Ik vergeef je

Zoals ik je al op de eerste dag had verteld, toen Jezus mij kwam ontmoeten, werd mijn leven totaal hersteld. Ik voelde dat alle duisternis uit me verdween, en vanaf dat moment was Jezus volgen mijn nieuwe leven. Ik kon niet gelukkiger zijn!

Toch bleven sommige angsten me achtervolgen. Telkens als ik een Romeinse soldaat zag, kwamen de herinneringen aan mijn misbruik uit het verleden weer bij me boven, evenals de angst dat het weer zou gebeuren. Ik had een innerlijke strijd om kalm te blijven en Jezus te vertrouwen.

Maar wat me echt verontrustte was de keer dat we een persoon ontmoetten die bezeten was door demonen. Jezus was gewend om veel mensen te genezen en te bevrijden (Matteüs 4:24), maar deze keer kon ik dezelfde duisternis uit mijn verleden in de atmosfeer voelen. Het was een traumatische herinnering. Twijfels kwelden mij...wat als die duisternis weer terug zou komen?

Even dacht ik dat alles wat Jezus in mij had gedaan slechts een illusie was. Gedachten begonnen me te kwellen, zoals: "Wie hield ik voor de gek? Dacht ik echt dat een vrouw met een verleden als het mijne de Messias kon volgen? Het had geen zin...vroeg of laat zou ik terugvallen in de duisternis en de Meester te schande maken!"

Ik was zo in de war dat ik het niet langer kon uithouden. Zonder iets tegen iemand te zeggen, ging ik daar weg om terug te gaan naar de enige plaats die ik kende: mijn oude leven in Kapernaüm. Ik wist niet wat ik deed: angst en bezorgdheid hadden me in hun greep. Ik voelde me niet waardig om nog langer bij Jezus te zijn.

Na een paar uur vonden Petrus en Mattheus mij. Ik was er beklagenswaardig aan toe, maar zij haalden mij geduldig over om met hen naar het kamp terug te keren. Ik schaamde me zo dat ik weggelopen was, dat ik teruggevallen was in dingen uit het verleden! Ik wist niet hoe ik tot Jezus moest naderen... ik had Hem volkomen in de steek gelaten.

Eindelijk vond ik de kracht om naar Hem toe te gaan en Hem om vergeving te vragen. Ik had zo veel twijfels over mezelf: Ik dacht eerlijk gezegd dat ik me niet kon meten. Zijn woorden bemoedigden en troostten me, maar ik was nog steeds zo teleurgesteld in mezelf! Uiteindelijk zei Hij dat ene ding dat ik het meest nodig had om te horen: "Ik vergeef je." Dat was het! Ik begon te huilen in zijn armen. Ik kon zijn vergeving door mij heen voelen stromen.

Door zijn ongelooflijke liefde werd ik hersteld, en ik heb geleerd om de leugens van de duisternis achter mij te laten. Nu weet ik dat ik niet meer ben wie ik was... ik ben een nieuw mens. De dingen van mijn oude leven zijn voorbijgegaan, en alle dingen zijn nu nieuw geworden door Hem (2 Korintiërs 5:17).

Mijn naam is Maria van Magdala, en ondanks mijn fouten ben ik nog steeds uitgekozen door Jezus.

Beste vriend(in), misschien heb ook jij wel eens gefaald en ben je beschaamd van God weggelopen, maar Hij schaamt zich niet voor jou. Hij wacht met open armen om je te vergeven en je te herstellen. Als jij je beschuldigd en veroordeeld voelt, kom dan gewoon tot Jezus en laat Hem je vernieuwen en je overspoelen met zijn vergeving.

Je bent gekozen en bewonderd!

Christian Misch