Voor een tijd als deze

Bijbellezen

Wat is Goede Vrijdag?

Hoe kan een liefdevolle God mensen naar de hel sturen?

Relatie met God: Kom zoals je bent

Van stress naar rust – 9 strategieën

Alles wat ik nodig heb

Help, mijn geloof krimpt!

7 gewoontes om geestelijke groei te ontwikkelen

Omzien | De Lijdensweek van Jezus

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch12" data-usfm="EXO.12">
 <div class="label">12</div><div class="s1">De instelling van Pesach</div><div class="p"> 1Voordat Mozes en A&#228;ron voor de laatste keer naar de farao gingen, had de Here tegen hen gezegd: 2&#8216;Voortaan zal deze maand de eerste maand van het Isra&#235;litische jaar zijn. 3Vertel alle Isra&#235;lieten dat op de tiende dag van deze maand elk gezin een lam of een bokje moet nemen, elk gezin &#233;&#233;n. 4Als het een klein gezin is, kan het met een ander klein gezin samen een lam nemen. Dat hangt af van het aantal gezinsleden, want het lam moet wel helemaal worden opgegeten. 5Het mag geen enkel gebrek hebben en het moet mannelijk en een jaar oud zijn. Het mag ook een bokje zijn. 6Tegen de avond van de veertiende dag van de maand moeten alle Isra&#235;lieten de dieren slachten. 7Het bloed moeten ze strijken aan de posten van de voordeur van het huis waar zij eten. 8Die nacht moet iedereen geroosterd vlees eten, met ongezuurd brood en bittere kruiden. 9Het vlees mag niet rauw of gekookt worden gegeten. Rooster het boven het vuur met de kop, de poten en de ingewanden erbij. 10Al het vlees moet diezelfde nacht worden opgegeten. Als er toch iets overblijft, moet dat de volgende morgen worden verbrand. 11Het moet een haastige maaltijd zijn, iedereen moet klaar staan om op reis te gaan. De sandalen aan en de wandelstaf in de hand. Het is een Pesach (Voorbijgang) voor de Here. 12Want Ik zal deze nacht door Egypte gaan en alle eerstgeborenen van mens en dier doden. Ik zal de afgoden van Egypte vernederen, Ik, de Here. 13Het bloed aan de deurposten zal voor Mij het teken zijn dat daar Isra&#235;lieten zijn. Als Ik het bloed zie, sla Ik d&#225;t huis over. Uw eerstgeborenen zullen niet het slachtoffer worden van de straf die Ik Egypte ga opleggen.</div><div class="p"> 14Voortaan moet u deze gebeurtenis elk jaar herdenken. Dit voorschrift blijft altijd van kracht, ook voor toekomstige generaties. 15Zeven dagen lang moet u ongezuurd brood eten. Op de eerste dag van het feest moet iedereen het zuurdeeg weggooien, zodat niemand iets gezuurds kan eten. Degene die dat wel doet, moet uit het volk worden verstoten. 16Op de eerste en de zevende dag van het feest moet u voor een eredienst bijeenkomen en op die dagen mag niemand werken. Alleen het klaarmaken van eten is dan toegestaan.</div><div class="p"> 17Dit jaarlijkse &#8220;Feest van de Ongezuurde Broden&#8221; zal een herinnering zijn aan deze dag, de dag dat Ik u uit het land Egypte heb geleid. Het is mijn eeuwigdurende wet dat u deze dag van generatie op generatie zult vieren. 18Van de avond van de veertiende dag van de maand tot de avond van de eenentwintigste dag van de maand mag alleen ongezuurd brood worden gegeten. 19Gedurende deze zeven dagen mag niemand zuurdeeg in huis hebben, iedereen die in die tijd toch iets gezuurds eet, moet worden verdreven uit de gemeenschap van Isra&#235;l. Dit geldt zowel voor buitenlanders die bij u wonen als voor de mensen die tot het volk Isra&#235;l zelf behoren. 20Ik herhaal: gedurende die zeven dagen mag niemand iets gezuurds eten, alleen ongezuurd brood is toegestaan.&#8217;</div><div class="p"> 21Mozes riep de leiders van Isra&#235;l bijeen en zei tegen hen: &#8216;Haal voor elk gezin &#233;&#233;n lam of een bokje uit uw kudden en slacht dit. 22Vang het bloed op in een schaal, doop daar een bosje hysop in en strijk daarmee het bloed aan de posten van jullie huisdeuren. Daarna mag niemand het huis verlaten tot de morgen aanbreekt. 23De Here gaat vannacht door Egypte om zijn bewoners te straffen. Als Hij echter het bloed aan de deurposten ziet, zal Hij dat huis voorbij gaan en de doodsengel niet toestaan naar binnen te gaan om de eerstgeborene te doden.</div><div class="p"> 24Vergeet het niet: dit zijn voorschriften die blijvend van kracht zijn voor u en voor uw kinderen. 25Als u bent aangekomen in het land dat de Here ons gaat geven, moet u dit elk jaar herhalen. 26En als uw kinderen dan vragen: &#8220;Waarom doet u dat?&#8221;, 27dan moet u antwoorden: &#8220;Het is een Pesach-offer voor de Here, die in Egypte onze huizen voorbij ging, toen Hij de Egyptenaren strafte.&#8221;&#8198;&#8217; Toen knielden alle aanwezigen en bogen hun hoofd voor de Here. 28De Isra&#235;lieten voerden de opdrachten uit die de Here hun door Mozes en A&#228;ron had gegeven.</div><div class="p"> 29Rond middernacht doodde de Here iedere eerstgeborene in Egypte, van de zoon van de farao tot de zoon van de gevangene in de kerker en ook van het vee. 30De farao, zijn dienaren en het hele volk stonden &#700;s nachts op, door het hele land kon men de rouwklachten horen, want er was geen huis waar geen dode te betreuren was.</div><div class="p"> 31Nog diezelfde nacht ontbood de farao Mozes en A&#228;ron en zei: &#8216;Verlaat ons land! U en uw volk moeten vertrekken. 32Neem uw kleinvee en uw runderen ook mee, maar vertrek in elk geval! En bid tot uw God voor mij en mijn land.&#8217; 33Ook de andere Egyptenaren drongen er bij de Isra&#235;lieten op aan dat zij het land snel zouden verlaten. Zij waren bang dat zij allemaal zouden sterven. 34Toen namen de Isra&#235;lieten hun ongezuurde deeg, wikkelden de baktroggen in hun kleren en namen deze op de schouder. 35Zij gehoorzaamden het bevel van Mozes en vroegen de Egyptenaren om goud, zilver en kleren. 36De Here zorgde ervoor dat de Egyptenaren hen gunstig gezind waren en hun eisen inwilligden. Zo bleef het Egyptische volk berooid achter!</div><div class="p"> 37Daarna verlieten de Isra&#235;lieten Rameses en trokken lopend naar Sukkot. Het was een menigte van zeshonderdduizend mensen, vrouwen en kinderen niet meegerekend! 38Daarbij kwam ook nog een aantal mensen van niet-Joodse afkomst en bovendien al het vee. 39Van het deeg dat zij hadden meegenomen, bakten zij ongezuurde broden. Door hun overhaaste vertrek hadden zij geen eten voor onderweg kunnen klaarmaken.</div><div class="p"> 40De zonen van Jakob en hun nakomelingen hadden vierhonderddertig jaar in Egypte gewoond 41en op de laatste dag van dat vierhonderddertigste jaar verliet het volk van de Here Egypte. 42Deze nacht koos de Here om zijn volk uit het land Egypte te leiden. Voortaan werd deze nacht elk jaar gevierd ter ere van de Here.</div><div class="p"> 43De Here zei tegen Mozes en A&#228;ron: &#8216;Dit zijn de regels voor de viering van Pesach, het Paasfeest. Geen enkele vreemdeling mag van het lam eten. 44Dat geldt ook voor de slaaf die iemand heeft gekocht, maar die nog onbesneden is. 45Buitenlanders en gehuurde werkkrachten mogen er ook niet van eten. 46Het lam moet worden gegeten in het huis waar het klaargemaakt is, en mag niet naar buiten worden gebracht. Ook mogen de botten niet worden gebroken. 47Het hele volk moet dit feest vieren. 48Als er een buitenlander bij u woont, moeten eerst al zijn mannelijke huisgenoten worden besneden. Als dat is gebeurd, hoort hij erbij en mag hij het feest meevieren. Maar een onbesnedene mag er niet van eten. 49Een en dezelfde wet geldt zowel voor de geboren Isra&#235;liet als voor de vreemdeling die bij het volk woont.&#8217;</div><div class="p"> 50Het volk Isra&#235;l gehoorzaamde de bevelen van de Here die Hij aan Mozes en A&#228;ron had gegeven. 51Die dag leidde de Here het volk Isra&#235;l uit Egypte weg.</div><div class="p">Familie na familie passeerde de landsgrenzen.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch13" data-usfm="EXO.13">
 <div class="label">13</div><div class="s1">De eerstgeborenen worden opgedragen aan God</div><div class="p"> 1Toen zei de Here tegen Mozes: 2&#8216;Draag alle oudste zonen van Isra&#235;l aan Mij op en ook de oudste mannelijke dieren, zij zijn van Mij!&#8217;</div><div class="p"> 3Mozes zei tegen het volk: &#8216;Dit is een dag die wij altijd moeten blijven gedenken: de dag dat de Here ons uit Egypte en de slavernij heeft bevrijd. De Here heeft ons met veel wonderen bevrijd en daarom mag er niets gezuurds worden gegeten. 4Deze dag waarop wij vertrekken, is de tiende dag van de maand Abib (dat is de eerste maand). 5Het is de dag van de uittocht uit Egypte, waarop de Here ons naar het land van de Kana&#228;nieten, Hethieten, Amorieten, Chiwwieten en Jebusieten zal brengen. Dat is het land dat Hij heeft beloofd aan onze voorouders, een land dat overvloeit van melk en honing. 6Zeven dagen lang moet er ongezuurd brood worden gegeten en mag er geen gezuurd deeg in uw huis of zelfs in het land zijn. 7Op de zevende dag zal er een groot feest voor de Here worden gevierd.</div><div class="p"> 8Die dag moet iedere vader aan zijn zoon uitleggen: &#8220;Dit feest vier ik als een herinnering aan wat de Here heeft gedaan bij mijn uittocht uit Egypte&#8221;. 9Deze jaarlijkse feestweek zal u kenmerken als het unieke volk van de Here, alsof er een merkteken op uw handen en voorhoofden was als teken dat u aan de Here toebehoort. En laat de voorschriften van de Here dan duidelijk weerklinken. 10Vier dit feest dus elk jaar op de daarvoor vastgestelde tijd. 11Wanneer de Here ons naar het land heeft gebracht dat Hij lang geleden aan onze voorouders heeft beloofd en waar de Kana&#228;nieten nu wonen, onthoud dan 12dat alle oudste zonen en het eerstgeborene van de dieren aan de Here toebehoren en geef deze ook aan Hem. 13Een eerstgeboren ezelsveulen kunt u terugkrijgen van de Here in ruil voor een lam. Maar als u besluit niet te ruilen, moet u het ezelsveulen doden. Uw oudste zoon m&#243;et u echter terugkopen van de Here. 14Als uw zoon later vraagt: &#8220;Wat betekent dit allemaal?&#8221;, dan moet u hem vertellen: &#8220;Met machtige wonderen bevrijdde de Here ons uit Egypte en uit de slavernij. 15De farao wilde ons niet laten gaan en daarom doodde de Here alle eerstgeborenen van Egypte, zowel van de mensen als van de dieren. Daarom geef ik alle mannelijke eerstgeborenen aan de Here. Het eerstgeborene van de dieren offer ik aan de Here en mijn oudste zoon koop ik van de Here terug&#8221;. 16Deze herdenking kenmerkt ons als het volk van de Here, alsof Hij zijn merkteken op onze handen en voorhoofden had gezet. Wij herdenken dat de Here ons met een sterke hand uit Egypte heeft bevrijd.&#8217;</div><div class="p"> 17Toen de farao de Isra&#235;lieten had laten gaan, voerde God het volk niet door het land van de Filistijnen, wat de kortste weg naar het beloofde land was. Want God zei: &#8216;Het volk zou ontmoedigd kunnen worden als zij zich een weg door dat land moesten banen en dan zouden zij in verleiding komen om naar Egypte terug te gaan.&#8217; 18Daarom stuurde de Here het volk de woestijnweg naar de Rietzee op. Toegerust voor de strijd lieten zij Egypte achter zich. 19Mozes nam ook het gebeente van Jozef mee, omdat die de zonen van Jakob plechtig had laten zweren dat zij zijn gebeente zouden meenemen wanneer God hen uit Egypte zou bevrijden. Want hij was er zeker van dat dit eens zou gebeuren. 20Na het vertrek uit Sukkot sloeg het volk zijn kamp op bij Etam, aan de rand van de woestijn. 21De Here wees hun overdag de weg door middel van een wolk en &#700;s nachts door middel van een zuil van vuur. Op die manier konden zij dag en nacht doorreizen. 22De wolk week overdag niet van boven het volk en &#700;s nachts was er altijd de zuil van vuur.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch14" data-usfm="EXO.14">
 <div class="label">14</div><div class="s1">De achtervolging van het volk</div><div class="p"> 1De Here gaf Mozes opnieuw een opdracht: 2&#8216;Zeg tegen de Isra&#235;lieten dat zij moeten terugkeren naar Pi-Hachirot tussen Migdol en de zee, tegenover Ba&#228;l-Sefon en daar blijven. 3De farao zal dan denken: &#8220;Ha, nu zitten ze in de val tussen de woestijn en de zee&#8221;. 4Ik zal ervoor zorgen dat de farao opnieuw hardnekkig blijft weigeren, zodat hij de achtervolging zal inzetten. Dan kan Ik grote eer en glorie behalen door de farao en zijn legers ten val te brengen. Zij zullen merken dat Ik God, de Here, ben!&#8217; De Isra&#235;lieten sloegen dus hun kamp op waar God had gezegd. 5Toen de farao hoorde dat de Isra&#235;lieten waren gevlucht en helemaal niet van plan waren na drie dagen te stoppen, draaiden hij en zijn dienaren om als een blad aan de boom en zeiden: &#8216;Wat hebben we gedaan? We hadden die slaven nooit moeten laten gaan!&#8217; 6De farao liet zijn rijtuig inspannen en zette de achtervolging in 7aan het hoofd van zijn zeshonderd beste strijdwagens met hun volledige gevechtsbemanning. 8Weer zorgde de Here ervoor dat de farao bleef weigeren de Isra&#235;lieten te laten gaan en achter hen aanging. Die trokken ondertussen gewoon verder, door de Here geleid.</div><div class="p"> 9Het Egyptische leger, met de voltallige cavalerie erbij, haalde de Isra&#235;lieten in toen die aan de zee bij Pi-Hachirot hun kamp hadden opgeslagen. 10Toen de Isra&#235;lieten het enorme leger dat hen achtervolgde in de gaten kregen, brak grote paniek uit. 11Zij schreeuwden naar de Here om hulp en riepen Mozes toe: &#8216;Waren er niet genoeg graven in Egypte dat u ons hier naar de woestijn hebt gebracht om te sterven? Waarom hebt u ons uit Egypte weggeleid? 12Wij hebben het u toch al gezegd toen wij nog slaven waren: &#8220;Laat ons met rust, we kunnen beter slaven zijn dan in de woestijn sterven.&#8221;&#8198;&#8217;</div><div class="p"> 13Maar Mozes kalmeerde het volk. &#8216;Wees maar niet bang. Blijf gewoon waar u bent en kijk hoe de Here ons vandaag redt. De Egyptenaren die daar aankomen, zult u nooit meer zien! 14De Here zal voor u vechten, u hoeft zelfs geen vinger naar hen uit te steken!&#8217;</div><div class="p"> 15Toen zei de Here tegen Mozes: &#8216;Roep niet langer tot Mij, breek het kamp op en zet het volk in beweging! 16Strek uw staf uit boven het water en de zee zal zich splitsen, zodat u er doorheen kunt trekken. 17Ik zal de harten van de Egyptenaren verharden zodat zij u achterna gaan en dan zal Ik mijn eer behalen door de farao, zijn strijdwagens en zijn ruiters ten val te brengen. 18De Egyptenaren zullen erkennen dat Ik de Here ben wanneer Ik mijn macht heb laten zien aan de farao, zijn strijdwagens en ruiters.&#8217;</div><div class="p"> 19Toen verliet de Engel van God zijn plaats aan het hoofd van het volk en stelde Zich achter de Isra&#235;lieten op, de wolk ging met Hem mee. 20Zo kwam de wolk tussen de Isra&#235;lieten en het Egyptische leger te staan. Deze zorgde aan de Egyptische kant voor een diepe duisternis, maar verschafte de Isra&#235;lieten tegelijkertijd licht, zodat zij verder konden trekken. Zo kregen de Egyptenaren geen kans de Isra&#235;lieten te naderen!</div><div class="p"> 21Toen strekte Mozes zijn arm uit over de zee en de Here liet een krachtige wind uit het oosten waaien, zodat het water wegvloeide en de bodem droog kwam te staan. 22Er ontstond een pad waarover de Isra&#235;lieten door de zee trokken. Links en rechts van hen rees het water op als een muur.</div><div class="p"> 23De Egyptenaren aarzelden niet en volgden het volk op het pad door de zee. Alle wagens en ruiters waagden zich tussen de watermassa&#700;s. 24Maar in de vroege ochtend keek de Here op de Egyptische legermacht neer vanuit de wolk en bracht hen in verwarring. 25De wielen van de strijdwagens gleden weg en de achtervolgers kwamen slechts langzaam vooruit. &#8216;Laten we maken dat we wegkomen,&#8217; riepen de Egyptenaren, &#8216;de Here vecht voor hen en tegen ons!&#8217;</div><div class="p"> 26Toen zei de Here tegen Mozes: &#8216;Strek uw arm uit over de zee, zodat het water terugstroomt over de Egyptenaren en hun strijdwagens en ruiters.&#8217; 27Mozes strekte zijn arm uit en bij het aanbreken van de morgen stroomde het water weer terug in zijn normale bedding. De Egyptenaren probeerden te ontvluchten maar verdronken jammerlijk, allemaal. 28Het water bedekte het pad en de strijdwagens en ruiters. Niemand van het Egyptische leger overleefde het.</div><div class="p"> 29Maar het volk Isra&#235;l was over een droog pad tussen de watermassa&#700;s door getrokken. 30Zo redde de Here die dag zijn volk uit de macht van de Egyptenaren. De Isra&#235;lieten zagen de levenloze lichamen die aangespoeld waren. 31Toen besefte het volk wat een groot wonder er was gebeurd. Allen hadden diep ontzag voor de Here en geloofden in Hem en in zijn dienaar Mozes.</div>
 </div>
 </div>
</div>

BibleProject | Oude Testament In Een JaarVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen