Een Bijbels perspectief op dood & levenVoorbeeld

Hoort de dood bij het leven?

“...Zoals het voor de mensen beschikt is dat zij eenmaal moeten sterven…” (Hebreeën 9:27, HSV).

De schrijver van de Hebreeënbrief noemt het bijna terloops in zijn betoog: ieder mens zal een keer sterven. Verdere uitleg is niet nodig, want dit treurige feit is alle mensen bekend. De dood hoort nu eenmaal bij het leven. Zo is het altijd al geweest.

Nee, toch niet. Helemaal aan het begin, toen God de aarde en de mensen schiep, maakte de dood geen deel uit van die schepping. Er was volop leven: planten, bomen, vissen, vogels, landdieren en mensen. De levende wezens kregen de opdracht zich te vermenigvuldigen en zo de hele aarde te vullen met leven. Maar er was geen dood.

Romeinen 5 legt ons uit hoe de dood in de wereld kwam: “door de overtreding van één mens.” Die mens was onze eerste voorouder, Adam. Hij was ongehoorzaam aan God. De hele mensheid heeft zijn zondige aard geërfd en daarmee ook de straf op de zonde die God van tevoren had aangekondigd: “je zult onherroepelijk sterven” (naar Genesis 2:17).

Sindsdien hoort de dood inderdaad onlosmakelijk bij het leven. Aan dat feit kunnen we niets veranderen. Maar het is wel degelijk van belang te beseffen dat de dood niet in Gods oorspronkelijke schepping thuishoorde. Ze maakt geen deel uit van zijn ideaal. En daarom heeft God haar macht gebroken, zoals we de komende dagen zullen zien. Dat geeft hoop!