De Triomf van het Kruis: Christus' overwinning op de dood

Bidden voor de onbereikte volken van India

Bijbellezen

De weg volgen...

Wat zegt de Bijbel over jouw toekomst?

7 gewoontes om geestelijke groei te ontwikkelen

Een paashaas, paaseieren en een wederopstanding van een God?

Psalm 27

Wat is Goede Vrijdag?

Is er bewijs dat Jezus is opgestaan uit de dood?

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch43" data-usfm="GEN.43">
 <div class="label">43</div><div class="s1">Het tweede bezoek van Jozefs broers</div><div class="p"> 1De vreselijke hongersnood bleef op het land drukken. 2Toen het graan dat zij uit Egypte hadden meegebracht bijna op was, zei Jakob tegen zijn zonen: &#8216;Ga nog maar een keer voedsel halen.&#8217; 3-5Maar Juda zei tegen hem: &#8216;De leider van Egypte meende het toen hij zei: &#8220;U kunt hier beter niet terugkomen als u die jongste broer niet meeneemt.&#8221; We kunnen geen voedsel halen, tenzij Benjamin met ons meegaat.&#8217; 6&#8216;Waarom moesten jullie die man zo nodig vertellen dat jullie nog een jongere broer hadden?&#8217; vroeg Isra&#235;l ge&#235;rgerd. &#8216;Jullie hebben mij mooi in de moeilijkheden gebracht.&#8217; 7&#8216;Maar die man vroeg ons speciaal naar onze familie,&#8217; zeiden zij hem. &#8216;Hij wilde weten of onze vader nog leefde en vroeg ook of we nog een andere broer hadden. Daarom vertelden wij het hem. Hoe konden wij weten dat hij zou zeggen: &#8220;Neem uw jongste broer mee?&#8221;&#8198;&#8217;</div><div class="p"> 8Juda zei tegen zijn vader: &#8216;Laat mij de jongen meenemen, dan kunnen we gaan. Anders zullen we allemaal verhongeren en niet alleen wij, maar ook u en onze kleine kinderen. 9Ik verzeker u dat hij veilig zal zijn. Als ik hem niet terugbreng, zal ik voor altijd bij u in de schuld staan. 10Als u eerder had toegestemd, waren we nu al twee keer heen en terug naar Egypte geweest.&#8217;</div><div class="p"> 11Ten slotte stemde Isra&#235;l toe met de woorden: &#8216;Als het dan niet anders kan, moet het maar zo. Geef die man als geschenk balsem, honing, gom en hars, terpentijnnoten en amandelen. 12Neem dubbel geld mee, zodat jullie het geld dat bovenin de zakken zat, kunnen terugbetalen. Iemand daar heeft vast een fout gemaakt. 13Neem jullie broer mee en ga. 14Moge God, de Almachtige, jullie genadig zijn als jullie bij die man komen, zodat hij Simeon vrijlaat en Benjamin laat terugkomen. Als ik mijn kinderen moet kwijtraken, dan moet het maar.&#8217;</div><div class="p"> 15Zij namen de geschenken en het dubbele geld en trokken naar Egypte, waar ze weer oog in oog kwamen te staan met Jozef. 16Toen die zag dat ze Benjamin hadden meegenomen, zei hij tegen zijn huismeester: &#8216;Deze mannen zullen vanmiddag bij mij eten. Neem ze mee naar huis en maak een feestelijke maaltijd klaar.&#8217; 17De man voerde de opdracht uit en nam de broers mee naar Jozefs paleis.</div><div class="p"> 18Zij werden echter alleen maar banger, toen ze zagen waar ze heen werden gebracht. &#8216;Dit doet hij vanwege dat geld dat in onze zakken zat,&#8217; zeiden ze tegen elkaar. &#8216;Hij zal wel zeggen dat we het hebben gestolen en ons tot slaven maken. Dan kan hij onze ezels ook in beslag nemen.&#8217;</div><div class="p"> 19-21Toen ze bij de deur van het paleis kwamen, wendden zij zich tot de huismeester en zeiden: &#8216;Och meneer, na onze eerste reis naar Egypte om eten te halen, stopten we op de terugtocht voor de overnachting en openden onze zakken en daar zat het geld in, dat we voor het graan hadden betaald. 22Kijk, hier is het, we hebben het mee teruggenomen en we hebben nog meer geld om hier weer graan te kopen. We hebben geen flauw idee hoe dat geld in onze zakken is terechtgekomen.&#8217; 23&#8216;Maakt u zich daar maar geen zorgen over,&#8217; zei de huismeester, &#8216;uw God of de God van uw vaderen zal het daar hebben gelegd, want wij hebben geen geld gemist.&#8217; Toen liet de huismeester Simeon vrij. 24De broers werden het paleis binnengeleid en kregen water om hun voeten te wassen en de ezels werden gevoederd. 25Ze legden hun geschenken klaar voor Jozef wanneer hij die middag zou komen, want zij hadden gehoord dat hij thuis kwam eten.</div><div class="p"> 26Toen Jozef kwam, boden ze hem de geschenken aan en bogen diep voor hem. 27Hij vroeg hoe het met hen ging. &#8216;En hoe is het met uw vader, die oude man over wie u sprak? Leeft hij nog?&#8217; 28&#8216;Ja zeker,&#8217; was het antwoord. &#8216;Hij leeft en is goed gezond.&#8217; Daarna bogen zij weer diep voor hem. 29Met een knik naar Benjamin vroeg Jozef: &#8216;Is dit uw jongste broer over wie u mij vertelde? Hoe is het met je, mijn zoon? God zij je genadig.&#8217; 30Toen verliet Jozef haastig het vertrek, want de liefde voor zijn broer overweldigde hem en hij kon zijn tranen niet bedwingen. In zijn slaapkamer huilde hij vrijuit. 31Daarna waste hij zijn gezicht en ging weer terug. Hij had zichzelf weer in bedwang. 32&#8216;Laten we gaan eten,&#8217; zei hij. Jozef at alleen. Zijn broers werden aan een andere tafel bediend en de Egyptenaren zaten aan een derde tafel. Egyptenaren verachtten Hebree&#235;rs en aten niet samen met hen. 33Jozef wees ieder zijn plaats en zette hen op volgorde van leeftijd, van de oudste tot de jongste. Ze keken elkaar verbaasd aan! 34Hun eten kwam van Jozefs tafel. Maar Benjamin kreeg vijfmaal zoveel als de anderen! Het werd een echt feest met vrolijk gepraat en veel wijn.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch44" data-usfm="GEN.44">
 <div class="label">44</div><div class="s1">De zilveren drinkbeker</div><div class="p"> 1Toen zijn broers konden vertrekken, riep Jozef zijn huismeester bij zich en zei: &#8216;Vul hun zakken met zoveel graan als ze kunnen dragen. Bovenop het graan moet je het geld leggen dat ze hebben betaald. 2In de zak van de jongste moet je bovendien mijn eigen zilveren drinkbeker leggen.&#8217; De huismeester deed wat hem was gezegd. 3De broers gingen bij het aanbreken van de dag op weg met hun zwaarbeladen ezels.</div><div class="p"> 4Toen ze net buiten de stad waren, riep Jozef zijn huismeester en zei: &#8216;Ga hen achterna en houd hen aan. 5Vraag hun: &#8220;Waarom hebt u mijn meesters zilveren drinkbeker gestolen die hij altijd gebruikt om de toekomst te voorspellen? Wat slecht van u om op deze wijze uw weldoener te behandelen!&#8221;&#8198;&#8217; 6De huismeester ging achter de broers aan en zei precies wat Jozef hem had opgedragen. 7&#8216;Waar hebt u het toch over?&#8217; vroegen de broers verbaasd. &#8216;Wie denkt u dat u voor u hebt, dat u ons van zo&#700;n misdaad beschuldigt? 8Hebben wij het geld dat we in onze zakken hadden gevonden, niet teruggebracht? 9Als u die beker bij een van ons vindt, moge diegene dan sterven. En wij zullen voor altijd slaven van uw meester zijn!&#8217; 10&#8216;Dat lijkt me redelijk,&#8217; zei de man, &#8216;maar alleen de dief zal slaaf worden, de anderen gaan vrijuit.&#8217; 11Ze haalden de zakken van hun ezels en maakten die open. 12De huismeester begon bij de oudste om de zakken te doorzoeken. Ten slotte werd de beker in Benjamins zak gevonden. 13De broers scheurden in wanhoop hun kleren, laadden de zakken weer op hun ezels en gingen terug naar de stad. 14Jozef was nog thuis toen Juda en zijn broers bij het paleis kwamen. Zij vielen voor hem op de grond. 15&#8216;Wat dacht u eigenlijk?&#8217; vroeg Jozef. &#8216;Begrijpt u niet dat een man als ik kan zien wat voor anderen verborgen is?&#8217; 16Juda antwoordde: &#8216;Wat kunnen wij zeggen, meneer? Hoe kunnen wij onze onschuld bewijzen? God straft ons voor onze zonden. Wij zijn teruggekomen om uw slaven te worden, wij en hij, in wiens zak de beker is gevonden.&#8217; 17&#8216;Nee,&#8217; zei Jozef, &#8216;alleen de man die de beker heeft gestolen, zal mijn slaaf zijn. De anderen kunnen in vrede teruggaan naar hun vader.&#8217;</div><div class="p"> 18Toen deed Juda een stap naar voren en zei: &#8216;Och hoogheid, laat mij dit zeggen. Luistert u even naar mij, want ik weet dat u mij kunt vernietigen, alsof u de farao zelf was. Heb alstublieft even geduld en luister naar mij. 19U vroeg ons naar onze vader en of wij nog een broer hadden en wij zeiden: 20&#8220;Ja, wij hebben een vader, een oude man. Hij heeft een kind dat hij op hoge leeftijd heeft gekregen, de jongste. Zijn broer is dood. Hij is de enig overgeblevene van zijn moeders kinderen en zijn vader houdt erg veel van hem.&#8221; 21Toen zei u tegen ons: &#8220;Breng hem hier, zodat ik hem kan zien.&#8221; 22Maar wij zeiden toen: &#8220;De jongen kan niet bij zijn vader weg, anders zou deze sterven.&#8221; 23Maar u zei ons: &#8220;Kom hier niet terug, tenzij uw jongste broer erbij is.&#8221; 24Wij keerden terug naar onze vader en vertelden hem wat u had gezegd. 25-26 En toen hij zei: &#8220;Ga terug en koop wat voedsel,&#8221; antwoordden wij: &#8220;Dat kunnen wij niet, tenzij u onze jongste broer laat meegaan. Dat is de enige manier.&#8221; 27-28 Toen zei mijn vader tegen ons: &#8220;Jullie weten dat mijn vrouw twee zonen had en dat &#233;&#233;n wegging en nooit meer terugkwam. Hoogstwaarschijnlijk werd hij door een wild dier verscheurd. Ik heb hem nooit meer gezien. 29En als jullie zijn broer nu ook nog van mij afnemen en hem iets overkomt, zal ik sterven van verdriet.&#8221; 30-31 Zo liggen de zaken. Als ik terugkom bij mijn vader zonder de jongen&#8212;aangezien zijn leven zo verbonden is met het leven van zijn zoon&#8212;en hij ziet dat hij er niet is, zal hij sterven. En wij zullen er verantwoordelijk voor zijn dat zijn grijze haren met verdriet het graf ingaan. 32Ik heb mij borg gesteld voor de jongen. Ik zei tegen mijn vader: &#8220;Als ik hem niet bij u terugbreng, zal ik voor altijd bij u in de schuld staan.&#8221; 33Alstublieft, laat mij als slaaf hier blijven in plaats van de jongen en laat hem met zijn broers terugkeren. 34Ik kan mijn vader toch niet onder ogen komen zonder de jongen? Ik zou zijn verdriet niet kunnen verdragen.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch45" data-usfm="GEN.45">
 <div class="label">45</div><div class="s1">Jozef maakt zichzelf bekend</div><div class="p"> 1Jozef kon het niet langer uithouden. &#8216;Verdwijn!&#8217; riep hij tegen zijn bedienden en hij werd met zijn broers alleen gelaten. 2Toen huilde hij openlijk. Het geluid klonk door het hele paleis en het nieuws werd al snel overgebracht naar het paleis van de farao. 3&#8216;Ik ben Jozef,&#8217; zei hij tegen zijn broers. &#8216;Leeft mijn vader nog?&#8217; Zijn broers konden geen woord uitbrengen. Zij staarden hem alleen stomverbaasd aan. 4&#8216;Kom eens hier,&#8217; zei hij. Ze kwamen dichterbij. En hij herhaalde het: &#8216;Ik ben Jozef, jullie broer, die jullie naar Egypte verkochten! 5Verwijt het jezelf niet, want God had er een bedoeling mee! Hij stuurde mij vooruit, zo dat ik jullie levens kon redden. 6Deze twee jaren hongersnood zullen er zeven worden en er zal noch geploegd, noch geoogst worden. 7God heeft mij hierheen gestuurd om jullie en jullie gezinnen in leven te houden, zodat jullie kunnen uitgroeien tot een groot volk. 8Ja, God stuurde mij hierheen, niet jullie! Hij heeft mij adviseur van de farao en heerser over diens hele rijk gemaakt. Ik bestuur het hele land Egypte. 9Jullie moeten snel teruggaan naar vader en hem zeggen: &#8220;Uw zoon Jozef zegt: God heeft mij heerser over het hele land Egypte gemaakt. Kom onmiddellijk hier naar toe! 10U kunt in het land Gosen wonen, zodat ik mijn familie dicht bij mij heb. Al uw kinderen en kleinkinderen, uw schapen en runderen kunnen hierheen komen&#8221; 11-12 Ik zal voor jullie zorgen (jullie zijn getuigen van mijn belofte en mijn broer Benjamin heeft het mij horen zeggen), want er komen nog vijf jaren hongersnood. Anders zullen jullie en jullie gezinnen tot de bedelstaf worden gebracht. 13Vertel vader over de macht die ik hier in Egypte heb en hoe iedereen mij gehoorzaamt. En breng hem snel hier.&#8217; 14Toen omarmde hij, huilend van vreugde, Benjamin en die huilde met hem mee. 15Daarna sloot hij al zijn broers, die inmiddels hun spraak weer hadden teruggevonden, in zijn armen.</div><div class="p"> 16Het nieuws&#8212;&#8216;Jozefs broers zijn hier&#8217;&#8212;bereikte de farao. Hij en zijn dienaren waren net zo blij als Jozef. 17Toen zei de farao tegen Jozef: &#8216;Zeg uw broers dat ze hun lastdieren bepakken en snel terugkeren naar hun gezinnen in Kana&#228;n. 18Laten ze uw vader en alle gezinnen mee terugnemen om hier te wonen. Vertel hun maar dat de farao hun het beste deel van het land tot woonplaats zal geven en dat ze van onze overvloed kunnen leven! 19Zeg uw broers dat ze rijtuigen van hier meenemen om hun gezinnen in te vervoeren. Ze moeten uw vader hierheen brengen! 20Ze hoeven geen spijt te hebben dat ze hun huisraad niet kunnen meenemen, want het beste van het land Egypte zal het hunne zijn.&#8217; 21Jozef gaf hun de rijtuigen, zoals de farao hem had gezegd, eten voor onderweg en voor ieder een nieuw stel kleren. 22Maar Benjamin gaf hij vijf stel nieuwe kleren en bovendien nog driehonderd zilverstukken! 23Hij stuurde zijn vader tien ezelbepakkingen met Egyptische goederen en tien ezels, beladen met graan en allerlei andere soorten voedsel, als leeftocht voor de reis naar Egypte.</div><div class="p"> 24Zo stuurde hij zijn broers terug naar huis. Hij deed hen uitgeleide en waarschuwde nog een keer: &#8216;Maak geen ruzie onderweg, hoor!&#8217; 25Zo kwamen de broers met de geschenken en het goede nieuws bij hun vader Jakob in Kana&#228;n terug. 26&#8216;Jozef leeft nog!&#8217; riepen zij hem toe. &#8216;Hij is heerser over het hele land Egypte!&#8217; Maar Jakobs hart bleef zo koud als een steen, hij kon het niet geloven. 27Toen zij hem echter de boodschap van Jozef overbrachten en hij de rijtuigen met voedsel zag, leefde hij op. 28Hij riep: &#8216;Het moet wel waar zijn! Mijn zoon Jozef leeft! Ik ga met jullie mee en zal hem nog een keer zien, voordat ik sterf!&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch46" data-usfm="GEN.46">
 <div class="label">46</div><div class="s1">Jakob gaat naar Egypte</div><div class="p"> 1Zo trok Isra&#235;l met al zijn bezittingen naar Berseba en bracht daar offers aan de God van zijn vader Isaak.</div><div class="p"> 2In de loop van de nacht sprak God tot hem in een visioen. &#8216;Jakob, Jakob!&#8217; riep Hij. &#8216;Ja Here, hier ben ik!&#8217; antwoordde Jakob. 3&#8216;Ik ben God,&#8217; zei de stem, &#8216;de God van uw vader. Wees niet bang om naar Egypte te gaan, want Ik zal ervoor zorgen dat u daar uitgroeit tot een groot volk. 4Ik zal met u meegaan naar Egypte en uw nakomelingen terugbrengen. Maar u zult in Egypte, met uw zoon Jozef naast u, sterven.&#8217;</div><div class="p"> 5Zo verliet Jakob Berseba en zijn zonen brachten hem naar Egypte, samen met hun vrouwen en kinderen in de rijtuigen die de farao ter beschikking had gesteld. 6Ze namen ook hun vee en hun huisraad mee, alle bezittingen die zij in Kana&#228;n hadden vergaard en kwamen in Egypte. Jakob en al zijn kinderen, 7zonen en dochters, kleinzonen en kleindochters, allen van wie hij hield.</div><div class="p"> 8-14Hier zijn de namen van zijn zonen en kleinkinderen die met hem meegingen naar Egypte:</div><div class="p">Ruben, zijn oudste zoon en diens zonen Chanoch, Pallu, Chesron en Karmi.</div><div class="p">Simeon en zijn zonen Jemu&#235;l, Jamin, Ohad, Jachin, Sochar en Sa&#252;l (Sa&#252;ls moeder was een Kana&#228;nitische).</div><div class="p">Levi en zijn zonen Gerson, Kehat en Merari.</div><div class="p">Juda en zijn zonen Er, Onan, Sela, Peres en Zerach (Er en Onan waren in Kana&#228;n gestorven). Peres had ook twee zonen: Chesron en Chamul.</div><div class="p">Issachar en zijn zonen Tola, Pua, Job en Simron.</div><div class="p">Zebulon en zijn zonen Sered, Elon en Jachle&#235;l.</div><div class="p"> 15Al deze afstammelingen van Jakob en Lea, zonder hun dochter Dina, kreeg Jakob in Paddan-Aram, drie&#235;ndertig in totaal. 16-17 Onder het gezelschap waren ook: Gad en zijn zonen Sifjon, Chaggi, Suni, Esbon, Eri, Arodi en Areli. Aser en zijn zonen Jimna, Jiswa, Jiswi en Beria en hun zuster Serach. Beria&#700;s zonen heetten Cheber en Malki&#235;l. 18Deze zestien personen waren afstammelingen van Jakob en Zilpa, de dienares die Lea van haar vader Laban kreeg.</div><div class="p"> 19-22Bij Jakobs huishouding waren ook de veertien afstammelingen van Jakob en Rachel: Jozef en Benjamin.</div><div class="p">Jozefs zonen, die hij in Egypte kreeg, waren Manasse en Efra&#239;m (hun moeder was Asnat, de dochter van Potifera, de priester van Heliopolis).</div><div class="p">Benjamins zonen Bela, Becher, Asbel, Gera, Na&#228;man, Echi, Ros, Muppim, Chuppim en Ard.</div><div class="p"> 23-25Tot de groep behoorden ook de zeven afstammelingen van Jakob en Bilha, de dienares die Rachel van haar vader Laban kreeg: Dan en zijn zoon Chusim.</div><div class="p">Naftali en zijn zonen Jachse&#235;l, Guni, Jeser en Sillem.</div><div class="p"> 26Zo kwam het totaal van de groep die naar Egypte ging&#8212;allemaal afstammelingen van Jakob en zonder de vrouwen van zijn zonen&#8212;op zesenzestig personen. 27Met Jozefs twee zonen meegerekend, bestond de gehele familie daar in Egypte uit zeventig mensen.</div><div class="p"> 28Jakob stuurde Juda vooruit om Jozef te vertellen dat zij onderweg waren en al snel in Gosen zouden aankomen, wat ook gebeurde. 29Jozef sprong in zijn rijtuig en reisde naar Gosen om zijn vader te ontmoeten. Zij vielen elkaar om de hals en huilden een tijd. 30Toen zei Isra&#235;l tegen Jozef: &#8216;Nu kan ik eindelijk sterven, want ik heb jou weer gezien en weet dat je nog leeft.&#8217;</div><div class="p"> 31Jozef richtte zich tot zijn broers en zei: &#8216;Ik zal de farao gaan vertellen dat jullie uit het land Kana&#228;n zijn gekomen om bij mij te zijn. 32En ik zal hem zeggen: &#8220;Deze mannen zijn schaapherders. Zij hebben hun kudden en al hun andere bezittingen meegenomen.&#8221; 33Als de farao dus met jullie wil praten en vraagt wat jullie beroep is, moet je zeggen: 34&#8220;Wij zijn sinds onze jeugd schaapherders, net zoals onze vaders al generaties lang zijn geweest.&#8221; Als jullie hem dat vertellen, zal hij jullie rustig in Gosen laten wonen.&#8217; Want in andere delen van Egypte werden schaapherders veracht en gehaat.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkPSA">
 <div class="chapter ch16" data-usfm="PSA.16">
 <div class="label">16</div><div class="d"> 1Een speciaal lied van David.</div><div class="q1">Zorg voor mij, mijn God,</div><div class="q1">ik zoek mijn bescherming bij U.</div><div class="q1"> 2Ik zei tegen de Here:</div><div class="q1">&#8216;U bent mijn God,</div><div class="q1">er is niets of niemand beter dan U.</div><div class="q1"> 3Als ik kijk naar de andere mensen die U volgen,</div><div class="q1">wordt mijn hart warm van blijdschap.</div><div class="q1"> 4Mensen die afgoden nalopen,</div><div class="q1">worden getroffen door veel ellende.</div><div class="q1">Ik zal nooit aan hun afgoden offeren,</div><div class="q1">zelfs hun namen zal ik niet noemen.</div><div class="q1"> 5 Here, U bent alles wat ik bezit en ooit begeer</div><div class="q1">U leidt mijn hele leven.</div><div class="q1"> 6U geeft mij meer dan ik nodig heb</div><div class="q1">en alles wat ik van U ontvang,</div><div class="q1">geeft mij grote vreugde.&#8217;</div><div class="q1"> 7Ik loof de Here,</div><div class="q1">die mij steeds de weg wees.</div><div class="q1">Zelfs wanneer ik slaap, leidt Hij mij.</div><div class="q1"> 8Ik heb de Here altijd voor ogen,</div><div class="q1">Hij leidt mij en houdt mij overeind.</div><div class="q1"> 9Daarom is er vreugde in mijn hart</div><div class="q1">en ben ik gelukkig.</div><div class="q1">Zelfs mijn lichaam</div><div class="q1">is veilig bij Hem.</div><div class="q1"> 10U zult mij niet</div><div class="q1">in het dodenrijk laten liggen.</div><div class="q1">U zult het lichaam van uw beminde niet</div><div class="q1">laten vergaan.</div><div class="q1"> 11U leert mij hoe ik leven moet,</div><div class="q1">mijn grootste vreugde is dicht bij U te zijn.</div><div class="q1">Uw liefde is er tot in eeuwigheid.</div><div class="b"></div>
 </div>
 </div>
</div>

Discipelschap dagboek: een boek-voor-boek leesplanVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen