ကမ႓ာဦးက်မ္း 42:35-38

ထို႔ေနာက္ သူ​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​အိတ္​မ်ား​ကို​သြန္ခ်​ေသာအခါ မိမိ​ႏွင့္ဆိုင္ေသာ​ေငြ​ထုပ္​အသီးသီး​သည္ မိမိ​၏​အိတ္​ထဲ၌​ရွိ​၏​။ သူ​တို႔​ႏွင့္​သူ​တို႔​၏​ဖခင္​သည္ ထို​ေငြ​ထုပ္​မ်ား​ကို​ျမင္​ေသာအခါ ေၾကာက္လန႔္​ၾက​၏​။ သူ​တို႔​၏​ဖခင္​ယာကုပ္​က သူ​တို႔​အား “​သင္​တို႔​သည္ ငါ့​ကို သားဆုံးရႈံး​ေအာင္​ျပဳ​ၾက​ၿပီ​။ ေယာသပ္​လည္း​မ​ရွိ​ေတာ့​ၿပီ​။ ရွိေမာင္​လည္း​မ​ရွိ​ေတာ့​ၿပီ​။ ဗယၤာမိန္​ကို​လည္း သင္​တို႔​ယူသြား​လို​ၾက​၏​။ ဤ​အမႈ​အားလုံး​သည္ ငါ​၌ ျဖစ္လာ​ၾက​ပါ​ၿပီ​တကား​”​ဟု ဆို​ေလ​၏​။ ထိုအခါ ႐ုဗင္​က ဖခင္​အား “​အကြၽႏ္ုပ္​သည္ ဗယၤာမိန္​ကို အေဖ့​ထံသို႔​ျပန္​မ​ေခၚလာ​ခဲ့​လွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​သား​ႏွစ္​ေယာက္​ကို​သတ္​ပါ​ေလာ့​။ ဗယၤာမိန္​ကို အကြၽႏ္ုပ္​လက္​၌​အပ္​ပါ​။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ သူ႔​ကို အေဖ့​ထံသို႔ ျပန္ေခၚေဆာင္​လာ​ပါ​မည္​”​ဟု ဆို​၏​။ သို႔ေသာ္ ယာကုပ္​က “​ငါ့​သား​သည္ သင္​တို႔​ႏွင့္အတူ​မ​သြား​ရ​။ အေၾကာင္းမူကား သူ​၏​အစ္ကို​ေသ​ၿပီ​။ သူ​တစ္ေယာက္တည္း​က်န္​၏​။ အကယ္၍ သင္​တို႔​သြား​မည့္​လမ္းခရီး​၌ သူ႔​အေပၚ​အႏၲရာယ္​က်ေရာက္​မည္​ဆို​လွ်င္ သင္​တို႔​သည္ ဆံပင္ျဖဴသူ​ငါ့​ကို ဝမ္းနည္း​စြာ​ျဖင့္​မရဏာႏိုင္ငံ​သို႔ ဆင္းသြား​ေစ​ရာ​ေရာက္​လိမ့္မည္​”​ဟု ဆို​ေလ​၏​။