Gideon. Vol twijfel, vol angst, vol geloof?Voorbeeld

Gideon is sceptisch en wantrouwend (2)

“Toen wendde de HEERE Zich tot hem en zei: Ga in deze kracht van u, en u zult Israël uit de hand van Midian verlossen. Heb Ik u niet gezonden? Maar hij zei tegen Hem: Och, mijn heer! Waarmee zal ik Israël verlossen? Zie, mijn geslacht is het armste in Manasse en ik ben de jongste in mijn familie” (Richteren 6:14-15, HSV).

Opvallend genoeg gaat de engel van de Heer niet met Gideon in discussie. Gideon gelooft niet dat God het volk bijstaat, omdat hij daar niets van merkt. Als antwoord op dat verwijt geeft de Heere hem geen theologische argumenten, maar een opdracht. Hij weerspreekt Gideons sceptische gedachten niet, maar zal met daden laten zien dat Hij wel degelijk betrokken is bij zijn volk.

Maar ook nu reageert Gideon negatief. Hij ziet zichzelf helemaal niet als “strijdbare held.” Hij heeft geen belangrijke positie binnen zijn familie en al helemaal niet binnen het volk als geheel. Daarom vindt hij zichzelf ongeschikt om Israël te verlossen. Dat moet een ander maar doen! Dat God juist hem deze opdracht geeft, vindt Gideon niet doorslaggevend. Zijn eigen bedenkingen wegen zwaarder.

Gideon is niet de enige die afwijzend reageert op een opdracht van God. Toen Jeremia tot profeet werd geroepen, protesteerde hij: “Ik ben te jong!” Toen Saul als koning werd aangewezen, verstopte hij zich. Ook hij vond zichzelf en zijn familie niet belangrijk genoeg. Toen Mozes tot leider van Israël werd aangewezen, wierp hij tegen: “Wie ben ik, dat ik naar de farao zou gaan en de Israëlieten uit Egypte zou leiden?”

Kan jij begrijpen waarom deze mannen protesteerden tegen Gods opdracht? Was hun reactie ook goed? Hoe zou jouw reactie zijn als je wordt geroepen of gevraagd voor een bepaalde taak?