Księga Psalmów 49

49
Nietrwałość szczęścia ludzkiego
1Przewodnikowi chóru. Psalm synów Koracha.
2Słuchajcie tego, wszystkie ludy;
Nakłońcie uszu, wszyscy mieszkańcy świata!
3Zarówno wy, synowie ludu, jak wy, synowie możnych,
Zarówno bogaty, jak i ubogi!
4Usta moje będą wypowiadać słowa mądre;
A rozmyślanie serca mego będzie rozsądne.
5Nakłonię do przypowieści ucho swoje,
Rozwiążę przy cytrze zagadkę swoją:
6Czemu mam się bać w dniach złych,
Gdy osacza mnie złość moich napastników,
7Którzy polegają na dostatkach swoich
I chlubią się mnóstwem bogactw swoich?
8Przecież brata żadnym sposobem nie wykupi człowiek
Ani też nie da Bogu za niego okupu,
9 # Mat. 16,26 Bo okup za duszę jest zbyt drogi
I nie wystarczy nigdy,
10By mógł żyć dalej na zawsze
I nie oglądał grobu.
11 # Kazn. 2,16 Zobaczy bowiem, że mądrzy umierają,
Głupi i prostak pospołu giną
I zostawiają obcym bogactwo swoje.
12Domy ich są grobami na wieki,
Mieszkania ich z pokolenia w pokolenie,
Chociaż imionami swymi nazwali kraje.
13 # Kazn. 3,19 Ale człowiek, choć żyje w przepychu, nie ostoi się,
Podobny jest do bydląt, które giną.
14Taka to jest droga tych, którzy żyją w błędnej pewności siebie,
I taki koniec tych, którym własna mowa się podoba. Sela.
15Pędzą jak owce do otchłani,
Śmierć jest pasterzem ich.
Ale prawi panować będą nad nimi z poranku.
Zamysły ich będą unicestwione;
Otchłań będzie ich mieszkaniem.
16Lecz Bóg wyzwoli duszę moją z krainy umarłych,
Ponieważ weźmie mnie do siebie. Sela.
17Nie bój się, gdy się ktoś bogaci,
Gdy rośnie chwała domu jego,
18 # Job 27,19; I Tym. 6,7 Bo gdy umrze, nic z sobą nie weźmie
I nie pójdzie za nim chwała jego.
19Choćby za życia swego mienił się szczęśliwym;
Choćby się chwalił, że mu się dobrze wiedzie,
20Pójdzie do pokolenia ojców swoich,
Którzy już nigdy nie ujrzą światłości.
21Człowiek, który żyje w przepychu, tego nie pojmie,
Podobny jest do bydląt, które giną.

Podkreślenie

Udostępnij

Kopiuj

None

Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj