Luka 14မှ လူကြိုက်နှစ်သက်သော ကျမ်းပိုဒ်များ။

မျှဝေရန်

«Ken ku tullou minun luo da ei vihanne omua tuattua, muamua, akkua, lapsii, vellii, sizärii da kai omua hengiegi, se ei voi olla minun opastujannu.

Ken ku ei kandane omua ristua da ei astune minule jälles, se ei voi olla minun opastujannu.

Ken iččie ylendäy, sidä alendetah. Ken iččie alendau, sidä ylendetäh.»

Juuri muga ni yksi teis ei voi olla minun opastujannu, ku häi ei hyllänne kaikkie, midä hänel on.

Kačo, ku kentahto teis duumainnou luadie bašn՚an, eigo häi enzimäi istoi da čotaiče, min verdu menöy sih eluo, ku nähtä, täydyygo hänel taguttu se loppie. Eiga alustan panduu hänel loppietahes d՚engat, i sroju jiäy kesken. Sit kaikin, ket nähtäh tämä, ruvetah nagramah händy: ‘Kačo neče mies, algoi srojun, a loppie ei voi.’

A konzu sinä varustat stolan, kuču köyhii, niistielöi, ramboi da sogieloi. Ozakas roittos, ku hyö ei voija maksua sinule. Sinä suat maksun sit, konzu oigieloi nostatetah kuollielois.»

Suolu on hyvä. No ku suolu menetännöy mavun, kuibo sit sen suat uvvessah suolazekse? Se ei päi ni peldoh, ni höst՚ötukkuh. Se lykätäh iäre. Kel on korvat, se kuulkah!»