Objawienie św. Jana 19

19
Zwycięstwo w niebie i wesele Baranka
1 # Ps. 104,35; Obj. 11,15 Potem usłyszałem jakby donośny głos licznego tłumu w niebie, który mówił: Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc Bogu naszemu,
2 # II Król. 9,7; V Mojż. 32,43; Ps. 19,9; 119,137; Obj. 16,7; 6,10 Gdyż prawdziwe i sprawiedliwe są sądy jego; osądził bowiem wielką wszetecznicę, która skaziła ziemię wszeteczeństwem swoim, i pomścił na niej krew sług swoich.
3 # Ps. 104,35; Izaj. 34,10 I rzekli po wtóre: Alleluja! I dym jej unosi się w górę na wieki wieków.
4 # Obj. 5,14; Izaj. 6,1; Ps. 47,8; 106,48 I upadło dwudziestu czterech starców, i cztery postacie, i oddały pokłon Bogu, siedzącemu na tronie, mówiąc: Amen, Alleluja!
5 # Ps. 22,23; 115,13; 134,1; 135,1 A od tronu rozległ się głos mówiący: Chwalcie Boga naszego, wszyscy słudzy jego, którzy się go boicie, mali i wielcy.
6 # Dan. 10,6; Obj. 11,15; Ez. 1,24; 43,2; Ps. 93,1; 97,1; 99,1 I usłyszałem jakby głos licznego tłumu i jakby szum wielu wód, i jakby huk potężnych grzmotów, które mówiły: Alleluja! Oto Pan, Bóg nasz, Wszechmogący, objął panowanie.
7 # Ps. 118,24; Obj. 21,2.9 Weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu chwałę, gdyż nastało wesele Baranka, i oblubienica jego przygotowała się;
8 # Ps. 45,14; Izaj. 61,10 I dano jej przyoblec się w czysty, lśniący bisior, a bisior oznacza sprawiedliwe uczynki świętych.
9 # Łuk. 14,15 I rzecze do mnie: Napisz: Błogosławieni, którzy są zaproszeni na weselną ucztę Baranka. I rzecze do mnie: To są prawdziwe Słowa Boże.
10 # Obj. 12,11; 22,8; Dz. 10,25—26 I upadłem mu do nóg, by mu oddać pokłon. A on rzecze do mnie: Nie czyń tego! Jam współsługa twój i braci twoich, którzy mają świadectwo Jezusa, Bogu oddaj pokłon! A świadectwem Jezusa jest duch proroctwa.
Tryumf Chrystusa
11 # Ez. 1,1; Ps. 96,13; Obj. 3,14; Izaj. 11,4 I widziałem niebo otwarte, a oto biały koń, a Ten, który na nim siedział, nazywa się Wierny i Prawdziwy, gdyż sprawiedliwie sądzi i sprawiedliwie walczy.
12 # Dan. 10,6; Obj. 1,14; 2,18; 3,12 Oczy zaś jego jak płomień ognia, a na głowie jego liczne diademy. Imię swoje miał wypisane, lecz nie znał go nikt, tylko on sam.
13 # Izaj. 63,1; Jan 1,1 A przyodziany był w szatę zmoczoną we krwi, imię zaś jego brzmi: Słowo Boże.
14 # Obj. 17,14 I szły za nim wojska niebieskie na białych koniach, przyobleczone w czysty, biały bisior.
15 # Obj. 12,5; 14,20; Izaj. 11,4; 63,3 A z ust jego wychodzi ostry miecz, którym miał pobić narody, i będzie nimi rządził laską żelazną, On sam też tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga, Wszechmogącego.
16 # V Mojż. 10,17; Dan. 2,47; Obj. 17,14; I Tym. 6,15 A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: Król królów i Pan panów.
Zagłada wrogów
17 # Ez. 39,4.17—20 I widziałem jednego anioła stojącego w słońcu; i zawołał głosem donośnym, mówiąc wszystkim ptakom latającym środkiem nieba: Nuże, zbierzcie się na wielką ucztę Bożą,
18By jeść ciała królów i ciała wodzów, i ciała mocarzy, i ciała koni oraz ich jeźdźców, i ciała wszystkich wolnych i niewolników, małych i wielkich.
19 # Ps. 2,2; Obj. 16,16 I Widziałem zwierzę i królów ziemi, i wojska ich, zebrane, by stoczyć bój z tym, który siedział na koniu, oraz z jego wojskiem.
20 # Obj. 13,11—17; 20,10; Dan. 7,11.26 I pojmane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który przed nim czynił cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i oddawali pokłon posągowi jego. Zostali oni obaj wrzuceni żywcem do jeziora ognistego, gorejącego siarką.
21 # Ez. 39,17.20 A pozostali byli pobici mieczem wychodzącym z ust jeźdźca na koniu, i wszystkie ptaki nasyciły się ich ciałami.

Podkreślenie

Udostępnij

Kopiuj

None

Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj