Waar wacht je op?

Wat een indrukwekkend verhaal van deze vrouw die alles wat ze bezat had uitgegeven om gezond te kunnen worden. Twaalf jaar lang was ze ziek. Ik kan me voorstellen dat ze radeloos was, dat ze geen uitweg meer zag.

Maar dan komt het bericht dat Jezus van Nazareth in de stad zou zijn. Zijn naam en faam gingen voor Hem uit. Hij sprak niet alleen heel bijzonder over het koninkrijk van God, maar Hij deed ook genezingen en zelfs doden wekte Hij op.

De vrouw kreeg plotseling weer een klein beetje hoop. Zou Hij…?

Verzwakt als ze was na twaalf jaar bloedvloeien, raapte ze het laatste beetje geloof en hoop dat ze had en liep door donkere steegjes richting de route die Jezus zou lopen. Ze moest dit heel voorzichtig doen want vanwege haar bloedvloeiing was ze onrein. Eigenlijk mocht ze niet in contact komen met mensen. Met een doek over haar hoofd, zodat ze niet herkend zou worden, stond ze te wachten. En toen… toen ineens zag ze Hem. Alsof nieuwe kracht in haar benen kwam drong ze zich in de menigte, ze duwde zelfs een paar mensen opzij en had maar één gedachte: ‘als ik alleen maar een stuk van zijn kleren kan aanraken…’. Wat een geloof!

En het lukte, ze raakte zijn bovenkleed aan. En GELIJK voelde ze dat ze genezen was. Wat een wonder!

En daar bleef het niet bij. Jezus gaat op zoek naar wie Hem heeft aangeraakt, zo vol geloof. En als Hij haar vindt noemt Hij haar ‘dochter’. Ze was twaalf jaar ziek geweest, verstoten van contacten, eenzaam. Maar nu had zij niet alleen Jezus gezien en aangeraakt. Jezus had haar gezien en vertelde dat ze er voortaan weer helemaal bij hoorde: dochter!

Jezus laat zich vinden, en zelfs aanraken, ook vandaag.

Waar wacht je op?