Popularne wersety biblijne z Gníoṁarṫa 5

Udostępnij

Agus d’ḟreagair Peadar, agus na h-Abstail, agus duḃairt: Is mó is éigean ḃeiṫ uṁal do Ḋia ná do ḋaoine.

Agus níor stad siad de ḃeiṫ ag teagasc agus ag fuagraḋ Íosa Críost gaċ uile lá, san teampall, agus ó ṫiġ go tiġ.

Aċt duḃairt Peadar: A Ananíais, cad ċuige ar ċuir. Satan caṫuġaḋ ar do ċroiḋe, le bréag a ḋéanaṁ leis an Spiorad Naoṁ, agus feall d’imirt fá luaċ an talaiṁ? An é nárḃ leat féin é, nuair a ḃí sé i do ṡeilḃ, agus nuair a ḃí sé díolta, naċ raiḃ sé i do ċuṁaċt? Cad ċuige ar smaoin tú ar an níḋ seo i do ċroiḋe? Ní le daoine a rinne tú bréag, aċt le Dia. Agus ar ċluinstin na ḃfocal sin do Ananías, ṫuit sé agus ṡíolṫuiġ sé. Agus ṫáinic eagla ṁór ar gaċ aoinneaċ dár ċuala.

Agus anois, dá ḃríġ sin, deirim liḃ, congḃuiġigiḋ ó na daoine seo, agus leigigiḋ dóiḃ; óir má’s ó ḋaoine an ċóṁairle seo, nó an obair seo, tiocfaiḋ sí ċun neiṁníḋ: Aċt má’s ó Ḋia, í, ní féidir díḃ-se í ċur ar neiṁníḋ, ar eagla, b’ḟéidir, go ḃfuiġṫí siḃ ag troid i n-aġaiḋ Dé féin. Agus d’aontuiġ siad leis.