Vetrouwen zoals DavidVoorbeeld

David de gezalfde

David wordt aan ons geïntroduceerd in 1 Samuel 16. Voordat David gezalfd werd was er voor het menselijk oog maar weinig bijzonders aan hem te zien, sterker nog, hij was een buitenstaander. Op het moment dat de grote profeet Samuel bij zijn vader op bezoek komt wordt David niet geroepen en hij moet bij de schapen blijven. David werd niet uitgenodigd omdat hij een bastaard was: hij was dan wel de zoon van zijn vader Isaï, maar zijn moeder was niet de vrouw van zijn vader. We kunnen dit afleiden uit verschillende Bijbalpassages; we lezen hoe hij al zondig was toen zijn moeder hem ontving en commentatoren leiden op basis van Psalm 69:9 het woord זוּר "vreemdeling" van de stam מַמְזֵר  "bastaard" af en stellen daarmee dat David een bastaard was. Wat verder opvallend is, is dat nergens de naam van de moeder van David genoemd wordt waar de Bijbel over het algemeen juist veel aandacht besteedt aan de stambomen van de grote figuren. David was een schande, de herinnering aan een zwarte bladzijde uit het leven van Isaï. 

Toch ziet God de kleine bastaard David in het veld zitten. Hij ziet zijn moed en zorgzaamheid voor de schapen, maar meer dan dat; Hij ziet zijn hart voor God. God besluit dat David de koning wordt van zijn volk. En waar Saul net zo koppig was als de ezels die hij hoedde (zie 1 Samuel 9:3), is David net zo volgzaam en trouw aan God als zijn schapen aan hem waren. Samuel zalft David en de bastaardzoon krijgt een gigantische belofte over zich heen gegoten. 

Waar de mensen een zondige jongen zagen, zag God een trouwe zoon. Dit mag ons tot bemoediging zijn! God ziet je en er is geen oordeel in Zijn ogen als Hij naar je kijkt. Hij zoekt harten die vol overgave op Hem vertrouwen om zo het Koninkrijk te bouwen op aarde!