Luka 17မှ လူကြိုက်နှစ်သက်သော ကျမ်းပိုဒ်များ။

မျှဝေရန်

I Häi sanoi miehele: «Nouze da mene. Sinun usko piästi sinuu.»

Anna häi hos seiččie kerdua päiväs luadis riähkiä sinuu vastah da seiččie kerdua tulis sinun luo da sanos: ‘Žiälöičen’, prosti händy.»

Yksi heis, ku dogadii, häi on terveh, kiändyi järilleh da rubei korgiel iänel kiittämäh Jumalua. Häi langei Iisusale jalgoih da passiboiččih Hänele. Tämä mies oli samarielaine.

Ga sit primietikkiä, kui elättö! Ku velli luadinou riähkiä, kiellä händy. I ku häi žiälöinnöy, ku luadii riähkiä, prosti händy.

Iisus kyzyi: «Eigo kai kymmene puhtastuttu? Kusbo muut yheksä ollah?

No Ižändy sanoi: «Ku teil olis uskuo hos gorčitsan siemenen verdu, työ voizitto sanuo tälle šulkupuule: ‘Nouze juurineh muaspäi da istuta iččiedäs mereh’, i se kuulis teijän sanan.»

Ken ku tahtonou rippuo omas elaijas, se menettäy sen, a ken menetännöy oman elaijan, se suau sen.

Iisus sanoi omile opastujile: «Muanitukset tullah, niilöi ei sua vältiä, no paha rodieu sille, kudaman kauti net tullah! Parembi olis sille ristikanzale, ku lykättäs händy mereh melliččykivi kaglas, miku hänel muanittua hos yksi nämis vähävägizis.

Kui oli Noin päivinny, muga roih i Ristikanzan Poijan päivinny. Silloi rahvas syödih da juodih, naidih da annettih tyttärii miehele sih päiväh suate, konzu Noi meni umbilauttah. Sit vezi nouzi i tapoi kaikkii toizii rahvahii.