Liczb 21
21
Liczb 21
Klęska króla Aradu
1Gdy król Aradu, Kananejczyk, zamieszkały w Negebie, usłyszał, że Izrael nadciąga drogą na Atarim, podjął z nim walkę i zdobył na nim jeńców.
2Wtedy Izraelici złożyli PANU ślub: Jeśli rzeczywiście wydasz ten lud w nasze ręce — obiecali — zniszczymy ich miasta jako obłożone klątwą.
3 PAN wysłuchał głosu Izraela i wydał mu Kananejczyka. Wówczas Izrael potraktował pokonanych wraz z ich miastami jak obłożonych klątwą i nadał temu miejscu nazwę Chorma.#21:3 Chorma, hbr. חָרְמָה (chormaʰ), czyli: zniszczenie.
Plaga węży
4Potem lud wyruszył od góry Hor drogą ku Morzu Czerwonemu, chcąc obejść ziemię Edom. W drodze jednak ludziom zabrakło cierpliwości. 5Zaczęli szemrać przeciw Bogu i Mojżeszowi: Dlaczego wyprowadziliście nas z Egiptu? Czy po to, byśmy pomarli na pustyni? Nie ma tu chleba, nie ma wody i obrzydł nam ten nędzny pokarm.
6Z tego powodu PAN zesłał na lud jadowite węże. Zaczęły one kąsać ludzi i wielu Izraelitów zmarło. 7Przyszli więc do Mojżesza i wyznali: Zgrzeszyliśmy! Prawda, narzekaliśmy na PANA i na ciebie. Prosimy, módl się do PANA, żeby oddalił od nas te węże. I Mojżesz modlił się za lud.
8W odpowiedzi PAN polecił Mojżeszowi: Zrób sobie węża i zatknij go na drzewcu. Każdy ukąszony, który spojrzy na niego, będzie żył. 9Mojżesz zrobił więc węża, wykonał go z miedzi i osadził na drzewcu. Wówczas ten, kogo ukąsił wąż, a spojrzał na miedzianego węża, pozostawał przy życiu.
Etapy dalszej podróży
10Potem Izraelici wyruszyli i rozłożyli się obozem w Obot. 11Po opuszczeniu Obot rozłożyli się obozem w Ije-Haabarim, na pustyni, naprzeciw Moabu, od wschodu. 12Po wyruszeniu stamtąd rozłożyli się obozem nad potokiem Zered. 13Gdy znów wyruszyli, rozłożyli się obozem na pustyni, po drugiej stronie Arnonu, który wyznacza granicę Amorytów, Arnon bowiem stanowi granicę między Moabem a ziemią Amorytów. 14Dlatego powiedziano w Księdze Wojen PANA:
Waheb w Sufa i potoki,#21:14 Waheb nad Morzem CzerwonymPS; Spalił Zoob i strumienie ArnonuG.
Arnon 15i rzeczne łożyska,
które ciągną się aż do Ar
i przylegają do granicy Moabu.
16Stamtąd przenieśli się do miejscowości o nazwie Beer,#21:16 Beer, hbr. בְּאֵר (be’er), czyli: studnia. [czyli: studnia]. Chodzi o tę studnię, w związku z którą PAN powiedział do Mojżesza: Zgromadź lud, a napoję ich wodą. 17Wtedy też Izrael zaśpiewał tę pieśń:
Wzbierz, studnio! — śpiewajcie
do niej.
18To studnia, którą wykuli książęta,
wydrążyli wodzowie ludu
berłami, swoimi laskami.
Z tej pustynnej miejscowości udali się dalej do Matany, 19a z Matany do Nachaliel, z Nachaliel do Bamot, 20z Bamot zaś do doliny na polach Moabu, w okolicach szczytu Pisga wznoszącego się nad pustynią.#21:20 Lub: naprzeciw Jeszimonu.
Wysłanie posłów do Sychona
21Wtedy Izrael#21:21 MojżeszG. wysłał posłańców do Sychona, króla Amorytów, z taką oto prośbą:#21:21 PS dodaje: słowa pokoju, hbr. דִּבְרֵי שָׁלוֹם, pod. G, por. Pwt 2:26 . 22Pozwól nam przejść przez twoją ziemię. Nie zboczymy na pola ani do winnic i nie będziemy pić wody ze studzien. Pójdziemy Drogą Królewską, aż opuścimy twój kraj.
23Sychon jednak odmówił Izraelowi zgody na przekroczenie granic. Ponadto zebrał siły i wyruszył na pustynię do walki. Przybył do Jahas i tam natarł na Izraela. 24Izrael pobił go jednak i zajął jego ziemie od Arnonu po Jabok, aż po terytoria Ammonitów, których granica była dobrze strzeżona.#21:24 Lub: gdyż Jazer było granicą synów Ammona.
25W ten sposób Izrael zajął te obszary i zamieszkał we wszystkich miastach Amorytów, w Cheszbonie i w jego okolicznych osadach.#21:25 Tj. przyległych wioskach lub miasteczkach. 26Cheszbon było bowiem miastem Sychona, króla Amorytów. Walczył on z poprzednim królem Moabu i odebrał mu jego ziemie aż po Arnon. 27Dlatego mówią pieśniarze:
Wejdźcie do Cheszbonu, niech się
odbuduje,
niech się umocni miasto Sychona!
28Gdyż ogień wyszedł z Cheszbonu,
płomień z grodu Sychona,
pożarł Ar w Moabie,#21:28 Lub: (1) wg PS: aż po Moab, hbr. אָכְלָה עַד; (2) pożerał miasta Moabu, hbr. אָכְלָה עָרֵי, BHS.
pochłonął#21:28 panów wzgórz wzdłuż Arnonu, por. G. wzgórza Arnonu.
29Biada ci, Moabie!
Zginąłeś, ludu Kemosza!
Uczynił jego synów zbiegami,
a córki niewolnicami
króla Amorytów Sychona.
30Pokonaliśmy ich! Zginął#21:30 potomstwo ich poginieG.
Cheszbon aż po Dibon!
Ziemia spustoszona po Nofach,
wszystko — aż po Madebę.#21:30 po MedebęPS; kobiety jeszcze roznieciły ogień w MadebieG.
31W ten sposób Izrael zamieszkał w ziemi#21:31 Wg PS: w miastach, hbr. בערי. Amorytów.
Wysłanie zwiadowców do Jaezer
32Następnie Mojżesz wysłał zwiadowców, aby obeszli Jaezer. Potem Izraelici zdobyli jego osady i wypędzili mieszkających tam Amorytów.
Klęska króla Baszanu
33Potem zawrócili. Ruszyli w kierunku Baszanu. Wówczas wyszedł im naprzeciw Og, król Baszanu, wraz z całym swoim wojskiem. Do starcia doszło pod Edrei.
34 PAN zapewnił Mojżesza: Nie bój się go. Wydałem go w twoje ręce wraz z całym jego ludem i ziemią. Postąp z nim tak, jak z królem Amorytów, Sychonem z Cheszbonu. 35Pokonali zatem Oga, jego synów i jego lud, tak że nikt nie ocalał, po czym zajęli jego ziemie.
Obecnie wybrane:
Liczb 21: SNP
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej