဘ​အား ႏွစ္သိမ့္​ေပး​၍ သူ႔​ထံသို႔​ဝင္​ၿပီး သူ​ႏွင့္​အိပ္​ေလ​၏​။ သူ​သည္​လည္း သား​ကို ေမြးဖြား​ၿပီး ေရွာလမုန္ ဟု​အမည္​မွည့္ေခၚ​၏​။ ထာဝရဘုရား​သည္ ေရွာလမုန္​ကို ခ်စ္​ေတာ္မူ​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ ပေရာဖက္​နာသန္​ကို ေစလႊတ္​ေတာ္မူ​၍ ထာဝရဘုရား​ကို အစြဲျပဳ​ၿပီး သူ႔​ကို ေယဒိဒိ ဟု​အမည္​မွည့္ေခၚ​ေစ​၏​။