Behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden

Jezus roept op: ‘Oordeel niet, opdat er niet over jullie geoordeeld wordt’ (zie Mattheüs 7:1). Nu is het zo dat we de hele dag door oordelen wat we mooi en lelijk vinden, wat we goed en fout vinden, waar we meer en minder van willen et cetera. Maar het gaat Jezus om een zwaarder soort oordeel: dat een mens op de troon van God gaat zitten en namens Hem rechtspreekt over anderen.

Volgens Jezus wordt de manier waarop jij anderen beoordeelt, uiteindelijk ook op jezelf toegepast. Dan pas je wel op om andere mensen om het minste of geringste af te schrijven.

Het beeld van de balk en de splinter onderstreept nog eens extra dat er bij jezelf ook genoeg op en aan te merken valt, ook al zie je bij anderen misschien makkelijker dingen die verkeerd zijn.

De opdracht die Jezus aan zijn leerlingen meegeeft en de gemeenschap die Hij voor ogen heeft, is uitdagend, net als de opdracht om geen aardse schatten te verzamelen. Daarom geeft Hij zijn leerlingen opnieuw een bemoediging mee (zie Mattheüs 7:7-11). Of je nu een vraag stelt aan God of aan mensen, of je nu God zoekt of andere zaken, of je nu bij God op de deur klopt of bij je buurman: in de meeste gevallen komt er een passende reactie.

Tot slot volgt dan een vers waarin het hart van de Wet en de Profeten staat: ‘Behandel anderen dus steeds zoals je zou willen dat ze jullie behandelen. In dit vers laat Jezus de kern zien van waar het in heel zijn onderwijs om gaat.

In de gelijkenis van de balk en de splinter laat Jezus zien dat Hij een gemeenschap voor ogen heeft waarin mensen elkaar niet veroordelen alsof ze op de troon van God zitten. Beeld je eens in hoe dit er in de praktijk uit zou zien in bijvoorbeeld de kerk: wat zou er anders zijn?