2 Królewska 17
17
2 Królewska 17
Upadek Samarii
1W dwunastym roku panowania Achaza, króla Judy, władzę nad Izraelem objął Hoszea,#17:1 Hoszea, hbr. הוֹשֵׁעַ, czyli: zbawienie, 732-722 r. p. Chr. syn Eli,#17:1 Ela, hbr. אֵלָה, czyli: dąb, terebint. i panował w Samarii dziewięć lat.
2Czynił on to, co złe w oczach PANA, jednak nie tak, jak królowie Izraela, którzy panowali przed nim.
3Przeciwko niemu wyruszył Szalmaneser,#17:3 Szalmaneser (V), hbr. שַׁלְמַנְאֶסֶר, imię tronowe: Ululai, 727-722 r. p. Chr., był synem Tiglat-Pilesera III. król Asyrii, uczynił go swoim poddanym i zobowiązał do składania daniny. 4Lecz gdy król Asyrii wykrył, że Hoszea przeciw niemu spiskuje, że wyprawił posłów do So,#17:4 So, hbr. סוֹא: być może: (1) Osorkon IV (730-715 r. p. Chr.), ostatni faraon XXII dynastii; (2) Tefnacht (727-720 r. p. Chr.), założyciel XXIV dynastii; (3) So to nazwa miasta Sais, stolicy Tefnachta; (4) Szabaka (710-696 r. p. Chr.). do króla Egiptu, i przestał składać królowi Asyrii doroczną daninę, król Asyrii pojmał go, zakuł w kajdany i wtrącił do więzienia. 5Następnie król Asyrii najechał cały kraj, przybył pod Samarię i oblegał ją trzy lata. 6W dziewiątym roku panowania Hoszei król Asyrii zdobył Samarię, uprowadził ludność Izraela do Asyrii i osiedlił ją w Chelach, nad Chaborem, rzeką Gozanu, oraz w miastach medyjskich.#17:6 Wg G: na pogórzu Medów, gr. Ὁρη Μηδων; w L: na pograniczu Medów, gr. ἐν ὀριοις Μηδων.
Powody upadku
7Stało się tak dlatego, że Izraelici grzeszyli przeciw PANU, swojemu Bogu, który ich wywiódł z ziemi egipskiej, spod władzy faraona, króla Egiptu, i zaczęli czcić innych bogów. 8Postępowali według zwyczajów narodów, które PAN wygonił przed Izraelitami, oraz tych, które ustanowili królowie Izraela. 9Izraelici stopniowo zaczęli postępować w sposób sprzeczny z wolą PANA, swego Boga. Pobudowali sobie świątynki, wszędzie, gdziekolwiek mieszkali, od baszty strażniczej po warowne miasto. 10Ponastawiali też sobie posągów i aszer#17:10 Lub: świętych słupów. na każdym wyższym wzgórzu i pod każdym zielonym drzewem. 11Kadzili w tych swoich świątynkach jak narody, które PAN uprowadził przed nimi, i postępowali w sposób budzący gniew PANA. 12Służyli różnym plugastwom#17:12 plugastwa, hbr. גִּלּוּלִים, lub: posążki, słowo pochodzące z tego samego rdzenia, co ekskrementy. wbrew temu, że PAN im tego zakazał. 13PAN przestrzegał Izraela i Judę za pośrednictwem wszystkich swoich proroków, wszystkich jasnowidzów: Zawróćcie ze swoich złych dróg. Przestrzegajcie moich przykazań i ustaw. Postępujcie zgodnie z Prawem, które nadałem waszym ojcom i przekazałem wam za pośrednictwem moich sług, proroków. 14Lecz oni nie słuchali. Usztywnili swój kark, tak jak ich ojcowie, którzy nie zaufali#17:14 nie zaufali, hbr. לֹא הֶאֱמִינוּ, lub: nie uwierzyli. PANU, swojemu Bogu. 15Wzgardzili oni Jego ustawami i Jego przymierzem, które zawarł z ich ojcami, nie zważali na Jego przestrogi, których im nie szczędził — poszli za marnością i sami się nią stali, za narodami, które ich otaczały, co do których PAN nakazał im, by nie postępowali jak one. 16Oni porzucili wszystkie przykazania PANA, swojego Boga, odlali sobie dwa cielce, sporządzili Aszerę, kłaniali się całemu zastępowi nieba i służyli Baalowi. 17Przeprowadzali też swoich synów i córki przez ogień, uprawiali czary i wróżyli — słowem, zaprzedali się czynieniu tego, co złe w oczach PANA, drażniąc Go w ten sposób. 18W końcu PAN rozgniewał się na Izraela tak bardzo, że odrzucił ich od siebie, nie pozostało nic poza plemieniem Judy. 19Lecz Judejczycy także nie przestrzegali przykazań PANA, swojego Boga, i poszli za zwyczajami przyjętymi w Izraelu.
20 PAN wzgardził zatem całym potomstwem Izraela i upokorzył ich. Wydał ich w rękę grabieżców, aż w końcu ich od siebie odrzucił. 21Gdy bowiem oderwał Izraela od domu Dawida, a Izraelici obwołali królem Jeroboama, syna Nebata, Jeroboam odwiódł Izraela od PANA i doprowadził go do wielkiego grzechu. 22Izraelici popełniali więc te same grzechy, co Jeroboam, i nie odstąpili od nich, 23aż PAN odsunął Izraela od siebie, jak to zresztą zapowiadał za pośrednictwem wszystkich swoich sług, proroków. Izrael został uprowadzony ze swojej ziemi do Asyrii — i tak pozostało aż po dzień dzisiejszy.
Pochodzenie ludności Samarii
24Na ich miejsce król Asyrii sprowadził ludność z Babilonu, z Kuty, z Awwy, z Chamat i z Sefarwaim. Osiedlił ich w miastach Samarii zamiast synów Izraela, a oni posiedli Samarię i zamieszkali w jej miastach.
25Zaraz po tym, jak tam osiedli, nie czcili jeszcze PANA i PAN nasłał na nich lwy, które wśród nich grasowały. 26Doniesiono wówczas królowi Asyrii: Narody, które uprowadziłeś skądinąd i osiedliłeś w miastach Samarii, nie wiedzą, jak czcić Boga tej ziemi. Dlatego nasłał On na nich lwy, które ich napadają, bo oni nie znają sposobu czczenia Boga tej ziemi. 27Wtedy król Asyrii rozkazał: Wyprawcie tam jednego z uprowadzonych stamtąd kapłanów. Niech wróci, niech tam zamieszka i nauczy ludzi, jak czcić Boga tej ziemi. 28Przybył tam więc jeden z uprowadzonych z Samarii kapłanów, zamieszkał w Betel i pouczał ludność, w jaki sposób czcić PANA.
29Każdy naród sporządzał sobie jednak również swoje bóstwa. Umieszczano je w świątynkach na wzniesieniach, które poczynili sobie ci Samarytanie, każdy z narodów w miejscu swojego zamieszkania. 30Na przykład Babilończycy sporządzili sobie Sukkot-Benota,#17:30 Sukkot-Benot, hbr. סֻכּוֹת בְּנוֹת, czyli: namioty córek: (1) em. na: Marduk-Zarbanit, hbr. מרדך וזרבנית, czyli: Marduka-pocieszycielaBHS, zob. Am 5:26; (2) Sakkutl. Ninurta. Kutejczycy Nergala,#17:30 Nergal: mezopotamskie bóstwo podziemi (łączony z głodem, suszą, nieszczęściami i śmiercią). Chamatczycy Aszimę,#17:30 Aszima, bóstwo zachodnio-semickie, zob. Am 8:14. 31Awwejczycy Nibchaza i Tartaka,#17:31 Bóstwa elamickie. Nibchaz, nieznany; Tartakbyć może Attargatis. Sefarwejczycy spalali swoje dzieci dla bożków sefarwejskich Adrameleka i Anameleka, 32lecz czcili#17:32 Lub: bali się. również PANA, bo spomiędzy siebie ustanowili kapłanów, którzy pełnili posługi w świątynkach na wzniesieniach. 33Czcili więc PANA, ale także służyli swoim bogom według zwyczaju narodów, z których zostali uprowadzeni.
34Według tych dawnych zwyczajów postępują do dnia dzisiejszego. Nie czczą zatem PANA, nie postępują według Jego ustaw, rozstrzygnięć, Prawa ani przykazania, które PAN nadał synom Jakuba, zmieniając mu imię na Izrael, 35a z którymi PAN zawarł przymierze i którym przykazał: Nie czcijcie żadnych innych bogów, nie kłaniajcie się im, nie służcie im, nie składajcie im ofiar. 36W ten bowiem sposób możecie czcić tylko PANA, który was wywiódł z ziemi egipskiej z wielką mocą i z podniesionym ramieniem. Tylko Jego czcijcie, Jemu się kłaniajcie i Jemu składajcie ofiary! 37Przestrzegajcie ustaw i rozstrzygnięć, Prawa i przykazania, które On dla was spisał. Trzymajcie się ich na zawsze. Nie czcijcie innych bogów! 38Nie zapominajcie o przymierzu, które z wami zawarłem, i nie czcijcie innych bogów 39poza PANEM, waszym Bogiem, bo tylko On może was wyrwać z mocy wszystkich waszych wrogów. 40Oni tego nie posłuchali i postępują według swoich dawnych zwyczajów.
41Tak właśnie te narody zaczęły czcić PANA i służyć swoim bóstwom. Podobnie postępują ich synowie i wnukowie aż po dzień dzisiejszy.
Obecnie wybrane:
2 Królewska 17: SNP
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej