Przypowieści Salomona 19
19
1 Lepszy biedny, co postępuje w swej prostocie niż taki, co ma przewrotne usta i jest głupcem.
2 Bezrozumnej duszy jest niedobrze; a kto jest rączych nóg – chybi celu.
3 Głupota człowieka skrzywia jego drogę, a jego serce narzeka na WIEKUISTEGO.
4 Bogactwo przysparza coraz więcej przyjaciół; a od ubogiego odłącza się i jego towarzysz.
5 Fałszywy świadek nie ujdzie bezkarnie; nie ocali się ten, co wygłasza kłamstwa.
6 Wielu głaszcze oblicze hojnego i każdy jest przyjacielem szczodrobliwego męża.
7 Wszyscy, nawet bracia ubogiego go nienawidzą; o ileż bardziej usuwają się od niego jego towarzysze. A on goni za ich przyrzeczeniami, ale ich nie ma.
8 Swoje życie miłuje ten, co nabiera rozumu; a kto zachowuje rozwagę, ten znajdzie szczęście.
9 Fałszywy świadek nie ujdzie bezkarnie; a kto wygłasza kłamstwa – zginie.
10 Głupcowi nie przystoi rozkoszne życie; a tym mniej niewolnikom rządzić panami.
11 Rozum człowieka hamuje jego porywczość i jest dla niego chwałą, kiedy przebaczy uchybienie.
12 Gniew króla jest jak ryk lwa, a jego łaska jak rosa na roślinności.
13 Nieszczęściem dla ojca jest głupi syn, a swarliwość kobiety jak stale cieknąca rynna.
14 Dom i mienie jest spuścizną po ojcach; a darem WIEKUISTEGO jest rozumna żona.
15 Lenistwo pogrąża w głęboki sen, więc dusza gnuśnego musi łaknąć.
16 Kto zachowuje przykazanie – zachowuje swe życie; a kto nie zwraca uwagi na swoje drogi – zginie.
17 Kto się lituje nad biednym – pożycza WIEKUISTEMU; On mu wynagrodzi jego zasługę.
18 Karć syna dopóki jeszcze nadzieja, i nie zwracaj uwagi na jego krzyki.
19 Kto się unosi gniewem – musi odpuścić karę; bo zamiast ocalić, uczynisz go jeszcze gorszym.
20 Słuchaj rady i przyjmuj napomnienie, abyś w swojej przyszłości nabrał mądrości.
21 Liczne są zamysły w sercu człowieka – ale postanowienie WIEKUISTEGO, tylko ono się utrzyma.
22 Rozkoszą człowieka jest miłość, którą świadczy; lepszy ubogi człowiek niż kłamliwy.
23 Bojaźń przed WIEKUISTYM prowadzi do życia; kto ją posiada – spocznie syty i nie będzie nawiedzony przez nieszczęście.
24 Gdy leniwy włoży rękę do misy – nawet wtedy nie poprowadzi jej do ust.
25 Kiedy uderzysz szydercę – prostak nabierze rozumu; a gdy przyganisz rozsądnemu – on pojmie, co należy wiedzieć.
26 Kto ograbia ojca oraz wypędza matkę – jest synem, który hańbi oraz przynosi wstyd.
27 Mój synu, nie słuchaj takich nauk, które chcą odwieść od rozumnych przestróg.
28 Nikczemny świadek urąga sprawiedliwości, a usta niegodziwych chciwie pochłaniają złość.
29 Kary są przygotowane dla szyderców, a razy na grzbiet kpiarzy.
Obecnie wybrane:
Przypowieści Salomona 19: NBG
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Nowa Biblia Gdańska. Wydanie 2012, Śląskie Towarzystwo Biblijne. Prawa autorskie nie zastrzeżone.