Amosa 9:2-15

Choćby dokopali się do świata zmarłych, wyciągnę ich stamtąd swą ręką; choćby wznieśli się wysoko do nieba, ściągnę ich stamtąd w dół. Choćby skryli się na szczycie Karmelu, wytropię ich tam i wyłapię; choćby schowali się przede Mną na dnie morza, na mój rozkaz wąż ich pokąsa. A gdy wróg ich zapędzi w niewolę, i tam poślę miecz, by ich niszczył. Dopilnuję, by działo im się źle i aby nie mieli powodzenia. Kim jest Pan? To PAN Zastępów! Gdy dotyka On ziemi, ta topnieje, lament wznosi się z ust jej mieszkańców, niczym Nil podnosi się cała i jak rzeka Egiptu — opada. On na niebie wznosi piętra swych budowli, swój nieboskłon osadza na ziemi, On zwołuje do siebie wody morza, zrasza nimi to, co żyje na lądach — Jego imię brzmi PAN. Czyż wy nie jesteście dla Mnie jak potomkowie Kuszytów, synowie Izraela? — oświadcza PAN. Czy nie wyprowadziłem Izraela z ziemi egipskiej, Filistynów z Kaftoru, a Aramejczyków z Kir? Oto oczy Wszechmocnego PANA skierowane są na to grzeszne królestwo i zetrę je z powierzchni ziemi, jednak nie wytępię domu Jakuba doszczętnie — oświadcza PAN. Bo oto na mój rozkaz odsieję dom Izraela wśród narodów, tak jak ziarno przesiewa się w przetaku — i żadne nie upadnie na ziemię. Od miecza zginą wszyscy grzesznicy mego ludu, którzy mówią: Nie dosięgnie i nie spotka nas nieszczęście. W tym też dniu postawię podupadły szałas Dawida, zamuruję wyłomy, podniosę go z ruin i odbuduję go — będzie jak w dawnych czasach. Wówczas posiądą resztkę Edomu oraz te wszystkie narody, nad którymi wzywano moje imię — oświadcza PAN, który to właśnie czyni. Oto idą dni — oświadcza PAN — w których oracz będzie szedł tuż za żniwiarzem, a tłoczący winogrona tuż za siewcą ziarna! Wtedy góry wręcz ociekać będą moszczem, a pagórki spływać obfitością. I odmienię los mojego ludu Izraela. Odbudują i zasiedlą spustoszone niegdyś miasta, zasadzą winnice i napiją się z nich wina, założą ogrody i spożyją ich owoce. Zasadzę ich na ich ziemi i z tej ziemi, którą im dałem, już nikt ich nie wyrwie — mówi PAN, twój Bóg.