Vervloek God toch en sterf

Er zijn situaties waarin je je afvraagt of een mens nog meer aan kan. Kan een mens nog meer ellende, pijn en verdriet verdragen? Is er voor alles wat een mens overkomt een reden, een goddelijk plan? En is je geloof in een God daar dan ook weer een oplossing voor? 

Je krijgt met het verhaal in het boek Job een belangrijk inkijkje, maar het is niet allemaal zo overduidelijk waarom de dingen gebeuren zoals ze gebeuren. Stap bijvoorbeeld niet in een valkuil door te zeggen dat dus al het kwaad komt van Satan. Als je deze conclusie direct al trekt, dan mis je het punt van het boek Job. Kijk, jij bent een toeschouwer in een bijzonder stuk toneel. Jij krijgt scènes te zien die de hoofdpersonen van het verhaal helemaal niet meekrijgen. De scènes waarin je een inkijkje krijgt in een hemelse bijeenkomst, die krijgt Job niet mee, die krijgen zijn vrouw en vrienden ook niet mee. Jij, de kijker, krijgt informatie die je helpt om het te begrijpen, maar Job weet niets van een hemelse samenkomst en komt dat ook nooit te weten.

Job is in hoofdstuk 1 al alles kwijtgeraakt. Hij heeft zichzelf nog, zijn gezondheid en zijn vrouw. Maar Satan wil meer. Hij wil Job nog dieper raken en vraagt de Allerhoogste om toestemming om Job verder uit te testen en zegt tegen God: Zijn leven is hem alles waard. Daarvoor geeft hij zijn hele bezit. Maar als u uw hand naar hem uitstrekt en zijn lichaam aantast, zal hij u ongetwijfeld in uw gezicht vervloeken.' Toen zei de HEER tegen Satan: 'Goed, doe met hem wat je wilt, maar spaar zijn leven.' (Job 2:4-6)

Het vervolg is voor Job onbeschrijfelijk. Job wordt getroffen door een vreselijke ziekte en hij zit in zijn eigen vuil en ellende terwijl hij zichzelf krabt met een potscherf. Zijn vrouw vraagt hem gefrustreerd: ‘Waarom blijf je zo onberispelijk? Vervloek God toch en sterf.’ (Job 2:9) maar Job antwoordde: ‘Al het goede aanvaarden we van God, zouden we dan het kwade niet aanvaarden?’ (Job 2:10). En Job zondigt niet. Ondanks alles. Ondanks alle ellende die ten hemel schreiend is. Het is zo bar, dat zijn vrienden, die hem zijn komen opzoeken, zeven dagen en zeven nachten naast Job komen zitten, zonder iets te zeggen, want ze zagen hoe vreselijk hij leed.

Precies. Soms is de ellende van een ander zo groot, dat je het beste nog naast iemand kan gaan zitten. En dan stil blijven.