ဒံေယလအနာဂတၱိက်မ္း 3:1-30
ဒံေယလအနာဂတၱိက်မ္း 3:1-30 MSBZ
တစ္ေန႔တြင္ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးသည္ အျမင့္အေတာင္ေျခာက္ဆယ္၊ အက်ယ္ေျခာက္ေတာင္ရွိေသာ ေ႐ႊ႐ုပ္တုတစ္ခုကို ထုလုပ္ၿပီး ေဘဘီလုံနယ္ေျမရွိ ဒုရလြင္ျပင္၌ ထားရွိ၍ မင္းညီမင္းသားမ်ား၊ ဝန္ႀကီးမ်ား၊ ဘုရင္ခံမ်ား၊ အတိုင္ပင္ခံမ်ား၊ ဘ႑ာစိုးမ်ား၊ တရားဝန္ႀကီးမ်ား၊ မင္းအရာရွိမ်ားမွစ၍ နယ္ပိုင္အေပါင္းတို႔စု႐ုံး၍ သူတည္ထားေသာ႐ုပ္တုႀကီး၏အႏုေမာဒနာပြဲသို႔ လာေရာက္ၾကရန္ ဆင့္ေခၚေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မင္းညီမင္းသားမ်ား၊ ဝန္ႀကီးမ်ား၊ ဘုရင္ခံမ်ား၊ အတိုင္ပင္ခံမ်ား၊ ဘ႑ာစိုးမ်ား၊ တရားဝန္ႀကီးမ်ား၊ မင္းအရာရွိမ်ားမွစ၍ နယ္ပိုင္အေပါင္းတို႔သည္ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးတည္ထားေသာ႐ုပ္တု၏အႏုေမာဒနာပြဲသို႔ စု႐ုံးလာၾကၿပီး ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးတည္ထားေသာ႐ုပ္တုေရွ႕၌ ရပ္ေနၾက၏။ သံေတာ္ဆင့္တစ္ဦးက “အို ႏိုင္ငံအသီးသီးမွ ဘာသာစကားအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုေျပာဆိုၾကေသာလူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔၊ သင္တို႔အတြက္ အမိန႔္ေတာ္ရွိ၏။ တံပိုး၊ ပေလြ၊ ဒုံမင္း၊ ေစာင္း၊ ေစာင္းျပား၊ အိတ္ပေလြမွစ၍ တူရိယာအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔တီးမႈတ္သံကို သင္တို႔ၾကားရေသာအခါ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးတည္ထားေသာေ႐ႊ႐ုပ္တုကို ပ်ပ္ဝပ္ရွိခိုးၾကရမည္။ မပ်ပ္ဝပ္မရွိခိုးေသာသူ မည္သူမဆို မီးေတာက္ေလာင္ေနေသာမီးျပင္းဖိုထဲသို႔ ခ်က္ခ်င္းပစ္ခ်ျခင္း ခံရမည္”ဟု က်ယ္ေလာင္စြာ ေၾကညာေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံအသီးသီးမွ ဘာသာစကားအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုေျပာဆိုေသာလူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔သည္ တံပိုး၊ ပေလြ၊ ဒုံမင္း၊ ေစာင္း၊ ေစာင္းျပားမွစ၍ တူရိယာအမ်ိဳးမ်ိဳးတီးမႈတ္သံကို ၾကားလွ်င္ၾကားခ်င္း ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီး တည္ထားေသာေ႐ႊ႐ုပ္တုကို ပ်ပ္ဝပ္ရွိခိုးၾက၏။ ထိုအခါ ခါလဒဲပညာရွိတို႔သည္ လာ၍ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔ကို စြပ္စြဲၾက၏။ သူတို႔သည္ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးအား “အရွင္မင္းႀကီး၊ သက္ေတာ္ထာဝရတည္ပါေစေသာ။ အို အရွင္မင္းႀကီး၊ မင္းႀကီးက တံပိုး၊ ပေလြ၊ ဒုံမင္း၊ ေစာင္း၊ ေစာင္းျပား၊ အိတ္ပေလြမွစ၍ တူရိယာအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔တီးမႈတ္သံကိုၾကားေသာသူတိုင္း ေ႐ႊ႐ုပ္တုကို ပ်ပ္ဝပ္ရွိခိုးရမည္။ မပ်ပ္ဝပ္ မရွိခိုးေသာသူ မည္သူမဆို မီးေတာက္ေလာင္ေနေသာမီးျပင္းဖိုထဲသို႔ ပစ္ခ်ျခင္းခံရမည္ဟု အမိန႔္ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါ၏။ ေဘဘီလုံနယ္ေျမတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးအျဖစ္ မင္းႀကီးခန႔္ထားေသာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔သည္ မင္းႀကီးထုတ္ျပန္ေသာအမိန႔္ကို အေလးမထားၾကပါ။ မင္းႀကီး၏ဘုရားမ်ားကို မကိုးကြယ္သည္သာမက ယခုတည္ထားေသာေ႐ႊ႐ုပ္တုကိုလည္း မရွိခိုးၾကပါ”ဟု တိုင္ၾကားေလ၏။ ထိုအခါ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးသည္ အမ်က္ျပင္းစြာထြက္၍ ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔ကို ေခၚေဆာင္လာရန္ အမိန႔္ေပး၏။ ဘုရင့္ေရွ႕ေမွာက္သို႔ သူတို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးက “ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔၊ သင္တို႔သည္ ငါ့ဘုရားမ်ားကို မကိုးကြယ္၊ ငါတည္ထားေသာေ႐ႊ႐ုပ္တုကိုလည္း မရွိခိုးဘဲ ေနၾကသည္မွာ မွန္သေလာ။ ယခု သင္တို႔သည္ တံပိုး၊ ပေလြ၊ ဒုံမင္း၊ ေစာင္း၊ ေစာင္းျပား၊ အိတ္ပေလြမွစ၍ တူရိယာအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔တီးမႈတ္သံကိုၾကားလွ်င္ ငါတည္ထားေသာ႐ုပ္တုကို ပ်ပ္ဝပ္ရွိခိုးရန္ အသင့္ရွိရမည္။ သင္တို႔မရွိခိုးပါက မီးေတာက္ေလာင္ေနေသာမီးျပင္းဖိုထဲသို႔ ခ်က္ခ်င္းပစ္ခ်ျခင္းခံရမည္။ သင္တို႔ကို ငါ့လက္မွ မည္သည့္ဘုရားက ကယ္တင္မည္နည္း”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔ကလည္း “အို ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီး၊ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ မင္းႀကီးအား ျပန္ေလွ်ာက္စရာအေၾကာင္း ဘာမွ်မရွိပါ။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ ကိုးကြယ္ေသာဘုရားသခင္သည္ မီးေတာက္ေလာင္ေနေသာမီးျပင္းဖိုထဲမွ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို ကယ္တင္ႏိုင္ပါ၏။ အရွင္မင္းႀကီးလက္မွလည္း အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို ကယ္တင္ေတာ္မူလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ ကယ္တင္ေတာ္မမူလွ်င္လည္း အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ အရွင္မင္းႀကီး၏ဘုရားမ်ားကို မကိုးကြယ္၊ မင္းႀကီးတည္ထားေသာေ႐ႊ႐ုပ္တုကိုလည္း ရွိခိုးမည္မဟုတ္ေၾကာင္း သိမွတ္ေတာ္မူပါ”ဟု မင္းႀကီးအား ျပန္ေလွ်ာက္ၾက၏။ ထိုအခါ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးက ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔အား အမ်က္ျပင္းစြာထြက္၍ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မီးျပင္းဖိုကို ပုံမွန္ထက္ခုနစ္ဆတိုး၍ပူေစရန္ အမိန႔္ေပးေလ၏။ ထို႔ေနာက္ မိမိစစ္သည္ထဲမွ ခြန္အားႀကီးေသာသူတို႔အား ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔ကို တုပ္ေႏွာင္၍ မီးေတာက္ေလာင္ေနေသာမီးျပင္းဖိုထဲသို႔ ပစ္ထည့္ရန္ အမိန႔္ေပးေလ၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ထိုသူသုံးဦးတို႔သည္ ဝတ္႐ုံ၊ ေဘာင္းဘီ၊ ေခါင္းေပါင္း၊ အဝတ္တန္ဆာတို႔ႏွင့္တကြ တုပ္ေႏွာင္ခံရ၍ မီးေတာက္ေလာင္ေနေသာမီးျပင္းဖိုထဲသို႔ ပစ္ခ်ခံရေလ၏။ ျပင္းထန္ေသာဘုရင့္အမိန႔္ေတာ္ေၾကာင့္ ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔ကို ဆြဲေခၚလာသူတို႔ပင္ မီးျပင္းဖိုမွ မီးလွ်ံအပူရွိန္ေၾကာင့္ ေသၾကကုန္၏။ ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔သုံးဦးတို႔သည္လည္း တုပ္ေႏွာင္ခံရလ်က္ပင္ မီးေတာက္ေလာင္ေနေသာမီးျပင္းဖိုထဲသို႔ ေရာက္သြားေလ၏။ ထိုအခါ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးသည္ အလြန္အံ့အားသင့္လ်က္ ႐ုတ္တရက္ထ၍ မိမိအတိုင္ပင္ခံတို႔အား “ငါတို႔သည္ လူသုံးဦးကိုတုပ္ေႏွာင္၍ မီးထဲသို႔ပစ္ခ်ခဲ့သည္မဟုတ္ေလာ”ဟု ေမးရာ သူတို႔ကလည္း “မွန္ပါသည္ အရွင္မင္းႀကီး”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ၾက၏။ ရွင္ဘုရင္ကလည္း “ၾကည့္ၾကေလာ့။ လူေလးဦးတို႔သည္ ထိခိုက္မႈမရွိ။ အတုပ္အေႏွာင္ကင္းလ်က္ မီးထဲ၌သြားလာေနၾကသည္ကို ငါျမင္ရ၏။ ေလးေယာက္ေျမာက္ေသာသူသည္ ဘုရားသားေတာ္ႏွင့္အဆင္းသဏၭာန္ တူ၏”ဟု မိန႔္ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးသည္ မီးေတာက္ေနေသာမီးျပင္းဖိုအဝသို႔ သြား၍ “အျမင့္ဆုံးေသာဘုရားသခင္၏ကြၽန္ ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔၊ ထြက္လာၾကေလာ့။ မီးထဲမွ ထြက္လာၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ဆို၏။ ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔ကလည္း မီးထဲမွ ထြက္လာၾက၏။ ထိုအခါ မင္းညီမင္းသားမ်ား၊ ဝန္ႀကီးမ်ား၊ ဘုရင္ခံမ်ား၊ ဘုရင့္အတိုင္ပင္ခံမ်ား ဝိုင္းအုံၾကည့္ၾကရာ ထိုသူတို႔၏ကိုယ္ခႏၶာကို မီးမေလာင္၊ ဦးေခါင္းမွဆံပင္လည္း မီးမဟပ္၊ ဝတ္႐ုံမ်ားလည္း မပ်က္စီး၊ သူတို႔ကိုယ္တြင္လည္း မီးခိုးနံ႔ပင္ မရေၾကာင္းကို ေတြ႕ရေလ၏။ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးကလည္း “ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔၏ဘုရားသခင္သည္ မဂၤလာရွိပါေစေသာ။ သူတို႔သည္ မိမိတို႔ဘုရားမွတစ္ပါး အျခားဘုရားကို မကိုးကြယ္မရွိခိုး။ ဘုရင့္အမိန႔္အား ဆန႔္က်င္၍ မိမိတို႔အသက္ကိုပင္ စေတးခဲ့ၾကၿပီ။ ကိုယ္ေတာ္သည္လည္း သူ႔ကိုယုံၾကည္ကိုးစားေသာ သူ႔အေစအပါးတို႔အား ေကာင္းကင္တမန္ကို ေစလႊတ္၍ကယ္ေတာ္မူၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခု ငါအမိန႔္ထုတ္ျပန္မည္။ မည္သည့္လူမ်ိဳး၊ မည္သည့္တိုင္းႏိုင္ငံသား၊ မည္သည့္ဘာသာစကားေျပာဆိုေသာသူမဆို ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔၏ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ေျပာဆိုလွ်င္ သူ႔ကို အပိုင္းပိုင္းခုတ္ျဖတ္ပစ္မည္။ သူ႔အိမ္ကိုလည္း မစင္ပုံျဖစ္ေစမည္။ ဤဘုရားကဲ့သို႔ ကယ္ႏုတ္ႏိုင္ေသာဘုရားမရွိ”ဟု အမိန႔္ထုတ္ျပန္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ရွင္ဘုရင္သည္ ေဘဘီလုံနယ္ေျမတြင္ ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔ကို ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားေလ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
