2 Kronik 17:1-9

Władzę królewską po nim objął jego syn Jehoszafat. Umocnił on swoją władzę nad Izraelem. Rozmieścił wojsko we wszystkich warowniach Judy, a na jej obszarze oraz w miastach Efraima, zdobytych przez jego ojca Asę, porozstawiał załogi. PAN zaś był z Jehoszafatem. Król bowiem kroczył drogami swojego ojca Dawida z początków jego panowania. Nie służył Baalom, lecz szukał woli Boga swojego ojca i postępował według Jego przykazań, inaczej niż to było w przypadku Izraela. Stąd PAN umocnił władzę Jehoszafata. Cała Juda składała mu daninę, cieszył się zatem bogactwem i rosło jego znaczenie. A ponieważ całym sercem trzymał się dróg PANA, to również usunął z Judy świątynki i aszery. W trzecim roku swojego panowania rozesłał swoich książąt: Ben-Chaila, Obadiasza, Zachariasza, Netanaela i Michajasza, aby nauczali lud po miastach Judy. Wraz z nimi posłał Lewitów: Szemajasza, Netaniasza, Zebadiasza, Asaela, Szemiramota, Jehonatana, Adoniasza, Tobiasza i Tob-Adoniasza, a z nimi kapłanów Eliszamę i Jehorama, i ci nauczali lud w Judzie. Mieli z sobą zwój Prawa PANA, obchodzili wszystkie miasta Judy i nauczali ludzi.