Dzieje 22
22
— 1Mężowie izraelscy! Bracia i ojcowie! Posłuchajcie tego, co mam na swoją obronę!
2 # Dz 21,40 Słysząc, że Paweł mówi po aramejsku, tłum uciszył się jeszcze bardziej. On zaś kontynuował:
— 3#Dz 5,34‐40; Dz 9,1‐2; Dz 26,9; Rz 10,2; Ga 1,13‐14Jestem rodowitym Żydem! Chociaż pochodzę z Tarsu w Cylicji, to przecież dorastałem tutaj, w tym mieście! Tu kształciłem się pod okiem samego Gamaliela#Gamaliel był wielkim autorytetem w zakresie Prawa Mojżeszowego. Znany był nie tylko jako gorliwy wyznawca tego Prawa, lecz także jako człowiek umiarkowany i sprawiedliwy w wypowiadaniu sądów., u którego pobierałem nauki w każdym aspekcie i rygorze Prawa naszych ojców! Płonę gorliwością dla Boga nie mniejszą niż wy wszyscy tu zebrani. 4#Dz 8,3; Dz 9,1‐29; Dz 22,19; Dz 26,9‐11Z tego powodu prześladowałem każdego, kto postępował drogą inną niż ja. Nie wahałem się nawet, by na ludzi owej Drogi#„Drogą” pierwsi uczniowie Jezusa nazywali swój sposób życia i naśladowania Jezusa Chrystusa (por. J 14,6). sprowadzać śmierć. Zakuwałem ich w kajdany i wtrącałem do więzień – niezależnie, czy byli to mężczyźni, czy kobiety! 5#Dz 9,1‐18; Dz 26,9‐12Słowa moje potwierdzić mogą zarówno arcykapłan, jak i cała starszyzna. Od nich bowiem otrzymałem listy do naszych współbraci w Damaszku, by również stamtąd przywlec w kajdanach odstępców od naszej religii. Chciałem bowiem, aby tu, w Jerozolimie, zostali oni przykładnie ukarani. 6#Dz 9,2‐8; Dz 26,9‐18Lecz kiedy byłem w drodze i już zbliżałem się do Damaszku, około południa ogarnęła mnie niezwykła światłość z Niebios. 7#Dz 26,14Przerażony padłem na ziemię i wówczas usłyszałem Głos, który mówił do mnie:
„Szawle! Szawle! Dlaczego mnie prześladujesz?!”. 8#Mt 2,23; Dz 9,5; Dz 26,15Ja zaś spytałem: „Kim jesteś, Panie?”#Paweł użył w tym pytaniu słowa Kyrie (od gr. Kyrios). Słowo to było powszechnie używane na określenie właściciela ziemskiego lub właściciela niewolników, ale także nieznanych istot pochodzenia duchowego (np. aniołów), gdy chciano im okazać szacunek. Podobnie w formie grzecznościowej używano go w stosunku do napotkanych nieznajomych, co widzimy np. w J 4,11. W Septuagincie jednak to greckie słowo zostało zastosowane do przekładu tetragramu JHWH, co w przekładzie NPD zaznaczane jest zapisem wielkimi literami: PAN. Po pierwszym (grzecznościowym) użyciu słowa Kyrie Paweł zdaje się już rozumieć, że ma do czynienia nie z jakimś aniołem, lecz z samym Bogiem Wszechmocnym, dlatego w kolejnych wystąpieniach słowo to zostało zapisane wielkimi literami: PAN..
A Ten, który mówił do mnie, rzekł:
„JA JESTEM Jezus z Nazaretu, którego ty prześladujesz”. 9#Dz 9,7; Dz 26,13Ludzie towarzyszący mi widzieli ową światłość, lecz nie rozumieli#W zależności od kontekstu gr. akuo może oznaczać zdolność słyszenia albo rozumienia. Z Dz 9,7 wiemy, że towarzysze Szawła coś słyszeli. Tu dowiadujemy się, że nie rozumieli tego, co słyszeli. Głosu do mnie mówiącego. 10#Dz 9,6; Dz 26,16Wtedy to spytałem: „Co mam czynić, PANIE?”. A PAN rzekł do mnie:
„Podnieś się i idź do Damaszku # W Dz 9,6 zostało to zapisane: „do miasta, do którego zmierzasz”. Najwyraźniej ani Pawłowi, ani Łukaszowi nie chodziło o to, by dosłownie powtarzać każdą wypowiedź Jezusa. Chodziło im raczej o zachowanie jej sensu. . Tam dowiesz się, co masz czynić”. 11#Dz 9,8Ponieważ od blasku owej porażającej światłości zupełnie oślepłem, do miasta musiałem być prowadzony pod ręce przez moich współtowarzyszy. 12#Dz 9,17Tam zaś niejaki Ananiasz, człowiek pobożny według litery Prawa i cieszący się dobrą opinią u wszystkich mieszkających tam Żydów, 13przyszedł do mnie i rzekł: „Szawle, bracie, przejrzyj!”. I w tej samej chwili go zobaczyłem! 14#Dz 9,17; Dz 26,16; 1 Kor 9,1; 1 Kor 15,8On zaś rzekł: „Bóg naszych ojców#Ananiasz w cytowanej wypowiedzi identyfikuje PANA (Jezusa Chrystusa) z „Bogiem naszych ojców” (JHWH) – por. Dz 9,10‐17. wybrał ciebie, abyś poznał Jego wolę i zrozumiał, na czym polega Jego sprawiedliwość, a także byś usłyszał Jego Głos#Łukasz uzupełnia tu zapis o szczegóły, których nie odnotował w Dz 9.. 15#Dz 1,8; Dz 26,16Odtąd wobec wszystkich będziesz świadczył w sprawach, które ujrzałeś i usłyszałeś#Paweł w wielu listach wspomina o sprawach, które zostały mu przekazane w widzeniu przez samego Chrystusa.. 16#Jl 2,32; Dz 2,21.38; Rz 10,13; 1 Kor 6,11; Hbr 10,22Nie zwlekaj więc i wstań czym prędzej. Poddaj się zanurzeniu#Apostoł użył tu słowa baptidzo, lecz nie wyjaśnił zgromadzonym Żydom pełnego kontekstu tego wydarzenia, jakim było jego zanurzenie w Ducha Uświęcenia. Pozostawione niedopowiedzenie jest mistrzowskim zabiegiem retorycznym. Dzięki temu Apostoł miał szansę zrelacjonować tłumowi sens wydarzenia, które miało miejsce podczas jego podróży do Damaszku, nie tracąc jednocześnie kontaktu z tą wrogo nastawioną grupą religijnych ludzi, którzy być może utożsamili jego wypowiedź z jedną z żydowskich ablucji. Niektórzy interpretatorzy chcą widzieć tu nawiązanie do tzw. chrztu (zanurzenia w wodę), co jednak nie wydaje się zasadne.
w naturę PANA#Dosł. „w imię PANA”. Imię w kulturze semickiej było emanacją i ekspresją cech danej osoby. To sformułowanie pokazuje, że oczyszczenie z grzechów, którego doświadczył Szaweł, było dziełem PANA, a nie skutkiem starań samego Szawła. Tak też powinni to rozumieć słuchający go Żydzi., gdyż tylko w Nim możesz zostać oczyszczony ze swoich grzechów!”.
17 # Dz 9,26; Ga 1,18‐19 A gdy po latach wróciłem do Jerozolimy i modliłem się w świątyni, popadłem w duchowe zachwycenie. 18#Dz 9,29‐30Zobaczyłem wówczas PANA, który przemówił do mnie takimi słowami:
„Pośpiesz się i czym prędzej opuść Jerozolimę, gdyż tutaj nie przyjmą twego świadectwa o mnie!” 19#Dz 8,3; Dz 22,4‐5; Dz 26,9‐11Wtedy powiedziałem: „PANIE, przecież oni wiedzą, że ja tych, którzy Tobie zaufali, zamykałem w więzieniach i poddawałem publicznej chłoście. 20#Dz 7,57.58‐8,1A gdy przelewana była krew Szczepana, Twojego świadka, przyglądałem się temu z pełną aprobatą i pomagałem w tym, pilnując szat ludzi, którzy go kamienowali”#Zob. Dz 7,58 oraz Dz 8,1.. 21#Dz 2,39; Dz 9,15; Rz 15,15‐16; Ga 2,7‐9PAN jednak rzekł do mnie:
„Zbieraj się, gdyż posyłam cię daleko – aż do pogan # Poganami Żydzi nazywali wszystkich nie‐Żydów. !”
22 # Dz 21,35‐36; Dz 25,24 Do tego momentu tłum słuchał go spokojnie#Tłum znosił wszystko, co Paweł dotąd powiedział. Gdy jednak w jego słowach pojawił się cień zagrożenia obalenia idei ekskluzywizmu etnicznego narodu żydowskiego, podniósł się straszny krzyk i protest. Żydzi akceptowali przyjmowanie ludzi z innych nacji do swego narodu (prozelityzm), jednak musiało się to odbywać na ich warunkach (obrzezanie i poddanie się Prawu Mojżeszowemu). Tu zaś usłyszeli, że Jezus z powodu niewiary Izraela posłał Pawła do innych narodów. Powszechnie też było wiadome, że Paweł głosił Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie bez nakładania na wierzących ciężarów religijności i etnicznych tradycji. To było dla nich nie do przyjęcia. Taki sam schemat myślenia i postępowania położył się cieniem na całej późniejszej historii narodu żydowskiego, co trwa po czasy współczesne. Zamiast widzieć siebie jako błogosławioną pierwocinę Bożego Ludu Wiary (por. Jr 2,3), a więc ludu składającego swoją ufność w Bożym Mesjaszu (Chrystusie), jako tych, którzy mają przyprowadzić inne ludy do Chrystusa, Żydzi zafiksowali się na swej religijno‐legalistycznej teologii, niezmiennie podkreślając swą etniczną wyjątkowość, przez co w istocie odrzucili Boży plan dla siebie i sami na siebie ściągnęli straszliwe tego konsekwencje. Żydzi, jako naród, nie pojęli, że zostali wybrani do realizacji Bożej misji, a nie z uwagi na swą rzekomą wyjątkowość.. Jednak gdy tylko wspomniał o poganach, zgromadzeni znów podnieśli dziki wrzask, wołając:
— Precz z tym oszczercą! Nie godzi się, by taki żył dalej na Ziemi!
23Gdy oni tak krzyczeli, rozdzierając przy tym swe szaty i miotając w powietrze uliczny proch#Dwa zwyczaje wyrażające ekstremalne oburzenie., 24dowódca kohorty rozkazał wprowadzić Pawła do środka warowni. Następnie zlecił wychłostanie go, by w końcu dowiedzieć się, z jakiego powodu tamci są tak bardzo na niego wściekli. 25#Dz 16,37; Dz 23,27Gdy rozciągano mu ręce, wiążąc je rzemieniami do słupów, Paweł spytał stojącego tam centuriona:
— Czy wolno wam chłostać obywatela rzymskiego, i to bez wyroku sądu?
26Ten, gdy tylko to usłyszał, zaraz udał się do trybuna, mówiąc:
— Czy rzeczywiście mamy to zrobić? Ten człowiek jest obywatelem rzymskim!
27Wówczas trybun podszedł do Pawła z pytaniem:
— Czy rzeczywiście jesteś obywatelem rzymskim?
— Tak! — odrzekł Paweł.
28Dowódca, nieprzekonany do końca, odezwał się w ten sposób:
— Ciekawe, jak się nim stałeś... Ja nabyłem obywatelstwo za wielkie pieniądze.
Wtedy Paweł oświadczył:
— Jestem obywatelem rzymskim od urodzenia.
29 # Dz 16,37‐38; Dz 21,33 Gdy dowódca kohorty uświadomił sobie, iż bez sądu polecił związać obywatela rzymskiego, poważnie się przeląkł. Natychmiast odesłał żołnierzy, którzy mieli przesłuchiwać Pawła, 30a jego samego uwolnił z więzów. Pragnąc jednak dowiedzieć się czegoś pewnego – a w szczególności tego, o co Żydzi oskarżają Pawła – zwołał następnego dnia wszystkich arcykapłanów wraz z całym Sanhedrynem#Sanhedryn był Najwyższą Radą, ale pełnił także funkcję sądu. Dla trybuna mogło to mieć pewne znaczenie, gdyż, organizując taką namiastkę sądu, wypracowywał sobie uzasadnienie trzymania Pawła pod strażą jako więźnia. i postawił Pawła przed tym gremium#Sanhedryn zwyczajowo obradował w pomieszczeniu, zwanym po hebrajsku Liszkat hagazit (sala z ciosanego/gładzonego kamienia). Miejsce to było zlokalizowane w strefie dziedzińca kapłanów..
Obecnie wybrane:
Dzieje 22: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.