Vreemde eend in de bijt

"en dat gij een goede wandel leidt onder de heidenen, opdat zij, nader toeziende op datgene, waarin zij u als boosdoeners belasteren, op grond van uw goede werken God mogen verheerlijken ten dage der bezoeking" (1 Petrus 2:12, NBG51).

Gisteren lazen we prachtige woorden over het feit dat we deel uitmaken van Gods volk (zie 1 Petrus 2:9-10). In deze passage worden we geconfronteerd met het feit dat we niet thuis zijn in de wereld. We leven te midden van niet-christenen. We leven onder het gezag van de regeringen van onze landen. We voelen de spanning tussen die realiteit en ons burgerschap van Gods koninkrijk. Wie beslist wat er gebeurt, God of de aardse leiders?

Wie leeft in een situatie waarin christenen onderdrukt of vervolgd worden, begrijpt meteen waar Petrus het over heeft. Maar zelfs als we geen onderdrukking ervaren, kun je je als gelovige toch vervreemd voelen van je omgeving. Petrus heeft een duidelijk advies: accepteer de vervreemding; laat juist volop zien dat je anders bent, door je liefdevolle houding en gedrag.

Dat lijkt misschien een onmogelijke opgave. Maar de brief van Petrus is juist bedoeld om ons te sterken en te troosten. God heeft de controle, zelfs in moeilijke situaties. Laat niet-christenen en overheden zich over ons verbazen, niet vanwege onze opstandigheid, maar vanwege de goede dingen die we voor elkaar en voor de samenleving doen. Laten we ‘vreemdelingen’ zijn in de samenleving – mensen die helpen, ondersteunen en liefhebben. En laten we ons burgerschap van Gods Koninkrijk voorop stellen. Dit zal ons de moed geven om met moeilijke situaties om te gaan.

‘Handel als vrije mensen, maar ook als dienaren van God’ – hoe ziet dat er voor jou uit?