De zin(loosheid) van het levenVoorbeeld

De zinloosheid van bezig zijn

“[...] Ik ontzegde mijn hart geen enkele blijdschap, want mijn hart werd verblijd vanwege al mijn zwoegen. Dat was mijn deel voor al mijn zwoegen. Toen richtte ik mijn aandacht op al mijn werken, die mijn handen gemaakt hadden, en op het zwoegen waarmee ik had gezwoegd om ze tot stand te brengen. Zie, het was alles vluchtig en najagen van wind. Daarin was geen voordeel onder de zon” (Prediker 2:10-11, HSV).

De bezigheden die ik zinloos noem, zijn niet per se slecht op zich. Het is misschien verrassend om zoiets belangrijks en nobels als werk als zinloos te kwalificeren.

God Zelf werkt immers ook en schiep een perfecte wereld waarin de mensheid tevreden aan het werk was: Adam als tuinman en Eva als zijn helper. Maar helaas, als gevolg van onze rebellie tegen God en onze val in zonde, is werk, hoewel het nog steeds intrinsiek goed is, tot vloek geworden. In het zweet des aanschijns verdienen we ons dagelijks brood, en werken is vaak een frustrerende bezigheid.

Zoals Salomo ontdekte met zoveel dingen in het leven die mensen zo heel belangrijk vinden, is werk een goede zaak die niet moet worden veranderd in een 'afgod': iets wat Gods rechtmatige plaats op de troon van ons hart inneemt.

Het was allemaal heel mooi om paleizen, tuinen en zelfs de tempel van God in Jeruzalem te bouwen, maar de zoon van David realiseerde zich dat niets van wat hij bouwde blijvend was. Hij wist dat hij niet de beloofde Zoon van David was, Wiens Koninkrijk eeuwig zal duren. Die eer komt natuurlijk toe aan de nederige timmerman uit Nazareth, die ook de eeuwige Zoon van God is.

‘Almachtige Heer, mogen we voor U leven en werken in plaats van voor onszelf. Dank U voor het voltooien van het verlossingswerk in ons belang. Mogen we altijd op U vertrouwen, tot Uw lof en eer voor eeuwig. Amen.'