Lecz oni nie słuchali. Usztywnili swój kark, tak jak ich ojcowie, którzy nie zaufali PANU, swojemu Bogu. Wzgardzili oni Jego ustawami i Jego przymierzem, które zawarł z ich ojcami, nie zważali na Jego przestrogi, których im nie szczędził — poszli za marnością i sami się nią stali, za narodami, które ich otaczały, co do których PAN nakazał im, by nie postępowali jak one. Oni porzucili wszystkie przykazania PANA, swojego Boga, odlali sobie dwa cielce, sporządzili Aszerę, kłaniali się całemu zastępowi nieba i służyli Baalowi. Przeprowadzali też swoich synów i córki przez ogień, uprawiali czary i wróżyli — słowem, zaprzedali się czynieniu tego, co złe w oczach PANA, drażniąc Go w ten sposób. W końcu PAN rozgniewał się na Izraela tak bardzo, że odrzucił ich od siebie, nie pozostało nic poza plemieniem Judy. Lecz Judejczycy także nie przestrzegali przykazań PANA, swojego Boga, i poszli za zwyczajami przyjętymi w Izraelu.
PAN wzgardził zatem całym potomstwem Izraela i upokorzył ich. Wydał ich w rękę grabieżców, aż w końcu ich od siebie odrzucił. Gdy bowiem oderwał Izraela od domu Dawida, a Izraelici obwołali królem Jeroboama, syna Nebata, Jeroboam odwiódł Izraela od PANA i doprowadził go do wielkiego grzechu. Izraelici popełniali więc te same grzechy, co Jeroboam, i nie odstąpili od nich, aż PAN odsunął Izraela od siebie, jak to zresztą zapowiadał za pośrednictwem wszystkich swoich sług, proroków. Izrael został uprowadzony ze swojej ziemi do Asyrii — i tak pozostało aż po dzień dzisiejszy.