Księga Psalmów 2

2
Triumf Pana i jego Pomazańca nad wrogami
1Czemuż to burzą się narody,
A ludy myślą o próżnych rzeczach?
2 # Dz. 4,25—26 Powstają królowie ziemscy
I książęta zmawiają się społem
Przeciw Panu i Pomazańcowi jego:
3Zerwijmy ich więzy
I zrzućmy z siebie ich pęta!
4Ten, który mieszka w niebie, śmieje się z nich,
Pan im urąga.
5Wtedy przemówi do nich w gniewie swoim
I gwałtownością swoją przerazi ich:
6Ja ustanowiłem króla mego na Syjonie,
Świętej górze mojej.
7 # Dz. 13,39; Hebr. 1,5; 5,5 Ogłoszę zarządzenie Pana:
Rzekł do mnie: Synem moim jesteś,
Dziś cię zrodziłem.
8Proś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo
I krańce świata w posiadanie.
9 # Obj. 2,26—27; 12,5; 19,15 Rozgromisz je berłem żelaznym,
Roztłuczesz jak naczynie gliniane.
10Bądźcie więc teraz rozsądni, królowie,
Przyjmijcie przestrogę, sędziowie ziemi!
11Służcie Panu z bojaźnią i weselcie się,
Z drżeniem złóżcie mu hołd,
12Aby się nie rozgniewał i abyście nie zgubili drogi,
Bo łatwo płonie gniewem.
Szczęśliwi wszyscy, którzy mu ufają!

Podkreślenie

Udostępnij

Kopiuj

None

Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj