God dienen in een vijandige omgeving. Het voorbeeld van Daniël en zijn vriendenVoorbeeld

Niets kan gelovigen scheiden van Christus

Zodra de Joodse jongeren aangekomen zijn in Babel, begint hun opleiding. Tenslotte moeten ze dienaren van de koning worden, dus moeten ze veel leren over de Babylonische taal, wijsheid en cultuur. Ze moeten zich ook aanpassen aan de Babylonische manier van leven, bijvoorbeeld door hetzelfde voedsel te eten en dezelfde wijn te drinken als de koning zelf. Het doel van de koning is om deze jongens om te vormen tot Babylonische mannen en om hen hun Joodse identiteit — inclusief hun geloof — te laten vergeten.

In de volgende drie jaar leren de jongens inderdaad veel. “Aan deze vier jongemannen nu gaf God kennis en verstand van allerlei geschriften, en wijsheid”. We lezen zelfs: “In alle zaken waar het aankomt op een wijs inzicht, waarover de koning hen ondervroeg, vond hij hen tienmaal beter dan alle magiërs en bezweerders die er in heel zijn koninkrijk waren.”

En toch vergaten deze jongemannen hun achtergrond niet en ook hun God niet. Kennelijk is het mogelijk om op te groeien in een goddeloze cultuur zonder ouders om je te begeleiden, om getraind te worden in wijsheid die niets met God van doen heeft en om dan toch het geloof vast te houden. Of in andere woorden: het is mogelijk zichzelf onbesmet te bewaren van de wereld (Jakobus 1:27) terwijl je er midden in leeft. Niets kan gelovigen scheiden van Jezus Christus, zelfs geen Babylonische koning met zijn zorgvuldig uitgedachte onderwijsprogramma.

Leef jij in een vijandige omgeving? Hoe ga je daarmee om?