Blijdschap in volhardingVoorbeeld

Elke spier in zijn lijf schreeuwt het uit van de pijn als George, een fabrieksarbeider van middelbare leeftijd, voor het eerst de Marathon van Boston loopt. Hij heeft maandenlang hard getraind. Hij gooit bijna de handdoek in de ring als hij na zo'n 20 mijl tegen de spreekwoordelijke 'muur' aanloopt, maar hij zet z'n tanden op elkaar en rent door. Als hij de eindstreep nadert hapt hij naar adem, maar hij houdt vol — hij houdt vol ondanks de pijn en het ongemak, en haalt de eindstreep.

Is dit hoe jij volharding voor je ziet — doorzetten door pijn en verdriet en tegenslag heen, met alles wat je in je hebt? Nou, dat beeld klopt ook in deze wereld. Maar als volgeling van Christus heb ik goed nieuws voor je! Volharding in de Bijbel is een vreugde en wordt bereikt door Gods genade, niet door onze inspanningen. We worden gered door genade, niet door goede werken. We volharden door genade, niet door goede werken!

Drie keer zegt Jezus in de evangeliën: "Wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden" (Mattheüs 10:22; 24:13; Markus 13:13, HSV). Roepen deze woorden bij jou ongemakkelijke gevoelens op? Moeilijk, pijnlijk, onhaalbaar? Dit angstaanjagende woord krijgt een heel nieuwe schoonheid als we naar de oorspronkelijke betekenis kijken.

Het woord volharding komt van twee Griekse woorden, 'hupo' en 'meno' en betekent 'blijven', 'ergens onder blijven', 'wachten'. In Lukas 2:43 bleef de twaalfjarige Jezus achter in de tempel terwijl zijn familie naar huis ging. Hier wordt hetzelfde Griekse woord gebruikt. Hij bleef in de aanwezigheid van God, ook al riep de situatie Hem ergens anders naartoe.

Laten we de komende dagen genieten van Bijbelse beelden van dit prachtige woord volharding, en leren ontspannen als we Jezus Christus navolgen met ons hele hart, door zijn kracht en niet de onze.