Wie denk je dat je wel niet bent!

Ik voel me langzaam tot leven komen. Ineens weet ik het weer. Ik lig in het ziekenhuis en blijkbaar is het onderzoek voorbij. Bij het plafond hangt een klok. Tien over elf. Ik heb dus wel een lekker lang tukkie gedaan. De narcose doet zijn werk goed. Mijn ogen vallen opnieuw dicht. Half slapend prijs ik God!

"Ik dank U.
U bent zo goed voor mij.'
Ik geef alles over aan U. U bent mijn hemelse cardioloog, mijn hemelse anesthesist, mijn hemels geneesheer.
Hier heeft U mijn hart. Heel veel succes ermee. Sterkte."

Ik hoop niet dat ik je beledig of dat je mijn gebed oneerbiedig vindt.
Maar dit is wat ik uitspreek om daarmee mijn vertrouwen in de Koning der Koningen uit te spreken.

• Wie ben ik om te denken dat Hij mijn hulp nodig heeft, door mij ongekend veel zorgen te maken?
• Wie denk ik wel niet dat ik ben, als ik zijn mogelijkheden met mijn woorden zou kleineren.
• Wie verbeeld ik te zijn als ik mezelf toesta om me om te wentelen in stress?

Daarom en des te meer wil ik je ook aanmoedigen om jouw zorgen over te geven aan Hem.

Laten jouw zorgen, zijn zorgen worden,
zodat jij zorgeloos je dag tegemoet mag treden.

Ik vraag je niet om een super christen te zijn, maar ik daag je uit om te doen wat je gelooft.
Je gelooft dat Hij bij je is… top!
Dan mag je op grond daarvan ook je stress en angsten in zijn handen leggen. Hij is immers bij je.
Laat Hem die kilo’s gedoe voor je dragen, dat loopt een stuk lichter.

Zullen we samen bidden?
'Dank U voor Uw liefde voor ons. Wat bent U lief. Wat is Uw zorg ongekend. Als ons leven niet op rolletjes loopt, is onze grootste kracht, troost, rust en vertrouwen dat U bij ons bent. Mooier kan het niet. Amen.'

Zo blij dat je bestaat!
Wilma Veen