Niet alleenVoorbeeld

Eén in Christus

Lees: Romeinen 15:1–6

SOAP: Romeinen 15:5–6 (HSV)

"En de God van de volharding en van de vertroosting moge u geven onderling eensgezind te zijn in overeenstemming met Christus Jezus, opdat u eensgezind, met één mond, de God en Vader van onze Heere Jezus Christus verheerlijkt."

Overdenking
Aan het slot van zijn brief aan de gemeente te Rome, geeft Paulus hun een aantal belangrijke instructies die hen zouden helpen bij het volgen van Christus, bij de verbreiding van het evangelie, en bij de opbouw van de gemeente. De tekst voor vandaag richt zich op de noodzaak voor de gelovigen om één te zijn in Christus en hun sterke kanten te benutten om elkaar te ondersteunen waar er zwakheden zijn.

Paulus maakt aan de gemeente van Rome – en ook aan ons – duidelijk dat we onze naasten behoren op te bouwen. Dat betekent dat wij onze naasten kennen, weten wat ze nodig hebben en waar ze het moeilijk mee hebben. Ken jij de namen van jouw vijf meest dichtbije buren? Weet jij waarin zij het meest om bemoediging verlegen zitten, of hoe jij je door God gegeven gaven kunt gebruiken om hen te helpen? Als je een gemeenschap nastreeft zoals in de Bijbel wordt bedoeld, dan voer je gesprekken die dieper gaan dan oppervlakkig gepraat, dan heb je doelgerichte aandacht voor elkaar om elkaar te bemoedigen en op te bouwen met Gods Woord. Je drijfveer in zo’n gemeenschap is liefde voor God, liefde voor elkaar en de wens om elkaar te steunen in een leven in gehoorzaamheid en tot eer van God.

We kennen geen geografische beperkingen, zoals de gemeente aan wie Paulus schreef, waardoor we alleen zouden kunnen omgaan met onze buren, onze collega’s, of wie we bij de plaatselijke waterput tegenkomen. Wereldwijd kunnen we mensen kennen en op ieder uur van de dag kunnen we contact met hen hebben, maar hoeveel kennen wij er echt? Gemeenschap zoals bedoeld in de Bijbel is niet oppervlakkig, die graaft dieper. Kun jij diepgaand en eerlijk dingen delen met degenen die jij beschouwt als je meest nabije gemeenschap?

Het is Gods plan dat wij één zijn in onze gemeenschap, een eenheid die ontstaat door het gezamenlijk dienen en aanbidden van God. Die aanbidding en verering zijn een gevolg van de troost en bemoediging die we van elkaar ontvangen, doordat we met elkaar spreken over de hoop die we hebben in Jezus en elkaar telkens opnieuw wijzen op de beloften in Gods Woord.